آموزشی ادبیات باروک چگونه است و چه ویژگی‌هایی دارد؟

[آرشیت]

در ادامه‌ی این جریان، اعتقاد داشتند که باید این ظواهر را کتمان و پنهان کرد. تکّبر، دکوری است برای هیچ و پوچ.

 

[آرشیت]

تظاهر و لافزنی زیاد، آدم را خسته می‌کند. فضا و کمالات باید نادر و کمیاب باشد و گاهی باید آن را پنهان کرد.

 

[آرشیت]

نفوذناپذیر ساختن خویشتن، مخفی داشتن راز دل خود، در واقع پنهانکاری یکی از شرایط شایستگی برای انسان می‌دانستند.

 

[آرشیت]

شخصیت‌های داستان‌ها و قصه‌های باروکی، مبالغه، پنهانکاری و تظاهر به هر چیزی که نیستند، می کنند و آن را رفتاری درخشان می‌دانند و در تقابل با این،

 

[آرشیت]

شخصیت‌های دیگری دست به اعتراض می‌زنند. طبیعی بودن، مقابل نقش بازی کردن به شمار می‌رود.

 

[آرشیت]

ادبیات باروکی چگونه است؟

علاوه بر مشخصه‌هایی که بالا ذکر شد؛ از جمله تشبیه و استعاره و صناعات ادبی زیاد، پرداختن به ظاهر بیشتر از باطن، ادبیات باروکی پر از الهه‌ها، موجودات مسخ شده و جادوگران است.

 

[آرشیت]

موجودات افسانه‌ای نقش موثری بر این ادبیات دارند و شخصیت‌های اصلی قصه و داستان‌ها را شکل می‌دهند.

 

[آرشیت]

داستان‌ها پیچیده و مبهم است، همه چیز جان دارد و جادویی است و جسمیت پیدا می‌کند، حتی مفاهیم انتراعی مانند مرگ.

 

[آرشیت]

قانون شناخته شده باروک، قانون تناسخ است که از خلال آن می‌توان نقش بازی کردن و دیگری بودن را رساند.

 

[آرشیت]

در باروک، همه‌چیز ظاهرسازی و لباس مبدل است، حتی خود زندگی.

امیل: «انسان در دنیا کاملا پشت نقابش پنهان شده‌است… وجود خودش برای او هیچ نیست، و ظاهری که از خود ساخته است، همه‌چیز اوست.»