فایل شده ● دادگری مستوره اثر راضیه کیوان نژاد ●

[Raaz67]

عنوان: دادگری مستوره
نویسنده: راضیه کیوان نژاد
ژانر: اجتماعی، تراژدی
ناظر: @سپید
کپیست: @ARALIYA
مقدمه: زنانگیمان را به دست کدامینتان سپرده‌ایم که قانون نانوشته‌های ذهن پریشانتان را بر تک‌تک آرزوهایمان جولان داده‌اید و در دریای هوس‌های شورانگیز بهشتِ ساختگیِ احکامتان، ما را محدود ساخته‌اید؟ به کدامین جرم ما را از بهشت برین خدا هم رانده‌اید؟ آن هم تنها به دلیل ناوارث بودن و زنانگیمان! شما بهشت زیر پای مادرانمان را هم با قدرتتان، آخر از آن خود می‌کنید.

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[Raaz67]

برای زنانگی‌هایم
برای دخترانه‌ی کودک درونم که از همان نوزادی به‌خاطر تو، به دلیل وجودت و برای مرد بودنت مرا در پستوی خانه‌ی دلشان پنهان کردند. به‌خاطر شما که خدا را هم بنده نیستید و از همان ابتدا باد را به غبغبتان انداختند و برایتان جشن ختنه‌گی گرفتند و گوش فلک را به هلهله و شادیِ وارثشان پر کردند، دخترانه‌هایم به یغما رفت.

 

[Raaz67]

برای دخترانه‌ی کودک وجودمان که از همان نوپایی که از درخت پر بار بهشت مادرمان که به قول مادربزرگ‌های خرافاتیمان ریشه‌ی اصل و وارث ندارد در نه ماهگی چیده‌ شدیم، از همان ابتدا وقتی خبری از چراغ‌های رنگارنگ و هلهله‌ی بعدش نبود تفاوتمان را فهمیدیم.

 

[Raaz67]

برای دخترانگی وجودم، که مادربزرگ به دلیل نداشتن ریشه‌ی وجودی وارثش، خودش را که هم‌جنسمان بود، حقیقت وجودی‌اش را به باد فراموشی سپرد و با آمدن نوه‌ی کاکل زری‌اش، آوای قند عسلم را با چشم ابرو برای مادرم سر داد و اعتماد به نفسم را به زیر خاکستر آتش وجودم سپرد.

 

[Raaz67]

مادربزرگ!
برای دخترانگی وجودم، آن زمان که سفر کردی به زیارت معبودت و چرخیدن به دور خانه‌ی خدایت و زدن سنگ لهب به شیطان رجیم و به جا آوردن رمی جمراتت، با سوغات ماشین کوکی برای نوه‌ی پسر دردانه‌ات و تنها دادن یک خودکار، مانند پسر همسایه به من، دخترانگی‌ام را کشتی و تفاوتمان را به وضوح مانند سرمه در چشمم کردی.

 

[Raaz67]

مادربزرگ! تو چه کردی با من؟ از همان زمان‌ها واگذاری نسل آینده را در بوق و کرنا کردی و یادت رفت آن سنگ لهب را اول بر شیطان رجیم شده‌ی درونت پرتاب کنی و لعنت خدا را نثار افکار پوچی کنی که حقیقت وجودی‌ خودت را هم انکار می‌کرد.

 

[Raaz67]

مادربزرگ! یادت رفت که دست از خرافاتی که به مانند نوار ضبط شده‌ای در افکارت جولان می‌داد برداری و آن‌ها را قصه‌ی هزار و یک شبت نکنی و در گوش مادرانه‌های مهر مادریم نکنی و او را وارث اسم و رسمت نکنی.

 

[Raaz67]

مادر بزرگ! تو دست‌های مانند گلمان را از همان کودکی از رسم شکلِ آرزوهایِ جا گرفته در رویای بزرگسالی‌مان پرپر کردی و در عوض به شستن و روفتن عادت دادی تا که خودمان را به رسم عادت دیرینه‌ات فراموش کنیم و خود را برای سامان دادن اوضاع شلختگی و پریشانیِ وارثانِ سبیل‌دار آماده کنیم.

 

[Raaz67]

مادربزرگ! تو به همه‌ی زن‌های نسلت، بد کردی. تو گوش‌هایمان را برای رفتن به مسافرت که هیچ، حتی رفتن سر کوچه هم عادت به صدورِ حکمِ فرمانِ آره یا نه‌ی همان کاکل زری‌ پامنبری‌ات دادی. تو اختیار قوه‌ی پابرجای اشرف مخلوقات خدا را که برتری‌اش نسبت به دیگر موجودات است و خودش در وجود من و تو کاشته است، زیر سوال بردی و با خرافاتت زرق و برقش انداختی.