آموزشی ادیت و ویرایش عکس با موبایل

[FROSTBITE]

ادغام چند عکس یا Double Exposure

یکی از تکنیک‌های خلاقانه در ادیت موبایل، ترکیب دو یا چند عکس است. به این کار Double Exposure یا چندبرابری‌کردن نوردهی می‌گویند. در این روش، یک عکس روی عکس دیگر قرار می‌گیرد و نتیجه چیزی فراتر از واقعیت است. مثلاً می‌توانی پرتره‌ی یک فرد را با تصویری از آسمان پرستاره ادغام کنی تا به‌نظر برسد ستاره‌ها درون بدن او می‌درخشند. یا می‌توانی منظره‌ای ساده را با نقشی از دود، باران یا شعله ترکیب کنی تا حس شاعرانه و سوررئال پیدا کند. این تکنیک نه‌تنها مهارت فنی می‌خواهد، بلکه نیازمند خلاقیت و تخیل بالاست. اپلیکیشن‌هایی مثل PicsArt یا Photoshop Express ابزارهای بسیار خوبی برای این کار دارند. با تمرین می‌توانی آثار منحصربه‌فردی خلق کنی که امضای شخصی‌ات باشد.

 

[FROSTBITE]

تنظیم دقیق تون‌های رنگی با Curve

ابزار Curve یکی از حرفه‌ای‌ترین امکانات ادیت است که شاید در نگاه اول پیچیده به نظر برسد، اما قدرتی بی‌نظیر دارد. در این ابزار یک خط مورب روی نمودار می‌بینی که با بالا و پایین بردن بخش‌های آن می‌توانی نور و رنگ را در تمام محدوده‌ی تصویر تغییر دهی. مثلاً با بالا بردن بخش روشن، نور عکس بیشتر می‌شود و با پایین آوردن بخش تیره، سایه‌ها عمیق‌تر می‌شوند. حتی می‌توانی برای هر رنگ جداگانه (قرمز، سبز، آبی) این تغییرات را اعمال کنی و حال‌وهوای خاصی بسازی. کار با Curve شبیه به تنظیم دقیق ساز موسیقی است؛ هر حرکت کوچک، تغییری بزرگ در حس کلی عکس ایجاد می‌کند. وقتی به این ابزار مسلط شوی، دیگر محدود به تنظیمات آماده نیستی و می‌توانی کاملاً شخصی‌سازی کنی.

 

[FROSTBITE]

داستان‌گویی با ویرایش عکس

ویرایش فقط برای زیباتر کردن تصویر نیست؛ بلکه وسیله‌ای است برای روایت داستان. هر تغییر رنگ، هر نور و هر کادر جدید، بخشی از احساسی است که به بیننده منتقل می‌کنی. مثلاً با تاریک‌تر کردن اطراف تصویر و روشن گذاشتن سوژه، می‌توانی حس تنهایی و تمرکز را القا کنی. با رنگ‌های شاد و نور زیاد می‌توانی شادی و سرزندگی را نشان دهی. اگر عکس مجموعه‌ای از لحظات سفر است، ادیت می‌تواند همه‌ی آن‌ها را به‌طور هماهنگ شبیه به یک داستان تصویری کند. مهم‌ترین چیزی که باید یاد بگیری این است که ادیت فقط یک ابزار نیست؛ زبان بصری توست. وقتی به این شکل نگاه کنی، هر عکس به صحنه‌ای از یک کتاب تصویری تبدیل می‌شود که تو نویسنده و کارگردان آن هستی.

 

[FROSTBITE]

اهمیت تمرکز روی جزئیات کوچک

وقتی به عکس نگاه می‌کنی، اولین چیزی که به چشم می‌آید کلیت آن است؛ اما چیزی که باعث می‌شود بیننده دوباره و دوباره به عکس برگردد، جزئیات کوچک است. جزئیاتی مثل برق چشم در پرتره، قطره‌های باران روی شیشه، بافت پارچه‌ی لباس یا حتی خطوط ریز روی برگ‌ها. در ادیت عکس با موبایل باید یاد بگیری که روی این جزئیات تمرکز کنی. ابزارهایی مثل Sharpen و Selective Adjustment به تو امکان می‌دهند فقط روی بخش‌های مهم وضوح یا نور را بیشتر کنی. مثلاً در عکسی از خیابان، می‌توانی فقط چراغ‌های نئون را پررنگ‌تر کنی تا حال‌وهوای شبانه بهتر منتقل شود. جزئیات در عکس مثل نت‌های ریز در موسیقی هستند؛ شاید در نگاه اول شنیده یا دیده نشوند، اما حضورشان کل اثر را غنی‌تر و زنده‌تر می‌کند. یاد گرفتن توجه به جزئیات، قدمی است به سمت حرفه‌ای شدن.

 

[FROSTBITE]

بازی با نورهای مصنوعی و افکت‌ها

گاهی عکس خام خوب است اما به‌قدر کافی جذابیت ندارد. در چنین مواقعی می‌توانی با استفاده از افکت‌های نوری یا Light Effects به آن جادوی بیشتری بدهی. اپلیکیشن‌هایی وجود دارند که نور خورشید مصنوعی اضافه می‌کنند، یا افکت لنز فلر (درخشش لنز) ایجاد می‌کنند. حتی می‌توانی لکه‌های نور بوکه روی پس‌زمینه بیندازی تا عکس رویایی‌تر شود. اما اصل مهم در این کار ظرافت است. اگر افکت خیلی آشکار یا اغراق‌آمیز باشد، بیننده فوراً متوجه مصنوعی بودن آن می‌شود. باید افکت را طوری به‌کار ببری که انگار از ابتدا بخشی از عکس بوده. مثلاً اگر نور خورشید واقعی از سمت چپ تابیده، افکت نور مصنوعی هم باید از همان جهت اضافه شود. بازی با نورهای مصنوعی درست مثل افزودن موسیقی به یک صحنه‌ی فیلم است؛ اگر هماهنگ و حساب‌شده باشد، صحنه را متحول می‌کند، اما اگر بی‌جا باشد، همه چیز خراب می‌شود.

 

[FROSTBITE]

هنر تاریک و روشن کردن انتخابی (Dodge & Burn)

یکی از تکنیک‌های پیشرفته‌ی ادیت، استفاده از روش Dodge & Burn است. در این روش بخش‌هایی از عکس را کمی روشن‌تر و بخش‌هایی دیگر را کمی تاریک‌تر می‌کنی تا عمق و بُعد بیشتری ایجاد شود. این تکنیک سال‌هاست در عکاسی حرفه‌ای استفاده می‌شود و حالا اپلیکیشن‌های موبایل هم آن را دارند. فرض کن عکسی از یک صورت گرفته‌ای؛ اگر بخش‌هایی مثل گونه‌ها و بینی کمی روشن شوند و بخش‌هایی مثل اطراف صورت کمی تاریک‌تر شوند، چهره سه‌بعدی‌تر و جذاب‌تر دیده می‌شود. یا در یک منظره، اگر نور روی قله‌ی کوه را تقویت کنی و دره‌ها را کمی تیره‌تر کنی، عکس بسیار دراماتیک‌تر خواهد شد. این تکنیک در حقیقت مثل نقاشی با نور است؛ با قلمی نامرئی نور و سایه را جابه‌جا می‌کنی و تصویر زنده‌تر می‌شود. نیاز به دقت بالایی دارد اما نتیجه حیرت‌انگیز است.

 

[FROSTBITE]

ترکیب عکس و متن برای خلق آثار گرافیکی

گاهی عکس به‌تنهایی کافی نیست و نیاز داری پیامی یا جمله‌ای روی آن قرار دهی. ترکیب متن با تصویر یکی از محبوب‌ترین سبک‌ها در شبکه‌های اجتماعی است. اپلیکیشن‌هایی وجود دارند که فونت‌ها و استایل‌های متنوعی در اختیارت می‌گذارند. اما مهم این است که متن بخشی از عکس شود، نه یک برچسب اضافه. انتخاب رنگ، اندازه و جایگاه متن باید هماهنگ با تصویر باشد. مثلاً اگر پس‌زمینه روشن است، متن بهتر است تیره باشد تا خوانا بماند. یا اگر فضای عکس شاعرانه است، استفاده از فونت‌های ساده و مینیمال تأثیر بیشتری دارد. ترکیب متن و عکس می‌تواند از یک ثبت ساده، یک پوستر الهام‌بخش یا حتی یک اثر هنری دیجیتال بسازد. درست مثل طراحی جلد کتاب که متن و تصویر در کنار هم معنا پیدا می‌کنند، در عکس تو هم باید تعادلی هنری بین این دو برقرار شود.

 

[FROSTBITE]

استفاده از ماسک‌ها برای ادیت حرفه‌ای‌تر

ماسک‌ها در ادیت عکس شبیه به نقاب‌هایی هستند که بخش‌های مختلف تصویر را می‌پوشانند یا آشکار می‌کنند. با استفاده از ماسک می‌توانی تغییرات را فقط روی قسمت خاصی اعمال کنی. مثلاً می‌خواهی پس‌زمینه‌ی یک پرتره تاریک‌تر شود، اما سوژه دست‌نخورده بماند؛ با ماسک دقیقاً این کار ممکن می‌شود. اپلیکیشن‌هایی مثل Lightroom Mobile ابزار ماسکینگ قدرتمندی دارند که حتی به‌طور خودکار سوژه‌ی اصلی را تشخیص می‌دهند. استفاده از ماسک به تو اجازه می‌دهد کنترل کامل روی عکس داشته باشی و هر بخش را جداگانه تنظیم کنی. در واقع ماسک‌ها همان چیزی هستند که مرز بین ادیت ساده و ادیت حرفه‌ای را مشخص می‌کنند. وقتی یاد بگیری با ماسک کار کنی، دیگر هیچ محدودیتی در خلاقیت نخواهی داشت، چون می‌توانی تصویر را بخش‌بخش تغییر دهی و نتیجه‌ای کاملاً دلخواه بسازی.

 

[FROSTBITE]

اهمیت هماهنگی در مجموعه عکس‌ها

وقتی فقط یک عکس را ادیت می‌کنی، همه‌ی تمرکزت روی همان تصویر است. اما وقتی مجموعه‌ای از عکس‌ها داری، مثلاً برای یک آلبوم سفر یا یک صفحه‌ی اینستاگرام، هماهنگی میان آن‌ها بسیار مهم می‌شود. اگر هر عکس سبک و رنگ متفاوتی داشته باشد، مجموعه پراکنده و غیرحرفه‌ای به نظر می‌رسد. برای ایجاد هماهنگی می‌توانی از پریست‌ها یا فیلترهای ثابت استفاده کنی و سپس هر عکس را به‌طور جزئی تنظیم کنی. این کار باعث می‌شود کل مجموعه حال و هوای یکسانی داشته باشد. مثلاً اگر سبک روشن و پرنور را انتخاب کرده‌ای، همه‌ی عکس‌ها باید تا حدی این ویژگی را حفظ کنند. هماهنگی میان عکس‌ها مثل هماهنگی میان قطعات یک آلبوم موسیقی است؛ هر قطعه می‌تواند متفاوت باشد، اما در نهایت همه باید یک حس کلی مشترک ایجاد کنند.

 

[FROSTBITE]

بازی با گرین و نویز برای حس خاص

نویز در عکاسی معمولاً چیز بدی محسوب می‌شود، اما گاهی می‌توانی عمداً از آن برای خلق حس خاصی استفاده کنی. اضافه کردن Grain یا دانه‌های ظریف به عکس باعث می‌شود تصویر حال و هوای قدیمی‌تر یا سینمایی‌تری پیدا کند. مخصوصاً اگر عکس سیاه و سفید باشد، Grain به آن عمق بیشتری می‌دهد. این تکنیک برای عکس‌هایی که قرار است نوستالژیک یا شاعرانه باشند عالی است. البته باید مراقب باشی؛ Grain زیاد کیفیت عکس را خراب می‌کند و آزاردهنده می‌شود. بهترین حالت این است که فقط کمی به تصویر اضافه شود تا چشم بیننده حس کند با یک فیلم قدیمی یا عکس چاپ‌شده روی کاغذ مواجه است. این کار مثل افزودن خش‌خش صفحه‌ی گرامافون به یک آهنگ است؛ شاید بی‌نقص‌ترین صدا نباشد، اما احساس واقعی و انسانی بیشتری دارد.