مجموعه اشعار اشعار فریدون مشیری

[mobina01]

تو هم ای روشنی‌بخش حیاتم
نمی‌گویم مرا پیوند جان باش
نمی‌گویم به دردم مرهمی نه
به قدر تار مویی مهربان باش

چو مو باریک باشد رشته‌ی عمر
بیا قدر جوانی را بدانیم
بیا با تار جان پیمان ببندیم
بیا تا پای جان با هم بمانیم.

 

[mobina01]

عاشقم،
اهل همین کوچه‌ی بن‌بست کناری
که تو از پنجره‌اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی
تو کجا؟ کوچه کجا؟
پنجره‌ی باز کجا؟
من کجا؟ عشق کجا؟

 

[mobina01]

از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل

از همان روزی که فرزندان آدم
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرده بود.!
گرچه آدم زنده بود !

از همان روزی که یوسف را برادرها
به چاه انداختند

از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود.

بعد دنیا ، هی پراز آدم شد و این آسیاب
گشت و گشت

قرنها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغا ، آدمیت بر نگشت !

 

[mobina01]

ای نازنين كه هيچ وفا نيست با منت
تو آسمان آبی آرام و روشنی

من چون كبوتری كه پرم در هوای تو

يک شب ستاره‌های ترا دانه چين كنم

با اشک شرم خويش بريزم به پای تو

 

[mobina01]

درد بی درمان شنیدی؟
حال من یعنی همین!

بی تو بودن، درد دارد!
می زند من را زمین

می زند بی تو مرا،
این خاطراتت روز و شب

درد پیگیر من است،
صعب العلاج یعنی همین!

 

[mobina01]

دل‌،همزبانی از غم تو خوب‌تر نداشت
این درد جانگداز زمن روی برنتافت
وین رنج دلنواز زمن دست برنداشت

 

[mobina01]

ای عشق ، سرشته همچو جانی با من
در جان و روان من روانی با من

هم زاد توام که روز و شب در همه حال
همدل، همراه ،همزبانی با من .

 

[mobina01]

امواج نوای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی

وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی

 

[mobina01]

نشسته زنگ جدایی به صفحه‌ی دل من
شکسته شاخه‌ی امید و خانه خاموش است،
تنیده تار سیه، عنکبوت نومیدی
فشرده پنجه و با روح من هم‌آغوش است،
‌
میان خانه‌ی ویرانه‌ی جوانی من،
به هر طرف نگرم جای پای حرمان است
زبان گشوده شکاف شکنجه‌های فراق:
در آرزوی کسی سوختن نه آسان است!
‌

 

[mobina01]

با هر زبان ،که من بتوانم
شعری،به دلفریبی ناز نگاه تو
شیرین و دلنشین بسرایم
و آن نغز ناب را
مثل تبسم تو
که شعر نوازش است
روزی هزار بار ، بخوانم
آنگاه پیش رُخت زبان بگشایم