چطوریایی کهکشان بانو؟

تا تو بودی در شبم، من ماه تابان داشتم
روبروی چشم خود چشمی غزلخوان داشتم

حال اگر چه هیچ نذری عهده دار وصل نیست
یک زمان پیشآمدی بودم که امکان داشتم

ماجراهایی که با من زیر باران داشتی
شعر اگر می شد قریب پنج دیوان داشتم

بعد تو بیش از همه فکرم به این مشغول بود
من چه چیزی کمتر از آن نارفیقان داشتم؟!

ساده از «من بی تو می میرم» گذشتی خوب من!
من به این یک جمله ی خود سخت ایمان داشتم

لحظه ی تشییع من از دور بویت می رسید
تا دو ساعت بعد دفنم همچنان جان داشتم

بعضی‌ها، تا خطایی از تو ببینند، بی‌هیچ درنگی آن را فریاد می‌زنند؛ نه برای اصلاح، که برای تحقیر. انگار لذت می‌برند از ریختن آبرو، از افشای ضعف‌ها در جمع، از شکستن حرمت انسان‌ها. عیب را آن‌چنان با صدای بلند می‌گویند که نَفَس تو میان دهان خودت گیر می‌کند و دل دیگران را پر از داوری بی‌رحمانه می‌سازند.
و بدتر آن‌که، پس از آن همه جار زدن، زبان به تهدید هم می‌گشایند؛ گویی گناه تو، بهانه‌ای‌ست برای برتری‌طلبی‌شان، نه فرصتی برای هم‌فهمی.
اما بعضی دیگر، در اوج خشم هم، عقل را زمین نمی‌گذارند. عیب تو را کنار می‌کشند، نه کنار مردم. در خلوتی آرام، با لحنی تلخ اما شریف، تو را آگاه می‌کنند. نه آبرویت را می‌ریزند، نه تهدیدت می‌کنند. فقط نشانت می‌دهند که اشتباه کردی، و مهم‌تر از آن، فرصت می‌دهند که جبران کنی.
فرق این دو، فقط در گفتن نیست؛ در شعور گفتن است.

درود شما باید درخواست ناظرتونو توی تاپیک درخواست ناظر پست کنید

خصوصیت‌ رو چک کن بانو

سلام
ممنون
خیر 💚

یگان بیا مترجم بشوووو

سلام بانو
مایلید به تیم ترجمه یا ویراستاران بپیوندید ؟