متفرقه از ملت عشق بنویس!

[حنا نویس]

چهل قاعده صوفی مسلکانی که دلی باز و روحی در پرواز دارند:
قاعده14: به جای مقاومت در برابر تغییراتی که خدا برایت رقم زده است، تسلیم شو. بگذار زندگی با تو جریان یابد، نه بی تو. نگران این نباش که زندگی ات زیر و رو شود. از کجا معلوم زیرِ زندگی ات بهتر از رویش نباشد.

 

[حنا نویس]

معتقدم در اطراف هر انسانی هاله ای از رنگ‌های مختلف هست. چشم هایم را بستم و کوشیدم رنگ‌های تو را بیابم. خیلی نگذشته بود که سه رنگ پدیدار شد: زردِ گرم، نارنجیِ خجالتی و بنفشِ لب فرو بسته. به نظرم این‌ها رنگ‌های تو است. خیلی هم قشنگند. هم جدا جدا، هم با هم.

 

[حنا نویس]

هر وقت جایی را ترک می‌کنم، انگار بخشی از وجودم را جا گذاشته ام. چه مثل مارکوپولو دنیا را بگردیم، چه از گهواره تا گور توی خانه بمانیم، فرقی نمی‌کند؛ برای همه ما زندگی رشته ای از تولدها و مرگ هاست. آغازها و پایان ها. برای تولد لحظه ای باید لحظه پیش از آن بمیرد. همان طور که برای زایش "منِ" جدید، منِ کهنه باید پژمرده و خشک شود…

 

[حنا نویس]

انسان در وهله اول باید از شرّ چیزی خلاص شود که در این دنیا بیشترین اهمیت را برایش دارد.

 

[حنا نویس]

به این که دیگران چه فکری می‌کنند و چه نظری دارند خیلی اهمیت می‌دهی. اگر این طور باشی، انتقادها و حرف‌های آن‌ها نمی‌گذارد هیچ کاری بکنی.

 

[حنا نویس]

چهل قاعده صوفی مسلکانی که دلی باز و روحی در پرواز دارند:
قاعده13: در این دنیا، بیش از ستاره‌های آسمان، مرشد و شیخ نما هست. مرشد حقیقی آن است که تو را به دیدنِ درون خودت و کشف کردنِ زیبایی‌های باطنت رهنمون می‌شود. نه آنکه به مریدپروری مشغول شود.

 

[حنا نویس]

چهل قاعده صوفی مسلکانی که دلی باز و روحی در پرواز دارند:
قاعده12: عشق سفر است. مسافر این سفر، چه بخواهد چه نخواهد، از سر تا پا عوض می‌شود. کسی نیست که رهرو این راه شود و تغییر نکند.

 

[حنا نویس]

چهل قاعده صوفی مسلکانی که دلی باز و روحی در پرواز دارند:
قاعده11: قابله می‌داند زایمان بی درد نمی‌شود. برای آنکه "تو" یی نو و تازه از تو ظهور کند باید برای تحمل سختی‌ها و دردها آماده باشی.

 

[حنا نویس]

چهل قاعده صوفی مسلکانی که دلی باز و روحی در پرواز دارند:
قاعده10: به هر سو که می‌خواهی _ شرق، غرب، شمال یا جنوب _ برو، اما هر سفری که آغاز می‌کنی سیاحتی به سوی درون خود بدان! آنکه به درون خود سفر می‌کند، سرانجام ارض را طی می‌کند.

 

[حنا نویس]

(شمس): در این حکایت نقش من به نقش کرم ابریشم می‌ماند. مولوی ابریشم است، گره در گره بافته خواهد شد. وقتش که برسد، برای بقای ابریشم باید کرم ابریشم بمیرد.