جشن‌ها گاهنبارها

['Nika]

پس از دانستن اینکه گاهنبار چیست، ببینیم جشن های گاهنباران به چه شکلی برگزار می شده است. در متون پهلوی از جشن های گاهنباران بسیار یاد شده است. در این متون به برگزاری آیین های ویژه ی این جشن ها که در واقع آیین های دینی بوده است؛ بسیار تأکید شده است. بر اساس این متون برگزاری این آیین ها ثواب بسیار دارد و ترک آنها گناه بزرگ شمرده شده است.

 

['Nika]

در سنت مزدیسنان این جشن ها را به جمشید نسبت داده اند. نزد زرتشتیان ایران وهند جشنهای گاهنباران فرصتی برای نیایش، کمک به نیازمندان و… است. کسانی که خود توانگر نیستند و نمی توانند به دیگران کمک کنند در این جشن ها باید به کسانی که توانگرند و مراسمی برگزار می کنند کمک کنند. در بندهش آمده است:” اگر کسی در سال یکبار به گهنبار نرود یک ثلث از ثوابهایی که کرده بکاهد و یک ثلث به گناهانش بیفزاید.”

 

['Nika]

اسامی
نام این گاهنبارها به این ترتیب است:

میدیوزرم: در این گاهنبار در 45 روز آسمان آفریده شد.
میذیوشم: در این گاهنبار در 55 روز آب آفریده شد.
پیتیش شم: در این گاهنبار در55 روز زمین آفریده شد.
ا یا ثر م: در این گاهنبار در 25 روز گیاهان آفریده شدند.
میذیارم: در این گاهنبار دز 75 روز جانوران آفریده شدند.
همسپتمذم: در این گاهنبار در 80 روز انسان آفریده شد.

 

['Nika]

زمانی سال به دو نیمه ی نامساوی تابستان و زمستان تقسیم می شد. گاهنبار میذیوی شم درست در نیمه ی تابستان بزرگ بود. این تابستان 7 ماه طول می کشید. گاهنبار همسپتمذم در آخر زمستان بود. زمستان 5 ماه طول می کشید. این سال که به دو نیمه 7 ماهه و 5 ماهه تقسیم می شد ثابت نبود. برای همین بعدها با کبیسه کردن سال، آن را ثابت کردند. به این ترتیب با محاسبات دقیق نجومی از گردش سال ناقص جلوگیری کردند. بنابراین دوره ی زمانی 6 گاهنبار 365 روز می شد.