مجموعه اشعار اشعار احمد شاملو

[mobina01]

صدایت می‌زنم

گوش بده قلبم صدایت می‌زند
شب گرداگردم حصار کشیده است
و من به تو نگاه می‌کنم
از پنجره‌های دلم
به ستاره‌هایت نگاه می‌کنم
چرا که هر ستاره، آفتابی‌ست
من آفتاب را باور دارم
من دریا را باور دارم
و چشم‌های تو سرچشمه دریاهاست.

 

[mobina01]

تو خوبی
و این همه‌ی اعتراف‌هاست.
من راست گفته‌ام و گریسته‌ام
و این بار راست می‌گویم تا بخندم
زیرا آخرین اشکِ من نخستین لبخندم بود.

 

[mobina01]

شانه‌ات مجابم می‌کند
در بستری که عشق تشنگیست
زلال شانه‌هایت
همچنانم عطش می‌دهد
در بستری که
عشق
مجابش کرده است

 

[mobina01]

اما تو را به جان تو سوگند
که مبادا یک دم
چشمانِ ملامتگرِ خویش
از من بگردانی
چرا که بر غلبه‌ ی چشمانت
معترفم...

 

[mobina01]

ناگهان عشق آفتاب وار نقاب برافکند و بام و در به صوت تجلی
درآکند،
شعشعه ي آذرخش وار فروکاست
و انسان
برخاست.

 

[mobina01]

من
در تو
نگاه میکنم
در تو نفس میکشم
وزندگی مرا تکرار می کند...

 

[mobina01]

طوفان ها
در رقص عظیم تو
به شکوهمندی

نی لبکی می نوازند
و ترانه ی رگ هایت
آفتاب همیشه را طالع می کند

بگذار چنان از خواب بر آیم
که کوچه های شهر
حضور مرا دریابند...

 

[mobina01]

اگر زمان و مکان در اختیار ما بود
ده سال پیش از توفان نوح عاشقت می‌شدم
و تو می‌توانستی تا قیامت برایم
ناز کنی
یک‌صد سال به ستایش چشمانت می‌گذشت
و سی‌هزار سال صرف اندام دیگرت
و تازه در پایان عمر
به دلت راه می‌یافتم

 

[mobina01]

تو جانِ مرا از تلخی و درد آکنده‌ای
و من تو را دوست داشته‌ام
با بازوهایم و سرودهایم.

تو مهیب‌ترین دشمنی مرا
و تو را من ستوده‌ام،
رنج برده‌ام ای دریغ
و تو را
ستوده‌ام....

 

[mobina01]

تو را دوست دارم؛
و این دوست داشتن، حقیقتی است که مرا به زندگی دلبسته می کند.

همه ی شادی هایم در یک لبخند تو خلاصه می شود؛
و کافی است که تو قیافه ناشادی بگیری تا من همه ی شادی ها و خوش بختی های دنیا را در خطوط درهم فشرده ی آن، -چهره ای که خدا می داند چقدر دوستش می دارم- گم کنم!