تمدن تمدن مصر

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

نیروهای شمالی تبسی تحت فرمان نبه‌پترا منتوهوتپ دوم سرانجام حاکمان هراکلوپولیسی را حدوداً در سال ۲۰۵۵ قبل از میلاد شکست دادند و دو سرزمین را متحد کردند. آنها همچنین دوره‌ای از رونق اقتصادی و فرهنگی را پدیدآوردند که به پادشاهی میانه معروف است.[۳۴]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

پادشاهی میانه (۲۱۳۴–۱۶۹۰ ق‌م)
پادشاهان پادشاهی میانه ثبات و شکوفایی را به کشور بازگرداندند و در نتیجه باعث رونق مجدد هنر، ادبیات و پروژه‌های ساختمانی عظیم شدند.[۳۶] منتوهوتپ دوم و جانشینان سلسلهٔ یازدهمی او از تبس حکومت می‌کردند، اما وزیر اعظم آمنمهات یکم سلطنت را حدوداً در سال ۱۹۸۵ پیش از میلاد در دست گرفت، سلسلهٔ دوازدهم را آغازید و پایتخت پادشاهی را به شهر ایچتاوی منتقل کرد که در فیوم واقع شده بود.[۳۷] پادشاهان سلسلهٔ دوازدهم طرح آبادسازی سرزمین و آبیاری را برای افزایش تولید کشاورزی در منطقه پیش بردند. علاوه بر این، ارتش مصر سرزمین‌های نوبه — که غنی از معادن و طلا بود — را دوباره تصرف کرد. کارگران در دلتای شرقی سازه‌ای دفاعی به نام «دیوارهای فرمانروا» برای دفاع در برابر حملات خارجی‌ها ساختند.[۳۸]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

با تضمین امنیت نظامی و سیاسی کشور توسط پادشاهان و در اختیار داشتن ثروت فراوان زراعی و معدنی؛ جمعیت، هنر و مذهب مصر شکوفا شد. نگرش پادشاهی کهن به خدایان نخبه‌گرایانه بود، اما آثار و اشیای مذهبی یافت‌شده از پادشاهی میانه متعلق به طبقات پایین‌تر هم هستند..[۳۹] آثار ادبی پادشاهی میانه حاوی مضامین و شخصیت‌های پیچیده‌ای هستند و با نثری فصیح نوشته شده‌اند.[۳۳] هنر نقوش برجسته و تندیس‌های این دوره، جزئیات ریز و درشت را با ظرافت فنی جدیدی به تصویر کشیده‌اند.[۴۰]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

آمنمهات سوم، آخرین فرمانروای بزرگ پادشاهی میانه، به مهاجران کنعانی سامی زبان از خاور نزدیک اجازه داد در منطقهٔ دلتا ساکن شوند تا نیروی کار کافی برای فعالیت‌های معدن و ساخت و ساز او را فراهم کنند. با این حال، این فعالیت‌های ساختمانی و معدنی پر زرق و برق، همراه با سیلاب‌های شدید نیل در اواخر حکومت او، به اقتصاد فشار آورد و باعث سقوط تدریجی به دورهٔ میانی دوم در طول سلسله‌های سیزدهم و چهاردهم شد. در طی این عصر رکود، قدرت مهاجران کنعانی در منطقهٔ دلتا به مرور افزایش یافت تا اینکه در نهایت اینان به عنوان هیکسوس در مصر به قدرت رسیدند.[۴۱]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

دورهٔ میانی دوم (۱۶۷۴ تا ۱۵۴۹ ق‌م) و هیکسوس
گروهی از مردم غرب آسیا به نام هیکسوس که قبلاً در دلتا مستقر شده بودند، حدوداً در سال ۱۷۸۵ قبل از میلاد پس از تضعیف قدرت پادشاهی میانه، کنترل مصر را به دست گرفتند. آنان اواریس را پایتخت خود قرار دادند و دولت مرکزی سابق را مجبور کردند به تبس عقب‌نشینی کند. اینان با پادشاه چون دست‌نشاندهٔ رفتار می‌کردند و مجبورش کردند خراج بپردازد.[۴۲] هیکسوس («حاکمان خارجی») الگوهای حکومتی مصر را حفظ و خود را پادشاه معرفی کردند و بدین ترتیب عناصر مصری وارد فرهنگشان شد. آنها و دیگر مهاجمان، مصر را با سلاح‌های جنگی جدیدی آشنا کردند، به ویژه تیر و کمان ترکیبی و ارابه‌های اسبی.[۴۳]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

پادشاهان بومی تبس پس از عقب‌نشینی به جنوب، خود را میان هیکسوس‌های کنعانی که از شمال حکومت می‌کردند و کوشی‌ها — متحدان نوبی هیکسوس — در جنوب گرفتار یافتند. تبس سال‌ها خراج پرداخت، تا اینکه اندازهٔ کافی نیرو جمع‌آوری کرد و در منازعه‌ای که بیش از ۳۰ سال به طول انجامید، تا ال ۱۵۵۵ قبل از میلاد، با هیکسوس وارد جنگ شدند.[۴۲] تائو دوم و کاموسه در نهایت توانستند نوبی‌ها را در جنوب مصر شکست دهند، اما در شکست دادن هیکسوس ناموفق بودند. این وظیفه بر عهدهٔ اهمسه یکم، جانشین کاموس، افتاد که با موفقیت سلسله حملاتی ترتیب داد که برای همیشه حضور هیکسوس را در مصر ریشه‌کن کرد. او سلسلهٔ جدیدی بنا نهاد و دورهٔ پادشاهی نوین آغاز شد، عصری که ارتش اولویت اصلی پادشاهان بود و برای گسترش مرزهای مصر و تسلط بر خاور نزدیک تلاش می‌کردند.[۴۴]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

پادشاهی نوین (۱۵۴۹–۱۰۶۹ ق‌م)
فرعونهای پادشاهی نوین با تأمین امنیت مرزهای خود و تقویت روابط دیپلماتیک با همسایگانشان، از جمله میتانی، آشور و کنعان، دوره‌ای از رونق بی‌سابقه رقم زدند. لشکرکشی‌های نظامی تحوتموس یکم و نوه‌اش تحوتموس سوم سبب پدید آمدن وسیع‌ترین امپراتوری مصر شد. از زمان مرنپتاه به بعد، فرمانروایان مصر لقب فرعون را بر خود گرفتند. در بین حکومت‌های اینان، ملکه‌ای به نام حتشپسوت به حکومت رسید و عنوان فرعون بر خود نهاد. او پروژه‌های ساختمانی بسیاری ترتیب داد، خاصه با هدف بازسازی معابد تخریب شده توسط هیکسوس، و همچنین کاروان‌های تجاری به پونت و سینا فرستاد.[۴۵]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

تا زمان مرگ تحوتموس سوم در سال ۱۴۲۵ قبل از میلاد، مرزهای امپراتوری مصر از نیا در شمال غربی سوریه تا تنداب چهارم نیل در نوبه امتداد داشت. این حکومت وسیع راه را برای دسترسی به واردات اقلام مهمی مانند برنز و چوب باز می‌کرد.[۴۶] فرعون‌های پادشاهی نوین تلاش بسیار برای ترویج پرستش آمون، خدایی به مرکزیت کرنک، کردند. آنها همچنین بناهایی برای تجلیل از دستاوردهای خود، چه واقعی و چه تبلیغاتی، ساختند. معبد کرنک بزرگ‌ترین معبد ساخته شده توسط مصریان است.[۴۷]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

در حدود سال ۱۳۵۰ قبل از میلاد، ثبات پادشاهی نوین با به سلطنت رسیدن آمنهوتپ چهارم و اصلاحات رادیکال و آشفتهٔ او تهدید شد. آمنهوتپ به حمایت از پرستش آتون، خدای خورشید که سابقاً گمنام بود پرداخت و پرستش اکثر خدایان دیگر را سرکوب کرد. او نام خود را به آخناتون تغییر داد و پایتخت مصر را به شهر جدید آختاتون (عمارنه امروزی) منتقل کرد.[۴۸] پس از مرگ او، آتون‌پرستی به سرعت متروک و نظم مذهبی سنتی دوباره برقرار شد. فراعنهٔ بعدی، از جمله توت‌عنخ‌آمون، آیی و هرمهب، تلاش کردند تمام آثار بدعت آخناتون را پاک کنند. این عصر اکنون به دوره عمارنه معروف است.[۴۹]

جک_اسپارو(: · 2025/05/10

رامسس دوم، موسوم به رامسس کبیر، حوالی سال ۱۲۷۹ پیش از میلاد به سلطنت رسید و معابد بیشتری ساخت، تندیس‌ها و ابلیسک‌های بیشتری برپا کرد و بیش از هر فرعون دیگری در تاریخ، صاحب فرزند شد.[۵۰] رامسس دوم رهبر نظامی جسوری بود و ارتش خود را در نبرد کادش (در سوریهٔ امروزی) علیه هیتی‌ها فرماندهی کرد. این نبرد به بن‌بست رسید و سرانجام در حدود سال ۱۲۵۸ قبل از میلاد طرفین با آنچه اولین معاهدهٔ صلح ثبت‌شده در تاریخ است موافقت کردند.[۵۱]

جستجو

خوش آمدید

تمدن تمدن مصر

اطلاعات موضوع

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

جک_اسپارو(:

مدیر تالار علوم اجتماعی

یکم راجب ما:

Links

جدیدترین کاربران

آمار بَرخط