آموزشی آموزش گسترده نویسی نویسندگی

[-pariya-]

مهم آن است که از این اقدامات، چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود، و پس از آن، چه تغییری در سطح مهارت‌های شما پدید می‌آید.


شما زمانی تکنیک‌های نویسندگی را خواهید آموخت که بتوانید از آنها به درستی استفاده کنید.

در غیر این صورت، هنوز آن را نیاموخته و فقط با آن آشنا شده‌اید.

ماندن در این سطح از یادگیری، مانع تحقق دانایی و باعث توهم دانایی خواهد شد.


#موانع_یادگیری​

 

[-pariya-]

موانع یادگیری (۵)

بی‌اعتنایی به تمرین و مرور
آموخته‌های ما سریع از ذهن می‌گریزند؛ مگر آن که با تکرار، آنها را در حافظه و ضمیر خود، ثبت و ضبط کنیم.

بر همین اساس، هرگز نباید انتظار داشت که با یک بار اجرای تمرینات، به استادی رسید.

تمرین را همواره باید انجام داد. حتی مستعدترین افراد نیز از تمرین و تکرار بی‌نیاز نیستند. تمرین موجب آمادگی و ورزیدگی خواهد شد.

​

 

[-pariya-]

این آموزه طلایی را از استاد هنرهای رزمی، بروس لی به یاد بسپارید:



"از کسی نمی‌ترسم که ده هزار ضربه را یک بار تمرین کرده باشد؛ از کسی می‌ترسم که یک ضربه را ده هزار بار تمرین کرده باشد."


در همین راستا، در پایگاه آموزشی رمان بوک همواره توصیه کرده‌ایم نوشته‌های خود را بایگانی کنید، تا بعدها هنگام بازخوانی، کاستی‌های آن را بیابید و برطرف کنید.

همچنین، پافشاری کرده‌ایم که کتابهای محبوب خود را چند بار بخوانید. هر بار چیزی را از آن درخواهید یافت که احیاناً دفعات قبلی درک نکرده‌اید.


#موانع_یادگیری
​

 

[-pariya-]

بحث دو :
موانع نوشتن (1)

چرخه معیوب اِهمال‌کاری
یکی از مهم‌ترین موانع نوشتن اهمال‌کاری یا همان پشت گوش انداختن است. در این وضع، معمولا به جای نوشتن به پیامک‌های خود سر می‌زنید یا در شبکه‌های اجتماعی بیهوده و بی‌هدف می‌گردید. به طور کل، با انجام دادن هر کار دیگری از نوشتن طفره می‌روید.

​

 

[-pariya-]

کمال‌طلبی، یکی از مهم‌ترین دلایل ابتلاء به اهمال‌کاری است. کمال‌طلبی در نوشتن یعنی از خود انتظار داشته باشید در اولین کوشش، با کمترین تلاش، بهترین متن را بنویسید. چنین چیزی اصلاً ممکن نیست؛ مگر در موارد نادر و استثنایی. در همین راستا، ارنست همینگوی نویسنده نام‌آشنای امریکایی گفته است: «اولین نسخه از هر چیزی مزخرف است.»



​

 

[-pariya-]

اما چرا کمال‌طلبی؟ شاید به این دلیل که می‌ترسید دیگر افراد نوشته شما را به باد انتقاد و تمسخر بگیرند و شما را ناتوان ارزیابی کنند. اگر پیشاپیش تسلیم این قضاوت نادرست خود شوید، محتمل است که مدام خود را با دیگر دوستان نویسنده‌تان مقایسه کنید، و نگران باشید مبادا از دیگران بدتر بنویسید. بدین ترتیب هر بار که می‌خواهید بنویسید، مجموعه عوامل یادشده، دست شما را می‌بندد.


​

 

[-pariya-]

شما برای پر کردن این خلاء، اهمال‌کاری می‌کنید؛ یعنی با وقت‌کُشی و بهانه‌تراشی به خود القاء می‌کنید که اگر نمی‌نویسم به دلیل مشغله‌ای است که دارم. اگر این روند ادامه یابد، از شما اهمال‌کاری بی‌نظیر می‌سازد.


بدین ترتیب، به مرور از عزت نفس‌تان کاسته می‌شود؛ فکر می‌کنید چیزی از بقیه کم دارید، یا دیگران از شما توانمندتر هستند؛ آنگاه با خودانتقادی نامنصفانه و نابخردانه، فرصت ابراز وجود را از خود دریغ می‌‎کنید. در نهایت ممکن است به اشتباه خود را فردی بی‌استعداد و ناتوان بدانید، و عطای نوشتن را به لقای آن ببخشید.


​

 

[-pariya-]

بسیاری از افراد، حتی با استعدادها، بدون کوچکترین فشار خارجی، از گردونه رقابت میان نویسنده‌ها حذف، و قربانی همین طرز فکر می‌شوند؛ زیرا به اندازه کافی صبور نیستند. هرگز راضی نمی‌شوند با صرف وقت و انرژی، رنج پیرایش و پالایش نوشته‌های خود را به جان بخرند.


برای رهایی از اهمال‌کاری، حلقه‌های این زنجیره را ابتدا باید بشناسید، و دریابید که هر یک، به نوعی دست شما را از نوشتن کوتاه می‌کند. سپس با روش‌های اصولی، این زنجیر را از قلم خود باز کنید تا بتوانید دوباره آسان و آزاد بنویسید. (ادامه دارد...)

سعید تارم، برگرفته از کتاب قلم‌بند (در دست نگارش)


#موانع_نوشتن​

 

[-pariya-]

موانع نوشتن (2)

نویسنده کسی است که از نوشتن نمی‌هراسد؛ بلکه آن را دوست دارد و از آن لذت می‌برد؛ زیرا شرط نخست نویسندگی، «توانایی» قلم است، نه «زیبایی».

کسی که نوشتن برای او، به آسانی و شیرینی گشت‌وگذار در طبیعت است، نویسنده است؛ حتی اگر آنچه می‌نویسد، چشم‌ها را چندان خیره نکند.

​

 

[-pariya-]

این گمان که نویسنده، باید با هر نوشته‌ی خود، خواننده‌اش را شگفت‌زده کند و به تحسین و اعجاب وادارد، دور از آبادی است.

اگر کسی، به همان راحتی که می‌گوید، بنویسد، نویسنده است؛ اگرچه دیگران، به سختی و با رنج فراوان، بهتر از او بنویسند...

کلمه در دست نویسنده، باید همچون بیل در دست کشاورز باشد. به سود نویسنده است که در نوشتن پیرو مولوی باشد، نه نظامی و خاقانی.

​