دلنوشته {هورِ فروزان چشمانت} اثر •شکوفه‌ی انار کاربر انجمن رمان بوک•

[hanieh.]

عنوان: هورِ فروزان چشمانت
ژانر: عاشقانه
اثر: شکوفه‌ی انار و ~Fateme.h~
ناظر: @vian
مقدمه:
ای‌ گلگون خوش اقبال من! تو هم‌چو بذر بوته‌های گلگون رنگ باغ جنت هستی! که روز و شب مشامم‌ را به رایحه‌‌ات فرا می‌خوانی. به راستی، اکنون به مرغوبیت تو را ثنا می‌کنم؛ تا مبادا از حال عاشقانه‌مان غافل شوی و سر به بالین اندوه و نادانی بگذاری! گلِ گلگون رنگِ من، اکنون چشم انتظارت‌ هستم تا که از خواب معشوقه‌ات بیدار شوی و گیسوانم را در آبشار دست‌هایت مرحمت کنی.​

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[hanieh.]

گل گلگون رنگ من! امروز انگشت‌های سوزانده از مرحمتت‌ را به دور خرمنی از گیسوانم می‌چرخانی، لب می‌گشایی و نجوایی‌ عاشقانه سر می‌دهی و مرا پذیرنده‌ی یک رویای شیرین از جنس تبسم روزگار می‌کنی! در رویاهایم‌ خبری از سرد و گرمی‌های روزگار نیست. در رویا‌هایم هورِ فروزان چشمانت مرا در نظر گرفته و به قصد بوسه بر چشمانِ بی‌فروغم، روز و شب قدم‌هایش را به سویم طی نموده‌!​

 

[hanieh.]

می‌خواهم بگویم؛ خسته نشده‌ای؟! پاهایت بر روی سطح گرم و سوزند‌ه خاطرات‌مان به آتش کشیده نشده است؛ تا به وجود غیر واقعی من در آن رویا، خود را برسانی؟ می‌خواهم در گوش‌هایت که هم‌چو نوازده‌ای بی‌صدا‌ست نجوا کنم، کافیست! برای من، تویی‌ که وجودت هم‌چو گل گلگون رنگِ خوش‌عطر است؛ مدت‌های ديرينه‌ای‌ست که ثابت شده‌ای. گل‌ من باقی بمان، وجودت برایم ثابت شده‌ است و نبودت در کنارم مرگی است به نحوه‌ی افسردگی!​

 

[hanieh.]

گل گلگون رنگ من! صدایم را می‌شنوی؟ شرمسارم در برابر تو که برایم بساط احساسات را فراهم نموده‌ای و من تنها توانسته‌ام، فعل خواستن را از تو بخواهم. می‌خواهم تا بخواهی که همراه یکدیگر بر تلخی‌های واله‌ تبسم بزنیم و تو بگویی که نه‌ خانی آمده و نه خانی رفته است. اما گاهی این حرف‌ها برای‌مان وصف‌ناپذیراند، از آن که به زبان بیاوریم که هر‌ چه پیش آید خوش آید و به جای دوزخ نگاه، به‌ همدیگر تبسم بزنیم اما همه‌چیز گاهی وصف ناپذیر و غیر قابل انجام است.​

 

[hanieh.]

ای گل عشق مرا بپذیر! نادانی‌هایم را به خود مگیر. من به قدری می‌توانم در مقابل رخسار فروزان تو مجنون شوم که عقل‌ها حیران شود. من به قدری می‌توانم برایت تبسم بزنم که در دریای چشمانم غرق شوی اما نمی‌گذارم غرق شوی زیرا خواهان نفس‌های خوش عطرت هستم که گه‌گاهی پوست پیشانی‌ام را نوازش می‌کند. من می‌توانم لحظه‌ای تو را ضایع و لحظه‌ای عشقمان را باطل کنم، اما به راستی این قدرت واله‌ای از جنس شادکامی است که من را خلاف اصول تکبر سوق می‌دهد؟ ​

 

[hanieh.]

عطر عشق ز شیدای سیه رنگ دلت می‌شنوم!
شادکامی‌ِ عشق‌ تو، فروزان قلب سپیدم می‌شود
از عشق و رویا بگو که بسی ز عشق تو نومید‌ام
پایان شب است، گر لب بگشایی به نجوا چه شود؟
گر بگویی‌ عاشق و مجنونی‌، شب و روز ثنایت می‌کنم
**‌*‌
شانه‌هایم را مرحمت می‌کنی و تکان می‌دهی تا از رویایی که بودنت در آن الزامی‌ست بیدارم کنی تا که از حال دلم غافل نشوی!​

 

[hanieh.]

گلِ گلگون رنگ من، آخر به تو چه گویم؟ شکر یا شکایت از تو کنم؟ نیک یا بد بپندارمت؟ مگر تو اصلاً نقصی هم به همراه خود آورده‌ای که شود آن را بهانه نبودن با تو کرد؟! پلک که هم می‌گشایم رخسار خندان تو را می‌بینم. به راستی این همان لذت‌های حقیقی عاشقی‌ست که با لبخندت دلم شاد می‌شود و با غم‌هایت دلم به ویرانی کشیده می‌شود؟! اگر این‌گونه است از خدا می‌خواهم همیشه تبسم‌هایی از ته دل نصیبت کند تا با شادی‌ات دل غم‌ زده‌ام شادکام شود.
​

 

[~Fateme.h~]

اکنون که لحظه‌های زند‌گی‌ام، ثانیه‌به‌ثانیه‌اش در اختیار توست؛ چیزی می‌خواهم! می‌شود گاهی به مرداب این دل تاریک، سودایی از جنس مرحمت بخوانی؟! می‌شود گاهی اجازه دهی سر بر شانه‌هایت بگذرم و به سرنوشتی که در خیال‌هایم برای خودمان رقم زده‌ام اندیشه‌ کنم؟ یعنی می‌شود لحظه‌ای غرق در عمق نگاه سیه رنگِ پریشانت شوم و نجوای عاشقانه سر دهم؟ یعنی خواهد شد که دست‌هایت را در دست‌هایم بگیرم و میان امواج خوشبختی قهقهه بزنم؟! ​

 

[~Fateme.h~]

گل‌ گلگون رنگ من! اکنون می‌خواهم بگویم؛ مدت‌هاست بسیار‌بسیار به لحظه‌های با تو بودن احساس مرحمت ورزيده‌ام! اما تو کجایی که ببینی این دل پیکر مرا نابود ساخته و تکه‌ روحی عاشق بسته‌بندی کرده است تا برای تو ارسال کند. اما گل من، هدیه‌‌ی این دل خجسته را که پس نخواهی زد؟! تکه‌‌ای از وجود من و این دل را که برای توست، دوست خواهی داشت؟ می‌دانی که شب و روز هم‌چو پرنده‌ای شده‌ام که به دنبال لانه‌ی خود می‌گردد؛ اگر بال و پرم گسسته شود و نتوانم پرواز کنم چه کنم؟
​