فایل شده ● هیاهوی سکوت اثر تارا مطلق ●

[Tara Motlagh]

نام دلنوشته: هیاهوی سکوت
اثر: تارا مطلق
ژانر: اجتماعی
ویراستار: @Mahi.otred
ناظر: @.MANA
کپیست: @ASAL.
مقدمه:
دست پشت گوشت بگذار و گوش فرا بده، می‌شنوی؟
صدای سکوت است که پر هیاهو فریاد می‌زند. فریادی از ته قلبی که پرتپش می‌نوازد و خود را به دیوار زندان سی*ن*ه می‌کوبد تا فریادش به گوش نیوشایی برسد اما، نه گوشی هست برای شنیدن و نه قلبی که فریاد بی‌صدای قلبت را بشنود. این‌جا سکوت را فریاد می‌زنند.

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات نویسندگان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[Tara Motlagh]

میان قلبم سرزمینی‌ست که حجم زیادی را از آن خود کرده‌است. گوش که فرادهی، پچ‌پچه‌هایی را میان تاپ‌تاپ قلبم می‌شنوی. در این سرزمین، فریادهایم را به بند کشیده‌ام. چرا که این‌جا سرزمین سکوت است. سرزمینی که برای حفظ آرامش خیالی و دروغینش، حرف‌هایش را در سیاه‌چاله‌های بی‌انتهایش به بند می‌کشد. در این‌جا برای زندگی کردن که نه! برای زنده ماندن، باید سکوت کرد.
***

 

[Tara Motlagh]

هیس! فریاد نزن، چیزی نگو؛ صدایت میان این هیاهوی دنیا به گوش هیچ‌کَس نخواهد رسید. چشم‌ها نمی‌بینند و گوش‌ها نمی‌شنوند. قلب‌ها احساس سرشان نمی‌شود و خود را غرق در خود کرده‌اند؛ غرق در دنیای نفسانی‌شان. آن‌قدر که عشق را نفهمند و حرف دل را نخوانند.‌ سکوت کن جانم! گاهی صدای سکوت بلندتر از هر صدایی‌ می‌شود.
***

 

[Tara Motlagh]

چشم‌ها برای خود دنیای عجیب و غریبی هستند؛ دنیای رنگارنگی که کهکشانی از زیبایی‌ها و مملو از حرف‌های نگفته است! آرام باش و دهانت را بیهوده خسته نکن؛ دنیای آدم‌ها این روزها گوش شنوا ندارد. دهانت را ببند و چشمانت را باز کن و حرف‌هایت را در چشمان دنیا فریاد بزن. شاید که ره‌گذری از دنیای عشق بیاید و مترجم چشم‌هایت شد.
***

 

[Tara Motlagh]

تازگی‌ها چشمانم پرحرف شده‌اند؛ آن‌قدر که می‌توان لقب پرچانه را حواله‌شان کرد. قلبم وظیفه‌اش را فراموش کرده، از خون‌ رسانی استعفا داده و تحت فشار پنجه‌ پر قدرتی که محکم حصارش کرده است، حرف‌هایش بیرون می‌ریزند و در رگ‌هایش حرف‌ها را جا‌به‌جا می‌کند. آن‌ها که به چشمانم می‌رسند، راهی برای نجات می‌یابند و بارانی از حرف‌های خیس می‌شوند.
***

 

[Tara Motlagh]

این‌جا میان آدمیانی که هر لحظه خود را فریاد می‌زنند، از سکوت گریزی نیست. زبان‌مان را در پستوی حرف‌های ناگفته پنهان می‌کنیم تا نچرخد، به آوا نخیزد و نگوید. زبان‌مان را به بند می‌کشیم و به صلیب عدل به چهارمیخش می‌کشیم. آخر حرف‌هایی که بر زبان‌های سرخ‌مان می‌رویند از به باد دادن سرهای سبزمان، نگرانی به خود راه نمی‌دهند.
***

 

[Tara Motlagh]

ما باخته‌ایم؛ خیلی وقت است خودمان، باورهایمان و اصول و عقایدمان را پای شعارهای صد من یه غاز باخته‌ایم. ما همه چیز را باخته‌ایم؛ سادگی قلب‌های پر احساسمان، عشق جا خوش کرده میان چشمان‌مان و مهر تابیده بر جانمان را پای ذهن‌های خواب‌آلوده باخته‌ایم. شاید سکوت پر فکرمان ما را از باتلاق شعارهای پوسیده نجات دهد.
***

 

[Tara Motlagh]

جایی میان هیاهوی حرف‌های بی‌اعتبارمان، سکوت پر حرف‌مان جولان می‌دهد. گاهی زبان کم می‌آورد از گفتن؛ آخر، کلمات نارسا و قاصر از بیان آن‌چه در قلبمان می‌تراود، می‌شوند. شاید اگر بگذاریم، سکوت حرف‌‌های بهتری داشته باشد.
***

 

[Tara Motlagh]

سکوت علامت رضا نیست. آن‌ها که این جمله مسخره را خلق کرده‌اند، بی‌شک از سکوت غیر، جهت میل به خواسته‌های خودخواهانه خود بهره برده‌اند. سکوت حرف‌ها با خود دارد؛ ما آدمیانی که جنس‌مان از پرحرفی‌هاست، سکوت را رضا معنا می‌کنیم و خود را فارغ از هیاهوی حرف‌هایی که در دل‌ها جولان می‌دهند و تنها ردپایی از اشک باقی می‌گذارند.
***