مجموعه اشعار اشعار سعدی

[mobina01]

بشنو به ارادت سخن پیر کهن
تا کار جهان را تو بدانی سر و بن

خواهی که کسی را نرسد بر تو سخن
تو خود بنگر آنچه نه نیکوست مک

 

[mobina01]

تو در آینه نگه کن که چه دل‌بری ولیکن
تو که خویشتن ببینی نظرت به ما نباشد :)

 

[mobina01]

من از این بند نخواهم به در آمد همه عمر
بند پایی که به دست تو بود تاج سر است

 

[mobina01]

هرکسی را سر چیزی و تمنای کسی‌ست
ما به غیر از تو نداریم تمنای دگر

 

[mobina01]

جهانیان به مهمّات خویشتن مشغول
مرا به روی تو شغلی‌ست از جهان شاغل

که من به حُسن تو ماهی ندیده‌ام طالع
که من به قدّ تو سروی ندیده‌ام مایل

-به دوستی- که ندارم ز کَیدِ دشمن باک
وگر به تیغ بُود در میان ما فاصل

مرا و خار مُغیلان به حال خود بُگذار
که دل نمی‌رود -ای ساربان- از این منزل

شتر به جهد و جفا برنمی‌تواند خاست
که بارِ عشق تحمّل نمی‌کند مَحمِل

به خون «سعدی» اگر تشنه‌ای، حلالت باد
که در شریعت ما، حکم نیست بر قاتل..

 

[mobina01]

تو در آینه نگه کن که چه دل‌بری ولیکن
تو که خویشتن ببینی نظرت به ما نباشد :)

 

[mobina01]

هرکسی را سر چیزی و تمنای کسی‌ست
ما به غیر از تو نداریم تمنای دگر

 

[mobina01]

جهانیان به مهمّات خویشتن مشغول
مرا به روی تو شغلی‌ست از جهان شاغل

که من به حُسن تو ماهی ندیده‌ام طالع
که من به قدّ تو سروی ندیده‌ام مایل

-به دوستی- که ندارم ز کَیدِ دشمن باک
وگر به تیغ بُود در میان ما فاصل

مرا و خار مُغیلان به حال خود بُگذار
که دل نمی‌رود -ای ساربان- از این منزل

شتر به جهد و جفا برنمی‌تواند خاست
که بارِ عشق تحمّل نمی‌کند مَحمِل

به خون «سعدی» اگر تشنه‌ای، حلالت باد
که در شریعت ما، حکم نیست بر قاتل...

 

[mobina01]

دلداده را ملامت گفتن چه سود دارد
می‌باید این نصیحت کردن به دلستانان

من اختیار خود را تسلیم عشق کردم
همچون زمام اشتر بر دست ساربانان

 

[mobina01]

من ندانستم از اول كه تو بی مهر و وفايی
عهد نابستن از آن به كه ببندی و نپايی

دوستان عيب كنندم كه چرا دل به تو دادم
بايد اول به تو گفتن كه چنين خوب چرايی!

ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجايی

آن نه خال است و زنخدان و سر زلف پريشان
كه دل اهل نظر برد كه سری است خدايی

پرده بردار كه اين بيگانه خود اين روی نبيند
تو بزرگی و در آيينه كوچک ننمايی

حلقه بر در نتوانم زدن از دست رقيبان
اين توانم كه بيايم به محلت به گدايی

عشق و درويشی و انگشت نمايی و ملامت
همه سهل است تحمل نكنم بار جدايی

روز صحرا و سماع است ولب جوی و تماشا
در همه شهر دلی ماند كه ديگر نربايی؟

گفته بودم چو بيايی غم دل با تو بگويم
چه بگويم؟كه غم از دل برود چون تو بيايی

شمع را بايد از اين خانه به در بردن و كشتن
تا كه همسايه نگويد كه در خانه مايی

سعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزد
که بدانست که دربند تو خوشتر که رهایی

خلق گویند برو دل به هوای دگری ده
نکنم خاصه در ایام اتابک دو هوایی