نوشته‌های نمایه جدید
آدم‌ها میان و می‌رن، با لبخند، با حرفهای قشنگ؛ اما لای همه این نزدیکی‌ها، گاهی چیزی گم می‌شه.
یه چیز کوچیک ولی حیاتی... شاید یه باور، شاید یه حس ساده‌ی اعتماد که دیگه اون‌قدرها ساده نیست.
این روزها، بعضی حرف‌ها مثل سایه‌ن؛
هستن ولی نمی‌شه لمسشون کرد.
رفتارها هم، یه جور دیگه شدن؛ انگار معنی‌هاشون جابه‌جا شده.
من موندم با تردیدهایی که فقط مال آدم‌ها نیست، از دل خودم بلند شدن.
بین خودِ من و باورهایی که یه روزی محکم بودن، حالا یه فاصله‌ست... نه اون‌قدر دور که دیده نشن، نه اون‌قدر نزدیک که بتونم بهشون تکیه کنم.
شاید بعضی چیزا نباید واضح گفته بشن. شاید باید فقط بین سطرهاشون مکث کرد، یه لحظه موند، یه لحظه شک کرد... چون گاهی، هر حقیقتی با زمزمه بهتر شنیده می‌شه تا با فریاد.
پل شیشه‌ای زیر پایت، سایه‌هایی با نقاب در اطراف، و آسمان گرگ‌ومیشی که نه کاملاً تاریکه نه روشن... حس تردید، در دل نوری لرزان.
- دلنوشته ( یگانه )
تو که چشمان تو با هر که به جز من بد نیست
که در آخر هر جزر نگاهت مد نیست
تو که دلخوش شده ای با عسل خاطره ها
غم تو با غم دلتنگی من یک حد نیست
که در آخر هر جزر نگاهت مد نیست
تو که دلخوش شده ای با عسل خاطره ها
غم تو با غم دلتنگی من یک حد نیست
دیگه نه اعتماد دارم، نه باور
خسته‌م از لبخندهای دروغین روزگار
کاش می‌شد یه لحظه، بی‌فکر و رها
چشم‌هامو ببندم و برم
اون‌جا که حتی سایه‌ای نباشه
و خودمو، بی‌نقاب ببینم…
- سایه‌ای دروغی (یگانه)
خسته‌م از لبخندهای دروغین روزگار
کاش می‌شد یه لحظه، بی‌فکر و رها
چشم‌هامو ببندم و برم
اون‌جا که حتی سایه‌ای نباشه
و خودمو، بی‌نقاب ببینم…
- سایه‌ای دروغی (یگانه)
