روانشناسی کلپتومنیا

[وِیان؛]

1- برخلاف سارقان معمولی که به مغازه ها دستبرد می زنند، افراد مبتلا به کلپتومانیا عموما برای نفع شخصی، برای انتقام یا شورش دست به این کار نمی زنند. آنها دزدی می کنند تنها به این دلیل که نمی توانند در برابر میل شدید خود در برابر وسوسۀ دزدیدن آن چیز مقاومت کنند.

 

[وِیان؛]

2- میل به دزدی و اجرای آن، در افراد دارای جنون دزدی، عموما خود به خود و بدون برنامه ‌ریزی و بدون یا کمک و همکاری شخص دیگری رخ می‌دهند.

 

[وِیان؛]

3- اکثر افراد مبتلا به کلپتومانیا از مکان های عمومی مانند فروشگاه ها و سوپرمارکت ها یا در وسایل نقلیۀ عمومی سرقت می کنند و تعداد کمی از آنان از دوستان یا آشنایان خود چیزی را می دزدند.

 

[وِیان؛]

4- اغلب اقلام دزدیده شده برای فرد مبتلا به جنون دزدی ارزشی ندارد و فرد توانایی خرید آن را نیز دارد.

 

[وِیان؛]

5- اقلام دزدیده شده معمولا دور انداخته می شوند و هرگز مورد استفاده قرار نمی گیرند. این اقلام همچنین ممکن است به دیگران اهدا شوند یا مخفیانه به محلی که از آنجا دزدیده شده اند، بازگردانده شوند.

 

[وِیان؛]

کلپتومانیا با دزدی معمولی متفاوت است؛ زیرا دزدان معمولی معمولاً دزدی های خود را برنامه ریزی می کنند و این رفتار را برای به دست آوردن اقلامی که می خواهند اما توانایی خرید آن ها را ندارند، انجام می دهند. از سوی دیگر، افراد مبتلا به جنون دزدی، به طور خود به خود و بدون اراده دزدی می کنند و این کار را برای کاهش تنش به وجود آمده در خود و کسب احساس لذت انجام می دهند.

 

[وِیان؛]

این علائم و ویژگی ها در افراد مبتلا به اختلال جنون دزدی یا کلپتومانیا، دائمی نیست و ممکن است در طول زمان و در شرایط و موقعیت های خاصی کاهش یا افزایش یابد. با این حال شکست مکرر در برابر میل به دزدیدن اشیا و کسب احساس رضایت و لذت پس از انجام دزدی، کلیدی ترین نشانه برای تشخیص اختلال جنون دزدی است