فایل شده ● هم‌جوار با درختانِ بی‌صدا اثر s.h مبینا ●

[mobina01]

دلنوشته: هم‌جوار با درختانِ بی‌صدا
دلنویس: s.h مبینا
ژانر: عاشقانه، تراژدی
تگ: محبوب
ویراستار: @اورانوس
ناظر: @ARMINA
کپیست: @ARALIYA
مقدمه: تک درخت مجنونی هستم که سر به زیر انداخته‌ام. در دلت جایی ندارم؟ اصلاً چه شد که از بیابان بی‌آب و علف قلبت عبور کردم؟! با حالی زار فکر می‌کنم؛ به خودم نه، من در حضور تو هرگز به خودم فکر نکرده‌ام! اصلاً نه من، تا وقتی «تو» هستی چه کسی به من فکر می‌کند؟!​

 

[ARMINA]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[mobina01]

نامت را همه می‌خوانند، من اما تو را دلبر جان می‌گویم. همان‌طور که تو برایم با تمام دنیا متفاوتی دلم می‌خواهد من نیز برایت متمایز باشم؛ با صدا کردنت به نامِ «دلبرجان». دلم می‌خواهد مرا متفاوت از دیگران بدانی!

 

[mobina01]

دلبرکم، گرچه نمی‌توانم با این نام صدایت کنم؛ اما دل پریشان و عاشق من به این خوش است که در کنج خلوت خود، با این نام می‌خوانمت. چه کنم که نه قلب من، بلکه تمام قلب‌های عاشق، به این دل‌خوشی‌های کوچک راضی‌اند.

 

[mobina01]

عاشقیِ من بی‌سر و صداست. مانند همان درخت مورد علاقه‌ام، بید مجنون. همان‌قدر آرام، همان‌قدر سرافکنده. عاشقی‌ام مانند بارش برف بی‌سر و صداست. برف، پربارتر از باران است دیگر، نه؟ درخت‌های سرافکنده پربارتر از دیگر درخت‌ها هستند، نه؟

 

[mobina01]

پس چرا عشقِ منِ آرام را باور نمی‌کنی؟! گویا حتماً باید مانند معشوقه‌های دیگران، عشقم را در بوق و کرنا کنم. باورم نمی‌کنی! می‌دانم، هیچ‌وقت. من آن‌قدر سبک‌سر و سر به هوا نیستم که عشق را فریاد کنم.

 

[mobina01]

اما تو، دقیقاً آن قدر سبک‌سر و سر به هوا هستی که از من فریاد عشق می‌خواهی و من، هرگز این کار را نخواهم کرد. تو و آن معشوقه‌ات، حرمت عشق نمی‌دانید چیست؟ عشق حرمت دارد. عشق آرام است، نم‌نم مانند بارش برف، لذت‌بخش مانند نواختن ویولن، هنرمندانه مانند نوازش موهایت و عشق آرام است، آرام مانند من.

 

[mobina01]

عشق در خفا بماند بهتر است، عشقی که جار زده شود، عشقی که همه‌ی دنیا از آن باخبر باشند دوام ندارد. چه کسی از گنجشکان لانه کرده بر درختان خبر دارد؟ چه کسی به جیک‌جیک‌شان حسادت می‌کند؛ وقتی عاشقانه‌ای آرام را در پیش دارند؟

 

[mobina01]

من عادت ندارم وقتی از دلت غافلم، وقتی نمی‌دانم در قلبت جایی دارم یا نه، وقتی نمی‌دانم زبانت به تعریف چه کسی باز می‌شود، از دلم باخبرت نمی‌کنم... . نه نسبت خونی یا نسبت‌های دیگر، وقتی نمی‌دانم نسبت دل‌هایمان چیست، چگونه می‌توانم زبان به عشقت باز کنم؟

 

[mobina01]

اگر فقط یک قدم به سمتم می‌آمدی، کیلومترها فاصله را به مقصد قلبت طی می‌کردم. مگر می‌شود از «دلبرجانی» که از جان عزیزتر می‌دارمش، گذشت؟ یا مگر می‌شود از ابراز عشق دلبر جانم، گذشت؟ فقط کافیست بدانم جایگاهم در زندگی‌ات، چیست. باور نمی‌کنی همان آدم قبل باشم!