همگانی یادی از دل

[توکـیو]

راهی یافت، برایِ زندگی را زندگی کردن،

نه فقط زندگی را گُذَراندَن ..

باید راهی یافت،

برایِ صبح ها با اُمید چشم گُشودَن،

برایِ شب ها با آرامشِ خیال خوابیدن..

اینطور که نمیشود،

نمیشود که زندگی را فقط گذراند ،

نمیشود که تمام شدنِ فصلی و رسیدنِ فصلی جدید را فقط خُنَکایِ ناگهانیِ هوا یادَت بیاورد،

نمیشود تا نوکِ دماغَت یخ نکرده حواسَت به رسیدنِ پاییز نباشد..

اینطور پیش بِرَوی یک آن چَشم باز میکنی

خودَت را میانِ خزانِ زردِ زندگی ات میابی ،

و یادت هم نمی آید چطور گذَرانده ای مسیرِ بهاری و سبزِ زندگی ات را..

اصلا خدا را هم خوش نمی آید،

راهَت داده به دنیایَش که نقشَت را ایفا کنی،

یک روز خوبُ حتی یک روز بد ،

یک روز شیرینُ حتی یک روز تلخ ،

یک روز آرامُ حتی یک روز پُرهیاهو ،

وظیفه ی تو زندگی را با تمام و کمالَش زندگی کردن است،

با تمامِ سِکانس هایِ تلخ و شیرینَش..

نمیشود که همه اش خسته باشی

و سَرِ سکانس هایِ تلخ بهانه بیاوری و گوشه ای به قهر کِز کنی و بازی نکنی ..

حق داری که خستگی ات را در کنی،

اما حق نداری که دیگر مسیر را ادامه ندهی ..

اینطور که نمیشود،

تا دیر نشده باید راهی پیدا کرد،

باید زندگی را زندگی کرد ..

 

[توکـیو]

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت
روزی که کمترین سرود
بوسه است
و هر انسان
برای هر انسان
برادری ست
روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل
افسانه ای است
و قلب
برای زندگی بس است

 

[توکـیو]

تا قبل از دیدنت نیمه ای از ماه بودم

تو من را به قرص ماه تبدیل کردی

تو همان پرتویی از نور خوشید هستی

و همان رنگین کمانی که زندگی ام را رنگارنگ کرده ای

هر بار که صدایم می کنی جان می دهم

و هر بار که نوازشم می کنی از نو متولد می شوم

من برای تو زنده ام و تا ابد به عشقت مشغول

 

[توکـیو]

فکر می کردم کلمات تنها راه ابراز عشق به ملکه ای همچون تو است
اما هر بار که به چشمانت نگاه می کنم زبانم به لکنت می افتد
و کلمات من را ناکام می گذارند
کاش می شد طوری لمست کنم که حرف های عاشقانه ام از پوستت بگذرند
کاش می توانستم نهایت عشقم را به تو تنها با چشمانم ابراز کنم

 

[توکـیو]

در کنار باغچه به خلوت بی همتای آسمان امشب نگاه میکنم . . .
نمی دانم خواب چرا با چشمانم دیگر بیگانه است . . .
یک آسمان پر ستاره و یک ماهه نیمه . . .
سکوت را صدای جیرجیرک می شکند ، گویا او هم بی خواب است امشب . . .

چیزی در من مرا به این حال می خواهد ، من گناهکارم
که دوری از چشمان زیبایت شکنجه من شده و چه سخت شکنجه ایست . . .
چشمانم بی طاقتند که اینگونه نم نم میخوانند از دلتنگی ام . . .
به زمان قسم گلم که باور مرگ برای من راحت تر از دوری توست . . .
امشب چقدر من و شب و این جیرجیرک تنهاییم . . .
جیرجیرک با صدایش می گوید؛ تنهاست ، شب با خلوتش؛ . . .

……من با اشک هایم……..
یک نفر در همین نزدیکی ها چیزی به وسعت یک زندگی برایت جا گذاشته است . . .
خیالت راحت باشد ، آرام چشمهایت را ببند . . .
یک نفر برای همه نگرانی هایت بیدار است . . .
یک نفر که از همه زیبایی های دنیا ، تنها تو را باور دارد . . !

تمام نفسهایم تو را تمنا میکند و در گوشه ی بغضهایم یاد تو میدرخشد.
تیک تاک ساعت روی دیوار، مرا در انحصار زمان بیتو غرق میکند و ثانیه ها نبودنت را به رخم میکشند..

..کاش بودی
….نفرت دارم… گریزانم…ازگذر لحظاتی که در آنها نیستی