مجموعه اشعار اشعار فریدون مشیری
- نویسنده موضوع mobina01
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
مرا می خواستی، تا شاعری را، ببینی روز و شب دیوانهٔ خویش
مرا می خواستی، تا در همه شهر، ز هر ک.س بشنوی افسانهٔ خویش
مرا می خواستی، تا از دل من، برانگیزی نوای بی نوایی
به افسون‌ها دهی هر دم فریبم، به دل سختی کنی بر من خدایی!
مرا می خواستی، تا در غزل‌ها، تو را «زیباتر از مهتاب» گویم
تنت را در میان چشمهٔ نور، شبانگاهان مهتابی بشویم
مرا می خواستی، تا پیش مردم، تو را الهام‌بخش خویش خوانم
به بال نغمه‌های آسمانی، به بام آسمان‌هایت نشانم
مرا می خواستی امّا چه حاصل؟، برایت هر چه کردم، باز کم بود
مرا روزی رها کردی در این شهر، که این یک قطره دل، دریای غم بود
تو را می خواستم، تا در جوانی، نمیرم از غم بی همزبانی!
غم بی همزبانی سوخت جانم، چه می‌خواهم دگر زین زندگانی؟
مرا می خواستی، تا در همه شهر، ز هر ک.س بشنوی افسانهٔ خویش
مرا می خواستی، تا از دل من، برانگیزی نوای بی نوایی
به افسون‌ها دهی هر دم فریبم، به دل سختی کنی بر من خدایی!
مرا می خواستی، تا در غزل‌ها، تو را «زیباتر از مهتاب» گویم
تنت را در میان چشمهٔ نور، شبانگاهان مهتابی بشویم
مرا می خواستی، تا پیش مردم، تو را الهام‌بخش خویش خوانم
به بال نغمه‌های آسمانی، به بام آسمان‌هایت نشانم
مرا می خواستی امّا چه حاصل؟، برایت هر چه کردم، باز کم بود
مرا روزی رها کردی در این شهر، که این یک قطره دل، دریای غم بود
تو را می خواستم، تا در جوانی، نمیرم از غم بی همزبانی!
غم بی همزبانی سوخت جانم، چه می‌خواهم دگر زین زندگانی؟
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
وقتی که شانه هایم
در زیر بار حادثه می خواست بشکند
یک لحظه
از خیال پریشانِ من گذشت :
"بر شانه های تو"
بر شانه های تو
می شد اگر سری بگذارم
وین بغض درد را
از تنگنای سی*ن*ه برآرم
به های های
آن جان پناه مهر
شاید که می توانست
از بارِ این مصیبتِ سنگین
آسوده ام کند
در زیر بار حادثه می خواست بشکند
یک لحظه
از خیال پریشانِ من گذشت :
"بر شانه های تو"
بر شانه های تو
می شد اگر سری بگذارم
وین بغض درد را
از تنگنای سی*ن*ه برآرم
به های های
آن جان پناه مهر
شاید که می توانست
از بارِ این مصیبتِ سنگین
آسوده ام کند
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
شب تا سحر، من بودم و لالای باران
چشمان تبدارم نمی‌خفت
او، همچنان افسانه می‌گفت
آزاد و وحشی بادِ شبگرد
از بوی میخک‌های باران‌خورده سرمست
گاهی صدای بوسه‌اش می‌آمد از باغ!
گاهی شراب خنده‌اش در کوچه می‌ریخت
آسوده می‌خندید و می‌رقصید و می‌گشت...
چشمان تبدارم نمی‌خفت
او، همچنان افسانه می‌گفت
آزاد و وحشی بادِ شبگرد
از بوی میخک‌های باران‌خورده سرمست
گاهی صدای بوسه‌اش می‌آمد از باغ!
گاهی شراب خنده‌اش در کوچه می‌ریخت
آسوده می‌خندید و می‌رقصید و می‌گشت...
موضوع نویسنده
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
هوا آرام
شب خاموش
راه ِآسمان‌ها باز
خيالم
چون کبوترهای وحشی می‌کند پرواز
رَوَد آنجا
که می‌بافند کولی‌های جادو، گيسوی شب را
تنم را
از شراب شعر چشمان تو خواهم سوخت
برايت شعر خواهم خواند
برايم شعر خواهی خواند
تبسم‌های شيرين تورا با بوسه خواهم چيد
وگر بختم کند ياری
در آغوش تو
ای افسوس
سياهی تار می‌بندد
چراغ ِماه
لرزان از نسيم سرد پاييز است
هوا آرام
شب خاموش
راه آسمان‌ها باز
زمان
در بستر شب خواب و بيدار است
شب خاموش
راه ِآسمان‌ها باز
خيالم
چون کبوترهای وحشی می‌کند پرواز
رَوَد آنجا
که می‌بافند کولی‌های جادو، گيسوی شب را
تنم را
از شراب شعر چشمان تو خواهم سوخت
برايت شعر خواهم خواند
برايم شعر خواهی خواند
تبسم‌های شيرين تورا با بوسه خواهم چيد
وگر بختم کند ياری
در آغوش تو
ای افسوس
سياهی تار می‌بندد
چراغ ِماه
لرزان از نسيم سرد پاييز است
هوا آرام
شب خاموش
راه آسمان‌ها باز
زمان
در بستر شب خواب و بيدار است