+ به بابات چیزی نمیگی سوده .
- آخه چرا مامان؟!
+ خجالت بکش دختر، زن نباید مریضی ماهانه‌اش رو فریاد بکشه.
- این که مریضی نیست مامان، یه مسئله طبیعیه.
+ فکر کردی چهارتا کلاس درس خوندی خیلی حالیت می‌شه؟
- نه به خدا، ولی اگه بابا بدونه مجبور نیستم سحری بیدار بشم.

+ رژلبت رو پاک کن.
- قشنگه که.
+ وقتی میگم پاکش کن یعنی همین الان میری پاکش می‌کنی.
- دوستش دار... .
+سوده!
- باشه، الان پاکش می‌کنم.

+ چرا الان اومدی خونه؟!
- هنوز که ساعته هفت نشده مامان.
+ ولی هوا تاریک شده.
- پس سبحان چطوری تا نصفه شب می‌تونه بیرون باشه؟!
+ اون پسره سوده، با تو فرق داره اینو بفهم.

- مامان!
+ باز چی می‌خوای سوده؟
- مریم گفته با بچه‌ها قراره آخر هفته برن تولد دنیا، می‌شه منم برم؟!
+ نه، معلومه که نه.
- آخه... .
+ باز شروع نکن سوده، بابات خوشش نمیاد.
- خب من کی می‌تونم یکم از زندگیم لذت ببرم مامان؟!
+ هر موقع رفتی خونه‌ی شوهر، هر غلطی دوست داری بکن.

- دوستش ندارم مریم.
+ خب چرا حرف نمی‌زنی دختره‌ی احمق، دستی‌دستی داری خودت رو بدبخت می‌کنی.
- به نظرت کسی به حرف من گوش میده؟!
+ لیلا چی؟
- گفت عشق کشکه، گفت ازدواج که کردی کم‌کم ازش خوشت میاد.
+ وای از دست تو سوده، تو نگفتی یه نفر دیگه رو دوست داری؟
- نه، دل سوده کی مهم بوده که الان مهم باشه، هووم؟!

- خسته شدم مریم.
+ از چی؟
- از اینکه همش مجبورم کارهایی که دوست ندارم رو انجام بدم.
+ خب... .
- خانواده‌ی من با خانواده تو خیلی فرق دارن، اینا به اسم "ما صلاحت رو می‌خوایم" گند زدن به زندگیم.
+ خب تو چرا چیزی نمی‌گی؟!
-هه...زن توی خونه‌ی ما فقط باید بگه "چشم"، وگرنه می‌شه زبون‌دراز و دریده.

- مامان.
+ دوباره چی از جونم می‌خوای؟
- میگم... چیزه... .
+ چیه؟!
- من از این پسره خوشم نمیاد، نمی‌خوام باهاش ازدواج کنم.
+ مگه ما آبرومون رو از سر راه آوردیم که تو یه الف بچه به بادش بدی.
- من یه نفر دیگه رو دوست دار... .
+ این آخرین باریه که همچین چیزی رو به زبونت میاری سوده، می‌دونی اگه بابات یا سبحان بفهمن چه جهنمی میشه برات اینجا، می‌فهمی؟!
- مگه دوست داشتن جرمه مامان؟!
+ برای یه دختر تا جایی که یادم میاد جرم بوده. دخترا فقط حق دارن یواشکی توی دل‌شون یه نفر رو قایم کنن و دوستش داشته باشن، همین سوده.
- یعنی تو هم...؟
+ من برم چشمام رو یه آب بزنم بیام، نمی‌دونم چرا این دفعه اینقدر پیازش تند بود.

- امیر میگه خوشم نمیاد بری سرکار.
+ خب نرو.
- مامان!
+یامان، چرا داد می‌زنی؟ وقتی شوهرت گفته «نه» توهم نباید بری.
- من چهار سال با خون دل خوردن درس خوندم و بابا رو راضی کردم به امید اینکه یه روزی برم سرکار و مستقل بشم، حالا به همین راحتی ولش کنم؟!
+ الان اختیارت دست شوهرته سوده نه ما.
-م‍امان! من آدمم، اختیارم دست خودمه نه هیچکس دیگه‌ای. چون زنم یعنی حتما آقا بالا سر نیاز دارم؟
+ این حرفای قشنگ‌قشنگ برای توی کتاب‌ها و این کلیپ‌های انگیزشیه، زندگی واقعی خیلی فرق داره دخترجان.

- من می‌خوام طلاق بگیرم.
+ چی؟!
- امیر وسواسیه، ذهنش خرابه مامان، اجازه نمیده بدون خودش پام رو از در خونه بیرون بزارم، جای سالم توی بدنم نذاشته و به عالم و آدم مشکوکه.
+ خب بمون خونه، طلاق دیگه چه صیغه‌ایه.
- مامان! داره ذره‌ذره می‌کشتم توی اون جهنم کوفتیش.
+ پس بچه‌ات چی؟! می‌خوای بیفته دست زن‌بابا؟
- فکر می‌کنی الان حال عسل وسط این همه جنگ و دعوا خوبه واقعا؟!
+ حداقل مادرش بالای سرشه.
- من نمی‌تونم مامان! به خدا بریدم دیگه، سه ساله دارم ذره‌ذره هر روز میمیرم. حضانت عسل رو می‌گیرم میارمش پیش خودم بمونه.
+ تا کی، تا هفت سالگی؟ فکر می‌کنی امیر اجازه میده دخترش تا آخر پیش تو بمونه؟
- مامان! عسل دختر منم هست. من نُه ماه تموم با پوست و خونم حملش کردم، من دردش رو کشیدم تا به دنیا بیاد، من شیره‌ی جونم رو دوسال تموم به خوردش دادم تا بزرگ بشه، شب‌هایی که تب کرد من تا صبح بالای سرش بودم، من مردم و زنده شدم تا تبش بیاد پایین، من... .
+ به نظرت بری دادگاه اینا رو حساب می‌کنن؟! الان برو بهشت زهرا، قبر داداشت رو خوب نگاه کن! نوشته فرزند مالک، ننوشته فرزند هما، حتی ننوشته فرزند مالک و هما. ما زن‌ها حتی از سنگ قبر بچه‌مون هم سهم نداریم سوده.