آموزشی آموزش گسترده نویسی نویسندگی

[-pariya-]

مولوی در کار شعر، جز به دلدار (مقصود) نمی‌اندیشد و چنبر قافیه‌اندیشی گرفتار نمی‌آید و از بیت و غزل رسته است؛ بر خلاف نظامی که می‌خواست با کلمات شعبده‌بازی کند و به‌حق نیز در این کار استاد بود.

نویسنده‌ای که در نوشتن به نظامی و خاقانی و قاآنی و بیدل دهلوی اقتدا کند، باید برای هر جمله‌ای که می‌سازد، پاره‌ای از جان خود را به مزایده بگذارد و این شیوه، زودا که او را خسته و ناتوان کند و قلم را از دست او بگیرد.

رضا بابایی، آیین قلم، صص 27 و 28


#موانع_نوشتن​

 

[-pariya-]

موانع نوشتن (3)

انتظارات نامعقول
برخی در ابتدای نویسندگی، آرزو دارند درست شبیه نویسنده محبوب خود بنویسند؛ اما به احتمال قوی، به هدف شان نمی‌رسند. لذا افسرده و دلسرد می شوند.

این افراد نمی‌دانند یا از یاد برده‌اند که نویسنده محبوب‎شان هم، نوشتن را از همین مرحله آغاز کرده است. به عبارتی، آنها سهم تجربه، گذر زمان، تمرین، تکرار، استعداد، تلاش و دیگر عوامل را نادیده می‌گیرند.

​

 

[-pariya-]

به طور کل، ما انسان‌ها دستاوردهای افراد موفق را می‌بینیم؛ اما از شکست‌های مکرر و تلاش‌های بی‌اثر ایشان چشم می‌پوشیم. غالباً با همین دید، توانایی‌های خودمان را می‌سنجیم و نتیجه می‌گیریم که چه‌قدر بی‌استعداد یا بی‌سوادیم.

غافل از این که ابتدا باید از استعداد و علاقه خود، و دیگر عوامل موثر در پیشرفت، مطلع شویم. سپس با بررسی شرایط، و با راهنمایی افراد خبره و کارکشته، طی فرایندی منطقی، گام به گام پیش برویم.

​

 

[-pariya-]

بر همین اساس، برای غلبه بر انتظارات نامعقول خود، این آموزه را به یاد بسپارید: «هر چه فاصله‌ی آرزومندی و توانمندی‌تان بیشتر باشد، به همان اندازه احتمال شکست و نارضایتی افزایش می‌یابد.»

بنابراین، در شروع نوشتن، از انتخاب اهداف دور و دراز بپرهیزید. پیشنهاد می‌کنم فعلاً «نوشتن روزانه» را مهم‌ترین هدف خود بدانید. ​

 

[-pariya-]

هر روز بنویسید؛ حتی در حد یک پاراگراف؛ از حوادث، از خاطرات، از اهداف.

نوشتن مستمر، شما را با کاغذ و قلم مانوس خواهد کرد. انس با قلم، نقطه آغاز برای فتح قلل نویسندگی است. (ادامه دارد...)

سعید تارم، برگرفته از کتاب قلم‌بند (در دست نگارش)



#موانع_نوشتن

​

 

[-pariya-]

موانع نوشتن (4)

نویسنده هر بار که جمله‌ای را به پایان می‌رساند با تجربه‌ای جدید آشنا می‌شود و هر گاه که کلمه‌ای را روی کاغذ می‌آورد، گویی نخستین بار است که آن را می‌بیند و به کارش می‌گیرد...

هر بار نوشتن – هر چند کوتاه و ساده – تجربه‌ای است نو، و گامی است به جلو. نوشتن‌های بسیار و پی‌درپی، چشم نویسنده را بر اسرار کلمات می‌گشاید...

​

 

[-pariya-]

در دوره تجربه‌اندوزی یا کاروَرزی، مدتی باید برای خود نوشت و برای پاره کردن و دور ریختن. آن که از ابتدا برای دیگران و به قصد انتشار می‌نویسد، فرصت طلایی آموزش را از خود گرفته است.

تذکر: منظور از پاره کردن و دور ریختن، نابود کردن نوشته نیست. بلکه صرف نظر از انتشار آن است.

راز زیبانویسی در آسان‌گیری و بسیارنویسی است.

​

 

[-pariya-]

اگر از ابتدا بر خود سخت بگیریم و خود را وادار به آفرینش‌های مصنوعی و نفس‌گیر کنیم، دیر یا زود قلم را بر زمین خواهیم گذاشت و عطای این فن شریف را به لقای آن خواهیم بخشید.

باید هنگام نوشتن، ذهن را آزاد و رها سازیم و همچون شناگری ماهر که با دریا نمی‌ستیزد، نرم و آسان بنویسیم و گویی آنچه خواهیم نوشت، هرگز از حجاب خلوت ما بیرون نمی‌آید.

​

 

[-pariya-]

تصور اینکه کسی یا کسانی، نوشته ما را می‌خوانند، عضلات ذهن را منقبض می‌کند و همان‌گونه که با ماهیچه‌های منقبض شنا نمی‌توان کرد، با چنین ذهن محتاط و محافظه‌کاری هم نمی‌توان راحت نوشت.

رضا بابایی، آیین قلم، صص 60 تا 63.



#موانع_نوشتن

​

 

[-pariya-]

موانع نوشتن (5)

مقایسه غیرمنطقی خود با دیگر نویسنده‌ها
رقابت ناسالم در فرایند یادگیری، مثل سی*ن*ه‌خیز رفتن در سربالایی است. در این وضع، به جای ارزیابی پیشرفت خود، واهمه دارید چه کسی از شما عقب‌تر یا جلوتر است. همچنین، به جای حل مسائل خود، به دیگران غبطه می‌خورید و آه می‌کشید!

​