***
به دیدنم بیا
انتظار کشیدن، روحم را میجَوَد.
استرس، استراحت را به ضربان قلبم نمیدهد.
حرف مردم، موهایم را سفید میکند.
ایستادگی انگار، با انگشت اشاره مرا نشان میدهد
و با صدای بلند قهقهه میزند...!
من اما روی خُرده شیشهها با پای برهنه
سرم را بالا میگیرم و باخت را قبول نمیکنم... .