روانشناسی کودک 15 کاری که والدین مسئول و متعهد هرگز انجام نمی دهند

[AYSAL.]

رفتار و کارهایی که والدین مسئول هرگز انجام نمی دهند
والدین مسئول هوشیارانه زندگی می کنند تا بتوانند بهترین تصمیمات را برای بچه هایشان بگیرند. هیچ کتاب راهنمایی برای تربیت و بزرگ کردن فرزندان وجود ندارد که دقیقا به ما بگوید چه کار باید بکنیم. به همین دلیل والدین معتقدند تربیت فرزندان یکی از سخت ترین کارهای دنیاست. به علاوه ، چطور بچه ها را بدون فشار آوردن به آن ها تربیت کنیم که برای همیشه روی آن ها تاثیر بگذارد.

 

[AYSAL.]

اگر چه در پرورش فرزندان ممنوعیت های مشخصی مثل غفلت و یا سو استفاده وجود دارد، اما دقیقا نمی توان گفت والدین چه مسئولیت هایی را باید انجام دهند.

چطور بچه هایشان را تربیت کنند ؟
چه کارهایی باعث می شود تا بچه هایشان اساسی تربیت شوند؟
راز موفقیت آن ها چیست؟

 

[AYSAL.]

در مقابل این قضیه، این هم مهم است که بدانند چه کارهایی را نباید انجام دهند ؟ حذف رفتارهای غلط هنگام تربیت کودکان خیلی مهم است. بچه های ما باید بدانند ما چه انتظاراتی از آن ها داریم و آن ها چه انتظاراتی باید از ما داشته باشند، و والدین مسئول با شناختن ارزشهای شان و به کار گرفتن آن ها در زندگی این کار را آسان می کنند.

 

[AYSAL.]

والدین مسئول همیشه لیستی از ممنوعیت ها دارند که با همه ی خستگی، حواس پرتی یا نا امیدی که دارند، حق ندارند از خطوط قرمزی عبور کنند و اعمال تربیتی را انجام دهند که از انجام آن شرمنده شوند. تربیت مسئولانه کار آسانی نیست. والدین مسئول فرزندان خود را می شناسند و همیشه مراقب اند که آن ها رابطه ی خوبی با هم داشته باشند.

 

[AYSAL.]

15 کاری که والدین مسئول انجام نمی دهند
1. امتناع از رسیدگی به بچه ها
کودکان می توانند خیلی زود به دردسر بیفتند یا تصمیم بدی بگیرند و آسیب ببینند. بچه ها همان قدر که نیاز دارند آزاد گذاشته شوند، همان قدر هم نیاز دارند اعمالشان بررسی و مراقبت شود.

بچه های کوچک تر باید بیشتر مراقبت شوند تا اجسام را در دهان خود نگذارند و یا خطرات دیگری برای خود ایجاد نکنند. باید مراقب بچه های مدرسه ای هم باشیم. البته نباید دائم به دنبال آن ها باشیم اما باید با آن ها گفت و گو کنیم و از آن ها بپرسیم تا بدانیم در زندگی آ نها چه اتفاقاتی می افتد. اگر می بینیم رفتارشان تغییر می کند باید مدام بررسی کنیم تا آن ها بدانند که ما حضور داریم و می خواهیم به آن ها کمک کنیم. باید دوستان فرزندمان را بشناسیم و بدانیم کجا می روند.

 

[AYSAL.]

2.نادیده گرفتن نیاز های نشده
اساسا بچه ها برای تفریح گریه نمی کنند، جیغ نمی زنند و بازی در نمی آورند. گاهی اوقات دلیل این کارها در خواست های خودخواهانه است اما بیشتر اوقات مشکل اصلی یک نیاز نشده است.

وقتی بچه ها خسته یا گرسنه اند و یا احساساتی را تجربه می کنند که نمی دانند آن ها را چطور بروز دهند یا بیان کنند، ادا در می آورند. به هر حال اگر می گفتند " من گرسنه ام !" یا "من خسته ام !" برای ما راحت بود، اما معمولا مسئله این نیست. بچه ها ممکن است ندانند که چه می خواهند، پس کارهایی انجام می دهند که توجه دیگران را جلب کنند.

والدین مسئول می دانند که باید به دنبال فهمیدن نیازهای نشده بچه ها باشند. از او می پرسند " چیزی برای خوردن می خواهی؟" یا می پرسند " آیا خسته ای و می خواهی بخوابی؟". بچه را ترغیب می کنند که راجع به احساسش صحبت کند. هر چیزی که به پدر و مادر کمک کند بفهمند آن نیاز چیست و آن را بر آورده کنند .

 

[AYSAL.]

3. انجام کارهایی که به آن ها نصیحت می کنیم انجام ندهند
وقتی به بچه می گوییم درست صحبت کند و یا لباس هایش را به اطراف نیندازد و بعد او می بیند که ما با مردم بد صحبت می کنیم یا در خانه بی نظم هستیم ، می فهمد که ما صادق نیستیم. شاید معنی این کلمه را نداند، اما می فهمد که حرف ما با عمل ما یکی نیست.

والدین مسئول با اعمالشان صحبت می کنند و باعملشان به فرزندان زندگی درست را می آموزند. اعمال ما خیلی بلندتر از زبان ما صحبت می کنند و والدین مسئول این را می فهمند، بنابراین برای بچه ساعت ها راجع به کنترل خود سخنرانی نمی کنند. آن را با عملشان در زندگی به او یاد می دهند.

این کار سخت است اما اگر می خواهیم رفتاری را در فرزندمان ببینیم باید آن را الگوسازی کنیم و در عملمان به او نشان دهیم.

 

[AYSAL.]

۴. ارجحیت مواد بر کیفیت زمان
در دنیای امروز تبلیغ گران بچه ها را هدف قرار داده و ابزار و اسباب بازی ها را وسایل پیشرفت کودکان معرفی می کنند و والدین سختی زیادی را متحمل می شوند تا آن ابزار را برای بچه هایشان تهیه کنند در حالی که نیازهای مهم تر فرزندان را در نظر نمی گیرند.

والدین مسئول می دانند که تهیه وسایل مورد نیاز فرزندان بخشی از نیاز آن هاست و باید به نیازهای دیگر آن ها هم توجه داشت. آن ها زمان هایی را در نظر می گیرند تا با بچه هایشان بگذرانند. در دنیای امروز که موبایل و تبلت و دیگر وسایل تفریحی بیشتر وقت افراد را به خود اختصاص می دهد و افراد را از یکدیگر دور می کند، وقت گذاشتن برای بودن با فرزندان حتی مهم تر شده است. با بچه ها وقت بگذرانید، با آن ها صحبت کنید و برای آن ها کتاب بخوانید. صرف شام خانوادگی یکی از بهترین راه های گذراندن وقت با فرزندان است.

 

[AYSAL.]

۵. خودداری از محبت به فرزندان
والدین اجازه دارند هرازگاهی استراحت کنند. طبیعی است که وقتی بچه کار بدی انجام می دهد والدین به زمانی نیاز دارند تا احساسات خود را تنظیم کنند اما نباید وقتی از جای دیگری ناراحت هستند محبت خود را از فرزند دریغ کنند.

حتی وقتی بچه ها اشتباهی مرتکب می شوند، والدین مسئول می دانند که دریغ کردن محبت از فرزند پاسخ مناسبی نیست. گرفتن دست بچه ها وقتی با آن ها صحبت می کنیم، در آغوش گرفتن آن ها وقتی مسئله حل شده است و محبت کردن به آن ها باعث می شود تا بدانند که آن قدر هم کار فجیعی انجام نداده اند که والدین حتی نخواهند به آن ها نزدیک شوند.

محبت فیزیکی همچنین باعث می شود حتی موقع ادب کردن بچه آرام باشیم. مثلا وقتی در آغوشمان نشسته است نمی توانیم سر او داد بزنیم.

 

[AYSAL.]

6. بیشتر از ابراز رضایت، شکایت کردن
ما بچه بزرگ نمی کنیم که ناسپاس باشند، و بسیاری از والدین می گویند تعجب می کنند از این که می بینند بچه هایشان به خاطر زندگی خوبی که والدین برای آن ها فراهم کرده اند سپاسگزار نیستند. البته این که صرفا به ان ها بگوییم سپاسگزار باشند کافی نیست و باید آن را در عمل از ما ببینند تا یاد بگیرند. والدین مسئول با مثال راهنمایی می کنند، مثلا به جای این که دائما به بچه بگویند " تشکر کن!" خودشان این کار را همیشه انجام می دهند تا بچه ها یاد بگیرند . یا کارت تشکر می نویسند و برای بچه ها توضیح می دهند چرا این کار مهم است.

والدین مسئول همچنین سعی می کنند از کلمات مثبت استفاده کنند و برای آن وقت می گذارند، به جای این که دائما به بچه ها بگویند کی می خواهند عوض شوند. والدین مسئول حتی وقتی مشکلی دارند هم به جای این که گله و شکایت کنند آن وضعیت را تبدیل به فرصتی برای حل یک مسئله خواهند کرد.