مطالب طنز ۲۳ سالگی| نسخه‌ی در حال نوشتن

[ZAHHRA]

"اختصاصی اینجانب"​

 

[ZAHHRA]

۱. شروع:
۲۳سالگی، با خودش کلی هیجان و خستگی آورد.
یه سالی بود که با خریدن یه عالمه کتاب شروع شد‌. کتابایی که هرکدومشون یه قول کوچیک به خودم بودن، برای خوندن، برای رشد، برای ساختنِ یه نسخه‌ی بهتر از خودم.
دو ترم دانشگاه هم گذشت… نه خیلی آسون، نه خیلی سخت، ولی هر ترمش یه تکه‌ی کوچیک از من رو ساخت. وسط تمام امتحانا و تمرینا، یاد گرفتم که تلاش کردن حتی وقتی حال نداری، خودش یه جور پیشرفت محسوب می‌شه.

 

[ZAHHRA]

۲. مسیر:
رمانم هنوز تموم نشده.
صفحه‌به‌صفحه نوشتمش، با اشک و لبخند، با شک و شوق. هر بار که به خودم گفتم “این آخرین فصلشه”، یه ایده‌ی تازه اومد تو ذهنم و فهمیدم هنوز باید بنویسم، هنوز باید زندگی کنم تا بتونم تمومش کنم.
هدف‌هامم هنوز کامل نیستن. یه سریش نصفه‌نیمه‌ن، یه سریش هنوز فقط توی دفتر یادداشتن، ولی الان می‌دونم که مسیر، از مقصد مهم‌تره. شاید همه چی طبق برنامه پیش نرفت، اما هر روز یه چیزی یاد گرفتم: اینکه حتی وقتی کندی، باز هم داری جلو می‌ری.

 

[ZAHHRA]

۳. مسئولیت:
بزرگ شدن، فقط عدد نیست. یه‌جور حس سنگین و شیرینه.
توی ۲۳سالگی، بیشتر از همیشه حس کردم “بچه بزرگ‌تر” خونواده‌م شدم. کسی که باید محکم باشه، حتی وقتی دلش می‌خواد نباشه. کسی که ساکت نگرانه، بی‌صدا حواسش هست، بی‌منت کمک می‌کنه.
گاهی از این حجم مسئولیت خسته شدم، ولی فهمیدم این خستگی، همون نشونه‌ی عشق و تعهده. اینکه داری برای آدمایی که برات مهمن، نقش یه پناهگاه کوچیک رو بازی می‌کنی.

 

[ZAHHRA]

۴. پایان و امید:
۲۳سالگی تموم شد، اما حس می‌کنم تازه دارم می‌فهمم زندگی یعنی چی.
یاد گرفتم لازم نیست همه چی تو یه سال تموم بشه، نه همه‌ی کتابا، نه همه‌ی هدفا، نه همه‌ی رویاها.
مهم اینه که هنوز امید دارم، هنوز می‌خوام ادامه بدم، هنوز باور دارم که یه روز رمانم تموم می‌شه، کتابام خونده می‌شن، و از خودم راضی‌تر می‌شم.

 

[ZAHHRA]

سلام به ۲۴سالگی ✨️
به سالی که می‌خوام با آرامش بیشتری قدم بردارم، کمتر با خودم بجنگم، و بیشتر زندگی کنم.
به سالی که شاید هنوز کامل نباشه، ولی قراره “مالِ من” باشه 🌻