دلنوشته {کلونوپینِ من} اثر•aryana elhaei کاربر انجمن رمان بوک•

[ragazza della notte]

***
نفس‌هایم اجاره‌ای بودند. من نفس می‌کشیدم، اما من نبودم که کنترلشان می‌کردم. قلبم به جای سرعت بیش از حد همیشگی‌اش، یکی در میان میزد و دست و پاهایم را حس نمی‌کردم. آن لحظه اولین کسی که متوجه موضوع شد، تو بودی! تو بودی که مرا آرام کردی، آن هم در زمانی که بدترین شرایط را داشتم؛ به همین دلیل است که تو را کلونوپین صدا می‌زنم، آخر از تو آرام کننده‌تر نیست. بر روی تو هم نهان شیدا ندارم، یادت باشد!

 

[ragazza della notte]

***
امروز فهمیده‌ام خنجرت ناجور بُرنده است. خنجران شیشه‌ایت که از سیاه چاله‌های بی‌انتهایت به بیرون پرتاب می‌شوند، جگر خونینم را می‌شکافند و چشمانم را در آتشِ باران فرو می‌برد. شانه‌های کوه‌وارت که می‌لرزند دنیایم در زلزله غرق می‌کند. صدای نفس‌های لرزانت ریه‌‌هایم را از خانه بیرون می‌کشد و در قبر دفن می‌کند و چه مراسم تدفین دردآوری. مراقب تیغه‌های زیبا و گرانبهای مرواریدی‌ات باش.

 

[ragazza della notte]

***
تو را باران صدا می‌زنم. تو را رحمت خدایی می‌دانم که در ناامیدترین لحظه‌ی بندگانش آن‌ها را با امید مرطوب می‌کند؛ امید بر روی بندگانش می‌بارد و آن‌ها با شوق به زندگی‌شان ادامه می‌دهند و تو، همان باران خدایی که در زمان انزوایم رسیدی و برقِ امل را در چشمانم شعله‌ور کردی. آتش سوزناک تنهایی‌ام را با خنکای محبتت خاموش کردی. تو بارانی هستی که عاشقش هستم.

 

[ragazza della notte]

***
می‌گویند در روانشناسی رنگی که از افراد به دست می‌آورید، برداشت شما از آن فرد است. تو برای من طلایی هستی، به مانند طلای خالص. با سیاهی‌ام می‌سازی، با سفیدی‌ام می‌سازی، با آبی بودنم می‌سازی، با قرمز بودنم می‌سازی. تو همان رنگی هستی که تنها زیبایی به رنگ‌هایم می‌بخشد. تو همان طلایی هستی که در کنار هر سنگی با هر رنگی زیباست. طلای من، قدر خودت را بدان.

 

[ragazza della notte]

***
گفته‌بودم که طلایم هستی؛ طلای ناب و خالص. هم‌اکنون می‌خواهم بگویم تو کافئین من هستی. همان‌گونه که کلونوپین آرام می‌کند، آرامشم می‌بخشی و همانند قهوه، خواب‌آلودم می‌کنی. قهوه دیگران را از آرامش دور ولی مرا دَرَش غرق می‌کند. گفته‌بودم آرامشم در خواب است؟ اما تو در خواب هم رهایم نمی‌کنی. درست مانند اثر کافئین کنارم می‌مانی و چه ماندنی زیباتر از این؟

 

[ragazza della notte]

***
آلوده‌ای. به زیبایی‌ای سحرانگیز آلوده شده‌ای. به خونِ دلِ من آلوده شده‌ای. گاه آن‌چنان در سکوت می‌آیی که حضورت پررنگ‌تر از قبل است؛ اما حست نمی‌کنم. زمانی که قلبم در سی*ن*ه‌ام به خاطر نبودت هق‌هق می‌کند، حست می‌کنم؛ اما زمانی که در کنارم هستی قلبم دیگر در سی*ن*ه نمی‌زند و در دستان تو از شوقِ دیدارت در سکوت می‌ماند. دستانت آلوده به خون دل من می‌شوند و نمی‌فهمی. چه آلودگی زیباتر از این؟

 

[ragazza della notte]

***
می‌دانی تو و من همان لورل و هاردی هستیم. همان جن و جودی. همان پستی و ادی. ما شاید عجیب‌ترین دوستی‌ها باشیم اما جدا نشدنی‌ایم. حتی اگر روزی من یا خودت به دیدار مرگ برویم باز هم برمی‌گردیم و آن دیگری را با خود می‌بریم. شاید دیوانگی باشد اما به شخصه اگر هم مرگ نتواند تو را ببرد روح عذاب دیده‌ای می‌شوم و همه جا به دنبالت هستم تا تو خود را با من همراه کنی. حواست باشد، این یک هشدار بود!