آموزشی آنتون چخوف و شیوه خلق شخصیت در نمایشنامه

[-pariya-]

 

[-pariya-]

آنتون چخوف، نویسنده ای که به اعتقاد برخی از صاحب نظران در حوزه ی ادبیات، «پدر داستان کوتاه» است، ساختاری الگوواره ای یا پارادایمی را برای داستان نویسی ایجاد کرد و با تقلید از واقعیت، هنری تمثیلی را از طریق داستان هایش به وجود آورد

 

[-pariya-]

. آشکارسازی های مربوط به شخصیت های داستانی چخوف، خواننده را به سوی زندگی های آشنای روزمره می برد. چخوف با استفاده از شخصیت ها و دیالوگ های میان آن ها، واقعیت مورد نظر خود را آنقدر صادقانه خلق می کند که خوانندگانش را با نوعی آشکارسازی، وکشف و شهود در خودشان مواجه می سازد.

 

[-pariya-]

یکی از مهم ترین عناصر ادبی در آثار چخوف، «شخصیت» است؛ او نویسنده ای بود که احساسات زیادی برای هیجانات درونی شخصیت هایش داشت. این مسئله را می توان در شخصیت بازرس پلیس اچوملوف در داستان «آفتاب پرست» مشاهده کرد. اچوملوف در حال پیاده روی در بازاری است که «ناگهان صدایی به گوش هایش رسید».

 

[-pariya-]

او پس از دنبال کردن صدا، خریوکین را می بیند که به محوطه ی الوار آمده تا چوب بردارد. خریوکین ادعا می کند سگ ولگردی او را گاز گرفته و به همین دلیل، در مقابل چیزی می خواهد و تقاضا دارد به سگ شلیک شود. اچوملوف زیر نگاه جمعیت زیادی از ناظران بلافاصله با این شکایت کنار می آید و اعلام می کند: «زمان آن فرا رسیده است که کاری در مقابل افرادی شود که مایل به پیروی از قوانین نیستند!» ولی وقتی کسی در میان جمعیت می گوید سگ برای جنرال است، اچوملوف برخوردش را عوض می کند و خریوکین را برای حادثه مقصر می داند. یکی از ناظران دیگر به اچوملوف می گوید سگ در واقع برای جنرال نیست و او دوباره برخوردش را تغییر می دهد و ادعا می کند: «سگ های جنرال گران هستند... و این یکی – فقط به آن نگاه کنید! سگ گَر و زشت!» اچوملوف هر بار که کسی چیزی درباره ی حادثه می گوید، نظرش را تغییر می دهد تا از آنچه به نفع خودش است، محافظت کند. او تنها نگران وجهه ی اجتماعی خود است و هر بار که نظرش را تغییر می دهد به این فکر می کند که دیگران او را چگونه می بینند. اچوملوف، «تجسمی عالی از بی عدالتی و ریای انسان» است؛ او شخصیتی است که بدون نیاز به راوی سوم شخص، خود را برای مخاطب آشکار می کند.

 

[-pariya-]

چخوف نحوه ی خلق شخصیت را از تمرکز بر جنبه های رمانتیک، به آنچه امروزه «شخصیت مدرن» تلقی می شود، تغییر داد. چارلز ای. مِی که منتقد مدرن آثار چخوف است، توضیح می دهد:

داستان کوتاه، بیش از آن کوتاه است که اجازه دهد شخصیت، همان گونه که در طول معمول یک رمان با استفاده از تعاملات اجتماعی و عمیق ساخته می شود، در داستان کوتاه هم شکل بگیرد

 

[-pariya-]

چخوف این مسئله را متوجه شد و به همین دلیل به توصیف ذهن شخصیت هایش نپرداخت، بلکه در عوض کاری کرد تا رفتار و احساسات شخصیت ها، حالت درونی آن ها را مشخص کند. کنراد آیکِن که شاید اولین منتقدی باشد که درباره ی شخصیت پردازی چخوف نظر داد، بیان می کند که ما در حال خواندن آثار چخوف، شخصیت ها را بدون اعمال نظر شخصی خود در نظر نمی گیریم

 

[-pariya-]

بلکه شروع به دیدن آن ها به عنوان «ترتیبی صادقانه و استادانه از رفتارها» می کنیم. این رفتارها سپس شخصی می شوند و ما، به زندگی شخصیت ها پا می گذاریم و دیگر فقط مثل یک بیننده، به نظاره ی آن ها نمی نشینیم.

 

[-pariya-]

شخصیت پردازی چخوف به کمک دیالوگ ها توسعه پیدا می کند. چخوف اجازه نمی دهد افکار اچوملوف و خریوکین یا هر شخصیت دیگری از داستان «آفتاب پرست» به صورت مستقیم روایت شود؛ این جزئیات فقط از طریق دیالوگ میان شخصیت ها آشکار می شوند.

 

[-pariya-]

بعدها این شیوه ی نشان دادن به جای توصیف کردن توسط تی. اس. الیوت، «همبستگی عینی» خوانده شد. همبستگی عینی «یک اتفاق، توصیف یا شخصیت پردازی دقیق است که به عنوان نوعی عینی سازی یا فرمول برای رسیدن به احساس مورد نظر، استفاده می شود