مجموعه اشعار اشعار حافظ

[mobina01]

حریم عشق را دَرگه
بسی بالاتر از عقل است

کسی آن آستان بوسد
که جان در آستین دارد!

 

[mobina01]

باد صبحی به هوایت ز گلستان برخاست


که تو خوشتر زگـل و تازه‌تر از نسرینی

 

[mobina01]

بر گلشنی اگر بگذشتم چو باد صبح
نی عشق‌سرو بود و نه شوق‌صنوبرم

بوی تو می‌شنیدم و بر یاد روی تو
دادند ساقیان طرب یک دو ساغرم

 

[mobina01]

اگر بر غیر من جانی گزیند دوست حاکم اوست
حرام باد اگر جان به جای دوست گزینم

 

[mobina01]

سحـــــرم دولت بیـــــدار
به بالیـن آمد
گفت برخیـز که آن
خسرو شیــــرین آمد

قدحی درکش و سرخوش
به تماشا بخرام
تـا ببینی که نگــارت
به چه آییـــــن آمد

مـــــژدگانی بده
ای خلــوتی نافه‌گشای
که ز صحـرای ختن
آهوی مشکیـــن آمد

 

[mobina01]

آدمی از عالم خاکی نمی‌آید به دست!
عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی ..

 

[mobina01]

جان ميدهم از حسرتِ ديدار تو چون صبح


باشد كه چو خورشيد درخشان به در آيى

 

[mobina01]

همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو


چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

 

[mobina01]

ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر
بازآ که ریخت بی گل رویت بهار عمر

از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست
کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است
دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر

تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد
هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر

دی در گذار بود و نظر سوی ما نکرد
بیچاره دل که هیچ ندید از گذار عمر

اندیشه از محیط فنا نیست هر که را
بر نقطه دهان تو باشد مدار عمر

در هر طرف ز خیل حوادث کمین‌گهیست
زان رو عنان گسسته دواند سوار عمر

بی عمر زنده‌ام من و این بس عجب مدار
روز فراق را که نهد در شمار عمر

حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان
این نقش ماند از قلمت یادگار عمر

 

[mobina01]

با می به کنار جوی می‌باید بود
وز غصه کناره‌جوی می‌باید بود

این مدت عمر ما چو گل ده روز است
خندان لب و تازه‌روی می‌باید بود