سری تکون دادم و اسمش رو نوشتم و چک رو از دسته چک جدا کردم و رو به مرده گرفتم. مرده با تعجب و کمی خوشحالی دستش رو به‌سمت چک دراز کرد. چک بالا گرفتم و رو به دنیل سر به زیر و مغیم گفتم:
- چرا اون‌جا وایستادی؟ شماره ایرج دستانی بگیر.
بهم نگاه کرد و ناچار دستش به‌سمت جیب شلوار لی مشکیش برد و گوشیش بیرون آورد و شروع کرد به شماره گرفتن. مرده می‌خواست چک از دستم بگیره که بهش زیر چشمی نگاه کردم و گفتم:
- حالا نه. وقتی که رئیست جواب داد بعد.
مرده نفس عصبیش رو رها کرد. با صدای رایان که انگار داشت با ایرج دستانی حرف میزد بهش نگاه کردم. رایان بعد از بله و خیر گفتن گوشی به طرف مرده گرفت و گفت:
- باهات کار داره.
مرده با مکث نگاهش از من گرفت و به رایان دوخت و گوشی رو از دستش گرفت. نمی‌دونم چی می‌گفتن ولی مرده اخم‌هاش داخل هم رفته بود. بعد از کمی حرف زدن گوشی به رایان داد و گفت:
- الان چک بهم میدی؟
به رایان که داشت گوشیش رو داخل جیبش می‌ذاشت، نگاه کردم و بعد چک به‌طرف مرده گرفتم. مرده چک از دستم قاپید و چند قدم به‌سمت مخالف ما رفت. قبل از این‌که کاملاً از دید ما خارج بشه به‌سمت ما برگشت و توفش رو روی زمین انداخت و پوزخندی زد و با کینه گفت:
- می‌بینمتون خانم.
بعد از دید ما خارج شد. نفس عمیق کشیدم و به‌طرف رایان برگشتم. رایان شرمنده و خجول سرش رو پایین انداخته بود و داشت به کفش‌هاش نگاه می‌کرد. نفس عمیقی کشیدم و به‌سمتش رفتم و روبه‌روش ایستادم. بهم نیم‌نگاهی کرد ولی بعد سرش زیر انداخت. بدون توجه به خجالت و شرمندگیش جدی گفتم:
- چرا بهم نگفتی؟
رایان با مکث سرش بلند کرد و با تعجب بهم نگاه کرد. نفس عمیق کشیدم و باز پرسیدم:
- چرا بهم نگفتی که بدهکاری؟
رایان نیم‌نگاهی به دنیل که دست به س*ی*نه به فاصله چند قدمی از من ایستاده بود نگاه کرد. بعد به من نگاه کرد و لبش با زبونش‌ خیس کرد و گفت:
- چرا باید بهتون می‌گفتم؟ شما که هیچ کارمین.
یه‌کم از عصبانیتم کم شد. سری تکون دادم و به دنیل نگاه کردم. دنیل داشت به ساعت شیک و سیاه روی موچش نگاه کرد.
نفس عمیقی کشیدم و رو به رایان کردم و گفتم:
- راه بیفت.
- کجا؟
به‌سمت شرکت اشاره کردم و گفتم:
- شرکت.
بعد بدون حرف خودم راه افتادم. بعد چند ثانیه صدای قدم‌های اون دوتا رو پشت سرم شنیدم. بدون این‌که به پشت سرم نگاه کنم، به راهم ادامه دادم. وقتی به شرکت رسیدیم؛ جلوی در ورودی شرکت ایستادم و به‌سمت اون دوتا برگشتم. دنیل بی‌خیال دست‌هاش رو کرده‌بود داخل جیبش اما رایان با اضطراب و یکم ترس توی چشم‌هاش به من نگاه می‌کرد. نفس عمیقی کشیدم و رو به دنیل که داشت خونسرد نگاهم می‌کرد گفتم:
- دنیل میشه تو بری داخل.
مکثی کردم و به رایان نگاه کردم و ادامه دادم:
- من و رایان باید باهم یه جایی بریم.
دنیل مکثی کرد ولی بعد بدون حرف فقط سری برای رایان که داشت با چشم‌هاش بهش التماس می‌کرد که نره، تکون داد و وارد شرکت شد. با صدای ترسیده رایان به خودم و بهش نگاه کردم.
- باهم می‌خوایم کجا بریم؟
نفس عمیقی کشیدم و بدون حرف به‌سمت پارکینگ رفتم و با کنترلی که توی جاپولیم بود، در پارکینگ رو باز کردم.