دلنوشته تکمیل شده آقای کیم اثر YAGAMI

[اِمانو]

کد: ۰۱۱
نام: آقای کیم
اثر: YAGAMI
ژانر: عاشقانه، تراژدی
ویراستار: @خاتون

مقدمه:
تو می‌درخشی، نگاه می‌کنی، دست‌هات رو تکون میدی و یا حتی کاری انجام نمی‌دی اما می‌درخشی. مثل خورشید اول صبحم. مثل همون زمانی که پرده رو کنار می‌زنم و نور خورشید چشم‌هام رو کور می‌کنه. تو چشم‌هام رو کور می‌کنی. لبخند می‌زنی و سرت رو کج می‌کنی اما حواست به قلب من نیست آقای کیم.

 

[fatemeh bano]

مشاهده فایل‌پیوست 12657
عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب رمان بوک برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتماپیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید.
[ قوانین دلنوشته ]

پس از 20 پست از طریق تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید.
[ درخواست نقد دلنوشته ]

بعد از ایجاد کردن تاپیک نقد شورا برای دلنوشته‌تان می‌توانید درخواست تگ بدهید.
[ درخواست تگ دلنوشته ]

پس از گذشت بیست پست از دلنوشته می‌توانید برای آن درخواست جلد بدهید.
[ درخواست جلد ]

و انشالله، بعد از پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید.
[ اعلام پایان دلنوشته ]

دلنویسان عزیز هرگونه سوالی دارید می‌توانید در اینجا مطرح کنید.
[ سوال و مشکلات دلنویسان ]

تیم مدیریت تالار ادبیات​

 

[اِمانو]

***
آقای کیم شما زیباترین قاتلی هستید که می‌تونست با نگاه خیره‌ی چشم‌هاش و شیرینیِ لبخندش، من رو به دنیای زیرین روونه کنه.

 

[اِمانو]

***
آقای کیم به خاطر داشته باشید که این یه قرار نانوشته بین ماست؛ هرجای این کره‌ی خاکی که باشید، روزی شما رو پیدا خواهم کرد و به آغوش امن‌تون پناه می‌برم.

 

[اِمانو]

***
آقای کیم می‌دونم که سخت تلاش می‌کنی؛ برات یه چیز گرم آماده می‌کنم و دست‌هات رو می‌گیرم؛ گرچه کمکی نمی‌کنه اما شاید شدت تنفرت رو کم کنه و باعث شه لبخند بزنی؛ بهت میگم کافی‌ترین آدم جهان برای من خودتی و من هیچ چیزی جز این‌جا بودنت نمی‌خوام اما نمی‌تونم‌ خودخواه باشم پس لیوان رو سرجاش برمی‌گردونم و دست‌هات رو ول می‌کنم؛ برو و بدون هر چه‌قدر دور باشم هنوز برای من اولی.

 

[اِمانو]

***
به قلبت بگو که غم‌هام رو لمس کنه اما نجاتم نده، دوباره خرده شیشه‌های بطری خالی رو شکستم توی دست‌هام فرو میرن. به جز آغوش گرم تو چیزی رو حس نمی‌کنم. هیچ دردی رو. صدای موسیقی قلبت رو می‌شنوم که چه‌طور به دیواره‌ی اطرافش می‌کوبه‌. "دست‌هام رو رها نکن"

 

[اِمانو]

***
صدای زمزمه‌های تو، کنارِ ساحل. من می‌خونم برای روحِ خسته‌ای که کنارم نشسته و گمون می‌کنه صدای من همون چیزیِ که می‌خواد؛ اما اون تا به حال به صدای دیگه‌ای گوش نداده. صدای زمزمه‌های من تنها صداییِ که به گوشش آشناست. حالا، من می‌خونم و تو زمزمه می‌کنی. ترکیبِ زیباییِ، من و تو با هم کنار آبیِ دریا. ببین، حتی صدام‌ هم دردِ نبودن‌ات رو فریاد می‌زنه. من کنارِ روح تو نشستم، هر جا که بری روحت پیشِ من می‌مونه؛ قبول کن که اون مالِ منه. قرار نیست نجاتم بدی مگه نه؟

 

[اِمانو]

***
آقای کیم می‌دونم که صدام رو شنیدی؛ پس چی باعث سکوت کردنت شد؟ چی باعث شد گمون کنی که این‌جا همه چیز عالی و بی نقص پیش میره؟ باریکه‌ی نور چشم‌هات به وسط قلبم نفوذ می‌کنه و می‌سوزونتش. هوا تاریک شده و قطره‌های سرد بارون تابستونی امسال موهای آشفته‌‌ام رو خیس می‌کنه اما من می‌خندم؛ بلند، بدون درد و آغشته به دلتنگی. دریای تاریک چشم‌‌هات طوفانی شده. در آغوش گرفتن من کار سختیه؟ درست میگی، من خیلی دورم اما تو حتی نمی‌تونی چند قدم به سمتم برداری؟ من از دویدن خسته‌ام، از نرسیدن به لبخند چشم‌هات کلافه‌ام. بیا فقط کاری کنیم که بتونی نفس بکشی؛ قفسه‌ی سی*ن*ه‌ات می‌لرزه و تو تلاش می‌کنی لبخند کج‌وکوله‌ت رو حفظ کنی اما حتی نمی‌دونی برای دیده شدن زیادی دوری.

 

[اِمانو]

***
چشم‌هام رو با دست‌های گرمت می‌پوشونی، می‌تونم حس کنم که لبخند زدی. لبخند زدم. قطره‌های اشک از چشم‌هام سقوط کرد و چشم‌هام رو باز کردم. حالا دیگه نیستی. تو واقعی نیستی و این تقصیر هیچکس نیست، سعی می‌کنم بهش اهمیت ندم اما من هر شب آرزو می‌کنم که کاش واقعی بودی، این‌جا بودی، در آغوشم می‌گرفتی و نمی‌ذاشتی این‌طور بشه. چشم‌هات یخ‌زده نیست اما واقعی هم نیست؛ پس برای چی باید خوشحال بمونم آقای کیم؟

 

[اِمانو]

***
آقای کیم امروز به یاد شما و لبخند شیرین روی لب‌هاتون، خندیدم. بین بغض، بین دست‌هایی که روی سرم می‌رقصید تا رنگش کنه، بین مسیر تکراری خونه تا خونه‌ی مامان‌بزرگ، بین فریادهای دل‌خراش، بین غریبه‌ها، به لطف بودن شما لبخند زدم. هیچ می‌دونید چه نقش پررنگی توی زندگیم دارید؟ اون نگاه مهربون، اون خنده‌ی شیرین، اون چشم‌های... .
نمی‌تونم توصیفش کنم. من همیشه تا روزی که زنده‌‌ام عاجز در وصف شگفتی‌های شما خواهم ماند. گوشم رو توی خیال، به قلب شما نزدیک می‌کنم، رویای دست نیافتنیِ من کجایی؟