آموزشی آشنایی با انواع سبک‌های نوشتن | بررسی ۴ سبک پرکاربرد برای نگارش متن

[-pariya-]

انواع سبک‌ها برای نگارش
تنوع در روش‌های نوشتن ریشه در هدف انسان از نوشتن متن دارد. نوشتن گاهی ابزاری برای انتقال علم، انتقال پیام یا سرگرمی است. سبک‌های نگارش با توجه به کارکرد نوشته می‌توانند منحصربه‌فرد و بی‌نهایت باشند. اما با توجه به انواع شیوه نویسندگی کتاب و بررسی و در نظرگرفتن شباهت‌ها می‌توان قالب‌های نگارش تمام متن‌ها را به چهار دسته‌ی ‌کلی زیر تقسیم کرد:

 

[-pariya-]

سبک توصیفی
سبک روایی
سبک توضیحی
سبک استدلالی/ متقاعدکننده
هرکدام از این سبک‌ها ویژگی‌ها و ساختارهای متفاوتی دارند. اما یک متن می‌تواند همزمان درصدی از هر سبک را در خود داشته باشد. این موضوع‌ها هستند که سبک نگارش را انتخاب می‌کنند. در ادامه با چهار سبک اصلی آشنا می‌شویم و می‌آموزیم کجا و چطور هر کدام را در خدمت پیام نوشته‌هایمان به کار ببندیم.

سبک توضیحی

 

[-pariya-]

سبک توضیحی
هدف از به‌کارگیری سبک توضیحی آموزش و توضیح در مورد یک موضوع خاص است. چون این سبک مناسب پاسخ دادن به یک نیاز و سوال مخاطب است، نیازی به ترغیب خواننده ندارد. خواننده با خواندن این متن‌ها توقع سرگرم شدن ندارد و متنی به نظرش کارآمد است که جواب تمام سوالاتش را بدهد.

 

[-pariya-]

این سبک نگارش با زاویه دید سوم شخص نوشته می‌شود و لحنی رسمی دارد. در سبک توضیحی قرار نیست نویسنده نظر شخصی خود را وارد کند. این متن باید کاملا عینی و ملموس نوشته شود. در این سبک خیال‌پردازی جایی ندارد و همه چیز در توضیح حقایق و واقعیت‌هاست.

 

[-pariya-]

هدف استفاده از این سبک نوشتن دادن آگاهی به مخاطب است. برای مثال اگر قرار است مطلبی در مورد بازار بورس بنویسید باید با داده‌ها و ارقام موجود آن را بررسی کنید. یا به تاریخچه و نوع عملکر آن در سال‌های اخیر بپردازید

 

[-pariya-]

. اما سبک توضیحی این اجازه را به شما نمی‌دهد که با سوگیری نسبت به موضوع، مخاطب را تشویق یا منصرف کنید. در این قالب نگارش متن، نویسنده باید نگاه بی‌طرفی به مسئله داشته باشد.

 

[-pariya-]

در بررسی انواع شیوه نویسندگی کتاب این سبک را در دایرة‌المعارف‌ها، کتاب‌های درسی، دفترچه‌های راهنما، مقاله‌های علمی، دستورالعمل‌ها، کتاب‌های آموزشی، وبلاگ‌های پرسش‌های متداول و… می‌بینیم. این دسته از متن‌ها نمونه‌هایی از سبک توضیحی هستند.

 

[-pariya-]

واقعیت محور
زاویه دید سوم شخص
عدم وجود لحن و احساسات
هرچند هدف این شیوه‌ی نگارش ایجاد سرگرمی نیست ولی در عمل سبک‌های توضیحی برای طیف گسترده‌ای از خوانندگان لذت‌آفرین و جذاب هستند. در ادامه بخشی از کتاب «رقص سایه» به عنوان نمونه‌ای از یک سبک توضیحی آورده شده است. دیوید ریکو، نویسنده‌ی این کتابِ روانکاوی، به بررسی موضوع سایه‌های روان انسان پرداخته است.

 

[-pariya-]

«هرگز نمی‌توان کل سایه را کشف کرد و فقط بخش‌هایی از آن را که آمادگی پذیرشش را داریم، می‌توانیم شناسایی کنیم. ما هرگز برای پذیرش کل آن آمادگی نداریم. هرگاه هر روز به اندازه نیاز با آن مراوده داشته باشیم، می‌توانیم از قیدوبند کمال‌گرایی و بی‌کفایتی که دو مورد از سخت‌ترین ویژگی‌های سایه هستند، رها شویم.»

 

[-pariya-]

سبک توصیفی
یکی از روش‌های رایج نگارش نشان‌دادن یک فضا، موقعیت، شخص و مسئله از طریق توصیف آن‌ است. در توصیف نویسنده به عنوان نماینده‌ و حواس خواننده همه چیز را با جزئیات تعریف می‌کند. نویسنده در این سبک نوشتن، با کلمات جهان را آن‌گونه که می‌خواهد باز می‌آفریند. رکن اصلی این سبک خیال است و برای بازآفرینی تصاویر از قوه‌ی تخیل خواننده هم وام می‌گیرد.