آموزشی گونه‌های ادبی (ژانر) در ادبیات کودکان و نوجوانان

[-pariya-]

افسانه‌ها گاهی رنگ و بوی تاریخی دارند اما به شکل اغراق آمیز، مانند نبرد یک پهلوان با یک لشکر بزرگ و شکست لشکر، یا توانایی‌های خارق‌العاده برای یک جانور یا گیاه. از جنبه رفتاری، روایت‌های این ژانر، سرشار از سنت‌ها، باورها و عادت‌ها و ارزش‌های انسانی است که گذشتگان با آن سروکار داشتند.

 

[-pariya-]

گاهی نشانه‌ها و جزئیات واقعی داستان، سبب می‌شوند که رخدادهای فراطبیعی برای خواننده داستان باورپذیر شود. افسانه‎ها، روایت‌هایی بیش‌تر شفاهی است که میان انسان‌ها با هر نژاد و در هر سرزمینی مشترک است. داستان «دیو و دلبر» و «سیندرلا» و مجموعه‌های «افسانه‌های ایرانی» نمونه‌هایی از این ژانر هستند.

 

[-pariya-]

رئالیسم (واقع‌گرای) جادویی: ژانری است که در آن عناصر جادویی یا غیرواقعی به محیط طبیعی و زندگی روزمره‌ی شخصیت‌ها می‌آیند. در این داستان‌ها همه چیز به نظر عادی است، اما یک عنصر جادویی و فراطبیعی در آن وجود دارد. مانند رمان «پریانه‌های لیاساند ماریس».

 

[-pariya-]

داستان معمایی: این کتاب‌ها، دارای داستانی پر از تعلیق، درباره‌ی جرمی مرموز هستند. افراد مشکوک و انگیزه‌ها بررسی می‌شود و سرنخ‌های داستان، شخصیت‌ها را به‌سوی کشف راه حل مشکل هدایت می‌کند. مجموعه کتاب‌های «اتولاین» و «کارآگاه لئوپل و دستیار مخفی‌اش» در این دسته جای می‌گیرند.

 

[-pariya-]

داستان واقع‌گرا: داستان‌هایی که در زندگی واقعی رخ می‌دهد. این داستان‌ها معمولاً در زمان حال اتفاق می‌افتند و شخصیت‌های‌شان انسان‌ها هستند. در این داستان‌ها از عناصر جادویی و رخدادهای نامعمول خبری نیست. «زنان کوچک»، «ماجراهای هاکل بری فین» و «تام سایر» نمونه‌هایی از داستان‌های واقع‌گرا هستند

 

[-pariya-]

داستان عاشقانه: تمرکز اصلی این داستان‌ها، رابطه‌ی عاشقانه میان دو نفر است. این کتاب‌ها دارای پایانی احساسی و رضایت‌بخش و گاهی خوش هستند. برای نمونه می‌توان به کتاب «پنج قدم فاصله»، «جنگ که تمام شد بیدارم کن»، «عاشقانه‌های یونس در شکم ماهی» و «قلب زیبای بابور» اشاره کرد.

 

[-pariya-]

هجو: ژانری که کاستی‌ها، حماقت‌ها و بدی‌های افراد، دولت و جامعه را با طعنه و تمسخر نقد می‌کند. هدف این داستان‌ها، آگاه کردن مردم است. گرچه لحن این داستان‌ها طنز است، اما بیش‌تر حقیقت‌های تاریک جامعه را نشان می‌دهد و انتقادهایی سازنده را مطرح می‌کنند. «مزرعه‌ی حیوانات» را می‌توان نمونه‌ای از داستان‌های هجو دانست.

 

[-pariya-]

علمی تخیلی: داستان‌هایی خیالی درباره‌ی پدیده‌های هستند که در آینده رخ می‌دهد. این داستان‌ها برپایه‌ی علوم و فناوری پیش‌رفته، سفر در زمان و زندگی فرازمینی هستند. این داستان‌ها یا زمان آینده را به تصویر می‌کشند یا در سیاره‌ای دیگر رخ می‌دهند. «جنگ ستارگان» و داستانی‌های «ایزاک آسیموف» و «سفرهای گالیور» داستان‌های «ژول ورن» نمونه‌ای شناخته‌شده از داستان‌های علمی تخیلی است.

 

[-pariya-]

داستان کوتاه: نثرهای کوتاهی که در زمان کوتاهی می‌توان آن‌ها را خواند. شمار شخصیت‌ها در این داستان‌ها کم است و بیش‌تر هدف‌اش، تحریک احساسات و واداشتن به تفکر است تا طرح داستان. نویسنده در این داستان‌ها، برشی از زندگی و رخداد را نشان می‌دهد. «لاتاری» نمونه‌ای از داستان کوتاه است. از نمونه‌های دیگر، می‌توان به مجموعه «خرگوش حکیم»، «نخودی»، «سرقت مسلحانه»، «تایع بی‌نهایت» و «برنده و بازنده» اشاره کرد.

 

[-pariya-]

دلهره‌آور: این داستان‌ها احساس تعلیق، هیجان، اضطراب، انتظار و غافل‌گیری را در خواننده ایجاد می‌کنند. این داستان‌ها می‌توانند زیر مجموعه‌ی ادبیات وحشت هم تعریف بشوند. مانند «داستان‌های ارواح و اشباح» و یا مجموعه «ترس و لرز».
داستان‌ ورزشی: داستانی را درباره‌ی ورزش و ورزش‌کاران روایت می‌کند.