اپیزود ○اذهانِ همگان اثر فاطمه‌ سلمانی کاربر انجمن رمان بوک○

[;FOROUGH]

عنوان: اذهانِ همگان
ژانر: اجتماعی، تراژدی
نوع اثر: اپیزود
نویسنده: فاطمه‌سلمانی

خلاصه:
جانان!
اذهانِ همگان را در زمانِ دميدن خورشید بنما!
مگر در خواب خوش‌خیالی فرو رفته‌ای، که اذهانِ این مردمِ خوش‌خیال را نمی‌بینی؟
جانان؛
مگر آن کوه فرو ریخته از بردباری و انسانیت‌ را در زیر پای اذهان‌های بی‌‌اساس نمی‌بینی؛
که چونان در بی‌خبری به‌ سر می‌بری؟
‌
اذهان: افکار، خاطرات ​

 

[;FOROUGH]

عرض ادب و احترام خدمت نویسندگان گرامی
رمان‌بوک.
با تشکر برای انتخاب "رمان‌بوک" برای انتشار
آثار ارزشمندتان.

لطفاً پیش‌از نگاشتن، تاپیک زیر را به خوبی مطالعه کنید:
[چیستی اپیزود(اپیزود چیست؟)]

پس از اتمام اثرتان، می‌توانید برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

پس از به پایان رسیدن اثرتان، برای گرفتن تگ اقدام کنید:
[درخواست تگ دهی]

بعد از به اتمام رسیدن اثرتان، می‌توانید در تاپیک زیر، اعلام پایان کنید:
[تاپیک اعلام پایان اپیزود و پادکست]

با آرزوی موفقیت روزافزون
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[;FOROUGH]

اپیزود یک:

دوباره تکرار شد؛
«صدای آه عمیق»
یک سال و پنج ماه از زمانی که اقبال بد گریبانم رو گرفته می‌گذره... .
شاید بیشتر یا کمتر، اما چیزی که توی این مدت به من گذشت فراتر از یک‌ سال بود که از یه کابوسِ بی‌‌سر و ته هم بدتر و وصف‌ناپذیر‌تر بود!
توی این دوران خبری از اون قهرمان‌های چهارشونه و مهربون توی داستان‌ها نبود، خودم بودم و افکار تهی‌ از حقیقت...
«صدای قهقهه»
یک‌ سالی که تمام ساعت و دقیقه و ثانیه‌هاش به‌طور طاقت‌فرسایی گذشت الان برای لحظه‌ای هر چند کوتاه پایان پیدا کرده!
«صدای لبخند»
همیشه با خودم فکر می‌کردم باید توی عُمقِ واقعيت‌ها از لحظه‌‌‌ها استفاده و لذت برد؛ اما هیچ نمی‌دونستم زندگی پر از حقایقِ ترسانک‌ و وهم‌آوره!
«صدای پوزخند»
اما خوب... خیال‌خوش یا ناخوش هم اندازه‌ای داره که یه لحظه، این احساس از هم پاشیده میشه و کوه اُمید و غرور زیر پا‌های حقیقت و افکار پریشانی که مدت‌هاست سکوت کرده، لگد‌مال میشه.
بالأخره توی جماعتی که همه با حرف تغییری توی‌‌ خودشون ایجاد می‌‌کنند؛ اذ‌هان و خیال‌بافی‌هایی پوچ و هیچ هم وجود داره که آدم رو به‌خواب خوش‌خیالی فرو می‌بره.
«صدای آه عمیق یا کشدار»
دقیقاً مثل زندگی من که مدت‌های زیادی به‌دنبالِ یک زندگی بدون نقص توی عمق واقعیت‌های ترسناک بودم؛
اما آدم‌ها هم می‌تونند یک دانشمند و حقیقت‌جو برای خودشون باشند، درسته؟
«صدای نفس کلافه»
من نتیجه‌ی این همه انتظار و درک واقعیت‌های زندگی رو توی یه‌ لحظه‌ی کوتاه، هرچند خیالی تجربه کردم.
«صدای آه عمیق»
گاهی با خودم میگم؛
کاش منطقی وجود نداشت و تمام مدت توی خواب خوش‌‌خیالی به سر می‌بردیم و ترس از این‌که ضرب و شتم‌هایی از جنس حقیقت ناگهان بر سرمون آوا بشه رو نداشتیم... .
من مدتِ زیادی که توی کابوس تلخی به اسم حقایق‌ زندگی به دام افتادم؛ راه‌ چاره‌ای هم جز حل مشکلات نیست...
«صدای پوزخند»
مشکل‌ها پر از سیاست قوی‌تر از هر روز، راه خودشون رو در پیش گرفتن و بدون مکث خوشی‌های زندگیمون رو شخم می‌زنند برای همین گاهی از ته‌ دل فریاد می‌زنم و گلایه می‌کنم.
اما حقیقت تلخه و بی‌انتها... .​

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​