مجموعه اشعار اشعار سعدی

[mobina01]

⩸ شعر سعدی شیرازی در وصف #امام_علی_علیه_السلام

✨ به مناسبت روز بزرگداشت سعدی

◃كس را چه زور و زَهره كه وصف على كند؟
جبّار در مناقب او گفت : «هل أتى»

◃زور آزماى قلعه خيبر كه بند او
در يكدگر شكست به بازوى «لا فتى»

◃مردى كه در مَصاف، زِرِه، پيش بسته بود
تا پيش دشمنان نكند پشت بر غزا

◃شير خدا و صَفدر ميدان و بحر جود
جانبخش در نماز و جهان سوز در وغا

◃ديباچه مروّت و ديوان معرفت
لشكركش فتوّت و سردار اتقيا

◃فردا كه هر كسى به شفيعى زنند دست
ماييم و دست و دامن معصوم مرتضى

 

[mobina01]

من از حکایت عشق تو بس کنم هیهات
مگر اجل که ببندد زبان گفتارم...

 

[mobina01]

بی رُخت چشم ندارم که جهانی بینم

به دو چشمت که ز چشمم مرو ای

 

[mobina01]

ابرویش، خم به کمان مانَد و قد، راست به تیر
ک.س ندیدم که چنین تیر و کمانی دارد!

 

[mobina01]

فکرم‌ به
مُنتهای‌ جمالَت‌ نمی‌رسد
کز هر چه در خیالِ‌ من‌ آمد نِکوتری

 

[mobina01]

مرا چو آرزوی روی آن نگار آید
چو بلبلم هوس ناله‌های زار آید

میان انجمن از لعل او چو آرم یاد
مرا سرشک چو یاقوت در کنار آید

ز رنگ لاله مرا روی دلبر آید یاد
ز شکل سبزه مرا یاد خط یار آید

گلی به دست من آید چو روی تو هیهات
هزار سال دگر گر چنین بهار آید

خسان خورند بر از باغ وصل او و مرا
ز گلستان جمالش نصیب خار آید

طمع مدار وصالی که بی فراق بود
هرآینه پس هر مستیی خمار آید

مرا زمانه ز یاران به منزلی انداخت
که راضیم به نسیمی کز آن دیار آید

فراق یار به یک بار بیخ صبر بکند
بهار وصل ندانم که کی به بار آید

دلا اگر چه که تلخست بیخ صبر ولی
چو بر امید وصالست خوشگوار آید

پس از تحمل سختی امید وصل مراست
که صبح از شب و مواد هم ز مار آید

ز چرخ عربده جو بس خدنگ تیر جفا
بجست و در دل مردان هوشیار آید

چو عمر خوش نفسی گر گذر کنی بر من
مرا همان نفس از عمر در شمار آید

بجز غلامی دلدار خویش سعدی را
ز کار و بار جهان گر شهیست عار آید

 

[mobina01]

روی تو خوش می‌نماید آینه ما
کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا
چون می روشن در آبگینه صافی
خوی جمیل از جمال روی تو پیدا
هر که دمی با تو بود یا قدمی رفت
از تو نباشد به هیچ روی شکیبا
صید بیابان سر از کمند بپیچد
ما همه پیچیده در کمند تو عمدا
طایر مسکین که مهر بست به جایی
گر بکشندش نمی‌رود به دگر جا
غیرتم آید شکایت از تو به هر ک.س
درد احبا نمی‌برم به اطبا
برخی جانت شوم که شمع افق را
پیش بمیرد چراغدان ثریا

 

[mobina01]

ای نفس خرم باد صبا
از بر یار آمده‌ای مرحبا
قافله شب چه شنیدی ز صبح
مرغ سلیمان چه خبر از سبا
بر سر خشمست هنوز آن حریف
یا سخنی می‌رود اندر رضا
از در صلح آمده‌ای یا خلاف
با قدم خوف روم یا رجا
بار دگر گر به سر کوی دوست
بگذری ای پیک نسیم صبا
گو رمقی بیش نماند از ضعیف
چند کند صورت بی‌جان بقا
آن همه دلداری و پیمان و عهد
نیک نکردی که نکردی وفا

 

[mobina01]

اول دفتر به نام ایزد دانا
صانع پروردگار حی توانا
اکبر و اعظم خدای عالم و آدم
صورت خوب آفرید و سیرت زیبا
از در بخشندگی و بنده نوازی
مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا
قسمت خود می‌خورند منعم و درویش
روزی خود می‌برند پشه و عنقا
حاجت موری به علم غیب بداند
در بن چاهی به زیر صخره صما
جانور از نطفه می‌کند شکر از نی
برگ‌تر از چوب خشک و چشمه ز خارا
شربت نوش آفرید از مگس نحل
نخل تناور کند ز دانه خرما

 

[mobina01]

ابرویش، خم به کمان مانَد و قد، راست به تیر
ک.س ندیدم که چنین تیر و کمانی دارد!