موضوع نویسنده
- Aug
- 6,331
- 45,444
- مدال‌ها
- 23
کلاس آخر ( ترم اول ) خون اشام ها
زندگي نامه ي مختصري از معجون ساز معرفي شده بنويسيد
ریکاردو کاکا در سال 1921 در برزیل چشم به جهان گشود.او از همان کودکی علاقه ی زیادی به زیبایی و دلبری داشت و سرانجام در سال 1999 و در اوج پیری موفق به ساخت معجون زیبایی دائمی شد و با این کار در رده ی معجون سازان ماهر و رویایی قرار گرفت.
پس از ساخت این معجون زیبایی از دست رفته اش را باز یافت و در هفتاد و هشت سالگی همچون جوانی زیبا می نمود.ولی افسوس که درست یکسال بعد در سال 2000 دار فانی را ترک گفت!
طرز ساخت و نوع استفاده ي معجون معرفي شده را بنويسيد
مواد لازم:
1-جگر گوسفند (20گرم)
2-برنج دانه بلند محسن (50گرم)
3-خون اژدهای برزیلی (یک پیمانه)
4-موی گربه (2گرم)
5-ساقه ی گیاه ریزنیس (دو عدد متوسط)
وسایل لازم:
1-پاتیل
2-چاقو
3-ترازو
4-پیمانه
طرز تهیه:
ابتدا خون اژدها را در پاتیل می ریزیم و به مدت سه دقیقه می جوشانیم.سپس جگر گوسفند را تکه تکه کرده و به آرامی به آن می افزاییم و صبر می کنیم تا معجون به رنگ قهوه ای تیره در آید.
پس از تغییر رنگ معجون موی گربه را به آرامی به آن اضافه می کنیم و می گذاریم معجون دو دقیقه بجوشد.
در حین جوشیدن معجون برنج ها را با هاونگ له کرده و پس از گذشت دو دقیقه به معجون اضافه می کنیم و معجون را با ملاقه هم می زنیم.تا جایی که معجون به رنگ استخوانی در آید.
سپس ساقه ی گیاه ریزنیس را با چاقو خرد کرده و به معجون می افزاییم.
پنج دقیقه بعد رنگ معجون سبز چمنی می شود.در این هنگام آن را درون بطری کوچکی ریخته و به مدت سه شبانه روز در جایی مرطوب نگهداری می کنیم تا آماده ی استفاده شود.
معجون های بی اثر
معجون های بی اثر به معجون هایی گفته می شود که بدون ترکیب با معجون های دیگر هیچ گونه استفاده و کارآیی ندارند. به عبارت دیگر این نوع معجون ها به تنهایی بر روی فرد هیچ اثری نمی گذارند و نقش یک خوراکی و یا نوشیدنی را ایفا می کنند...
با اشاره ی استاد کلیر واتر خواندنش را متوقف کرد.
پنه لوپه به آرامی از پشت میزش بلند شد و به سمت تخته رفت. و رو به بچه ها گفت:
من امروز حال خوشی ندارم؛ لطفا سر و صدا نکنید و به دقت به حرف های من گوش کنید. من دیگه حرف هام رو تکرار نمی کنم. این مبحث مهم ترین قسمت درس شماست.
و بعد به آرامی ادامه داد:
ما در علم معجون سازی، معجون هایی داریم به نام معجون های بی اثر. همون طور که در تعریف کتابتون هست، شما فهمیدید که معجون های بی اثر به تنهایی قادر به انجام هیچ واکنش و یا اثر گذاری نیستند. ولی در این بین ما باید کاری انجام بدیم که به کمک معجون های بی اثر بتونیم معجون های دیگه رو بسازیم. به فرآیندی که بتونیم باهاش معجون های بی اثر رو به توانایی برسونیم، فرآیند لاداموس گفته می شه. در طی این فرآیند ما برای ترکیب معجون های بی اثر با معجون های معمولی(اثردار) ابتدا باید نوع معجون بی اثر رو مشخص کنیم.
در دنیای جادوگری دو نوع معجون بی اثر وجود داره، معجون بی اثر تویلا و معجون بی اثر آندو تویلا. در اولین نوع این معجون، این نوع معجون در ترکیب با معجون های معمولی هیچ تغییری نمی کنه، و هنوز هیچ فایده و یا مزیتی براش کشف نشده. و اما نوع دوم این معجون به سه ترکیب معجونی متفاوت تقسیم میشه. من در این جلسه یک ترکیب از این سه نوع رو به شما معرفی می کنم، چون دو ترکیب دیگه رو سال های آینده می خونید. در جلسه ی پیش راجب معجون شانس چیزهایی گفته شد و اون معجون برای ما نقش حیاتی ایفا می کرد. اولین ترکیب از نوع دوم معجون های بی اثر معجون شانسه. معجون شانس ترکیبی از یک معجون بی اثر(آندو تویلا) و معجون با اثر به نام معجون اراده درست شده.
معجون (Potion در لاتین به معنی نوشیدنی) مخلوط‌های جادویی هستند که معمولاً در پاتیل‌ها ساخته می‌شوند و برای ایجاد اثرات جادویی روی فردی که آنها را می‌نوشد استفاده می‌شوند.
معجون‌ها از نظر اثرات، طبیعت و دشواری در ساختشان، طبقه بندی می‌شوند.
نمونه‌ای از معجون‌های ابتدایی، معجون درمان جوش است که اولین معجونی است که در مدرسه‌ی علوم و فنون جادوگری هاگوارتز آموزش داده می‌شود.
معجون مرکب، بسیار جالب، پیشرفته و چالش برانگیز است که حتی جادوگران و ساحره‌های بالغ و توانا نیز در ساختن آن به مشکل بر می‌خورند.
ساحره یا جادوگری که در زمینه‌ی معجون سازی تخصص دارد، به عنوان استاد معجون سازی (Potioneer) شناخته می‌شود. همچنین معجون سازی معادل شیمی مشنگ‌ها است.
طبیعت:
معجون‌ها از مواد تشکیل دهنده با خاصیت‌های جادویی ساخته می‌شوند. از معجون‌ها می‌توان در دارو‌ها، پادزهرها، محلول‌ها، سموم و یا تقویت قدرت استفاده کرد.
معجون‌ها لزوماً با نوشیدن مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و بعضی از آنها با تماس جسمی قابل استفاده هستند.
به گفته‌ی استاد سابق معجون سازی هاگوارتز، پروفسور سوروس اسنیپ، معجون‌ها میتوانند ذهن را جادو کنند، حواس را به دام بیاندازند و حتی مانع مرگ شوند.
معجون‌ها نسبت به جادوهای معمولی، دارای مزیت ممتازی هستند که حتی مشنگ‌ها هم میتوانند از آنها استفاده کنند، مشروط به اینکه خود معجون را در اختیار داشته باشند. همچنین جلوه‌های جادویی خاصی وجود دارد که فقط با استفاده از معجون‌ها میتوانند القاء شوند.
برخی از معجون‌ها اثرات جادوها و افسون‌ها را دو برابر می‌کنند، اما تعداد معدودی (مثلا معجون مرکب و معجون خوش شانسی) اثراتی دارند که برای دستیابی به آنها راه دیگری وجود ندارد. به طور کلی، جادوگران و ساحره‌ها برای دستیابی به نتیجه‌ی منتخب خود، از هر روشی که ساده ترین یا رضایت بخش ترین آنها باشد استفاده می‌کنند.
معجون‌ها برای افراد بی‌صبر و حوصله نیستند، اما اثرات آنها معمولاً دشوار از بین می‌رود، مگر اینکه از شخصی که در معجون سازی مهارت داشته باشد کمک بگیرند.
این شاخه از سحر و جادو، دارای یک عرفان خاص و در نتیجه یک مقام خاص است. همچنین لمس مواد آن بسیار خطرناک است. یک متخصص معجون سازی ایده‌آل در جامعه‌ی جادوگران، شخصیتی متفکر و آرام دارد.
برخلاف سخنرانی مقدماتی پروفسور اسنیپ به سال اولی‌های خود، ساختن معجون همیشه نیازمند استفاده از چوب‌دستی است تا روند درست کردن معجون را کامل کند. از این رو، افراد غیر جادویی نمی‌توانند معجون درست کنند، حتی اگر مواد و دستور العمل‌ها را به آنها داده باشند، زیرا این کار فقط یک سوپ بد مزه (و احتمالاً مسموم) ایجاد می‌کند که هیچ گونه اثر جادویی ندارد.
خطرات:
برای رسیدن به اثرات مناسب، باید معجون‌ها را با دقت دم کرد. در موارد خاص، آنهایی که به روش نادرست یا در یک پاتیل کثیف درست شده‌اند، میتوانند تبدیل به زهر شوند. در بعضی موارد، حتی معجون‌هایی که به روش صحیح درست شده‌اند ممکن است اثرات مضری داشته باشند، به عنوان مثال، معجون خوش شانسی اگر زیاد استفاده شود باعث بی پروا شدن و اعتماد به نفس بیش از اندازه می‌شود، در حالی که اکسیری که خوشحالی را القاء می‌کند، عوارض جانبی مانند ترشح بینی و آواز خواندن بیش از حد دارد. هرچند با اضافه کردن قرص نعنا می‌توان با این عوارض مقابله کرد.
🌪️ موفق باشید 🌪️
