آموزشی آشنایی با اصول داستان نویسی + کاربردی ترین نکات

[-pariya-]

از بکار بردن کلمات پر زرق و برق پرهیز شود. نباید کلمات سنگین و پیچیده به کار برد.

بهترین داستان ها بدون پیچیدگی نوشته می شوند.

پیچیدگی درکلمات و متن طرح داستان را دچار انحراف می کند.

از اصول مهم داستان نویسی ،توجه به این جمله کوتاه از هِنری جنز است. « نشان بده نگو »

 

[-pariya-]

هنگام نوشتن هر داستانی به جای اطلاع دادن به خواننده، جریان و موقعیت را باید نشان داد، در این حالت خواننده داستان را با جزئیات حسی بیشتر تجربه خواهد کرد، تا صرفاً خلاصه ای از اطلاعات.

مثلا « راحت نگو زیباست زیبایی را با توصیف نشان بده » اینها زبان است.

 

[-pariya-]

داشتن دیدگاه خاص از اصول مهم داستان نویسی است. یک داستان نویس باید بداند که داستانش را چگونه بیان وروایت کند به صورت اول شخص ، دوم شخص ، یا سوم شخص.

اگر داستان به صورت اول شخص با ضمیر من بیان می شود، شخصیتی که داستان را بیان می کند بخشی از داستان است یعنی روایت و بیان داستان به مشاهدات و نظرات آن شخصیت محدود می شود.

 

[-pariya-]

اگر داستان به صورت اول شخص با ضمیر من بیان می شود، شخصیتی که داستان را بیان می کند بخشی از داستان است یعنی روایت و بیان داستان به مشاهدات و نظرات آن شخصیت محدود می شود.

در این صورت نویسنده خودِ آن شخصیت خواهد بود وهمیشه داستانِ او خواهد بود. چون اوست که این داستان را بیان می کند.

 

[-pariya-]

ایراد این نوع روایت این است که حس کنترل در کار کردن با یک شخصیت به نویسنده دست میدهد. و همچنین انعطاف پذیری محدودی را فراهم می‌کند چون بیان و روایت به تجربه منحصر به فردِ آن شخص محدود می شود.

 

[-pariya-]

ایراد این نوع روایت این است که حس کنترل در کار کردن با یک شخصیت به نویسنده دست میدهد. و همچنین انعطاف پذیری محدودی را فراهم می‌کند چون بیان و روایت به تجربه منحصر به فردِ آن شخص محدود می شود.

در صورت دوم که شخص داستان را به صورت دوم شخص با ضمیر تو بیان می کند، راوی می‌تواند به طور خاص در داستان با شخصی صحبت کند و یا به طور کلی به « شما » اشاره کند.

 

[-pariya-]

اگر راوی با شخصی در داستان صحبت کند پس او یک شخصیت درون داستان است و اگر به «شما» اشاره کند، در واقع اینجا راویِ یک داستان است که برای خواننده یعنی «شما» می نویسد.

مزیت این حالت این است که کمی انعطاف تر پذیر تر از شخص اول است.

 

[-pariya-]

ایراد این حالت این است که می‌تواند گیج کننده باشد. اگر قرار است به خوبی از آن استفاده شود نیاز به کنترل دقیق دارد که اگر کنترل نشود داستان می تواند درهم و برهم بی دست و پا و حتی تحریک کننده باشد.

استفاده از دوم شخص وقتی خوب است که راویِ داستانی باشد که با شخصیت دیگری صحبت می کند.

 

[-pariya-]

بنابراین داستان نویس مشخص کند که راوی مستقیماً با شخص دیگری صحبت می کند و از استفاده از« شما» به طور کلی خودداری کند مگر اینکه عمدی در کار داشته باشد.

حالت سوم داستان به صورت سوم شخص با استفاده از ضمایر« او ـ آنها» روایت می شود راوی داستان شخص دیگری را از بیرون تعریف می کند.

 

[-pariya-]

حالت سوم داستان به صورت سوم شخص با استفاده از ضمایر« او ـ آنها» روایت می شود راوی داستان شخص دیگری را از بیرون تعریف می کند.

در این حالت نویسنده ممکن است با گفتن یا با نشان دادن ویا خلاصه کردن ویا تفسیر کردن ؛ شخصیتها ، رویدادها و صحنه ها، داستان را روایت کند.