مجموعه اشعار اشعار سهراب سپهری

[mobina01]

جاده یعنی غربت
باد ، آواز، مسافر
و کمی میل به خواب
شاخ پیچک، و رسیدن،
و حیات...

 

[mobina01]

دود می خیزد ز خلوتگاه من

ک.س خبر کی یابد از ویرانه ام ؟

با درون سوخته دارم سخن

کی به پایان می رسد افسانه ام ؟

 

[mobina01]

به چه می انديشی؟
نگرانی بيجاسـت..
عشق اينجا و‎ ‎خدا هم اینجاست

 

[mobina01]

جاده تهی است
تو باز نخواهی گشت
و چشمم به راه تو نیست

 

[mobina01]

‌مادرم صبحی گفت:
‌موسم دلگیری است

‌من به او گفتم:
زندگانی سیبی است
گاز باید زد با پوست

 

[mobina01]

من زمینی نیستم شاید، سکوتم بهتر است
خواهشن دست مرا ول کن، گرفتارم نکن

من " پریناز " غزلهایم، چرایش را نپرس
با دلیل و حرف و منطق ، باز آزارم نکن.

 

[mobina01]

زندگی جنبش جاری شدن است
زندگی کوشش و راهی شدن است
از تماشاگه آغاز حیات
تا به جایی که خدا میداند

 

[mobina01]

ابری نیست
بادی نیست
می‌نشینم لب حوض
گردش ماهی‌ها، روشنی، من، گل، آب...

 

[mobina01]

کیست می‌لغزاند امشب
دود را بر چهره مرمر ؟
او خدای دشت نیلوفر
جام شب را می‌کند
لبریز آوایش
زیر برگ آیینه را پنهان کنید از چشم
مو پریشان‌های باد
با هزاران دامن پر برگ
بیکران دشت‌ها را درنوردیده
می‌رسد آهنگشان از مرز خاموشی

 

[mobina01]

خوشا به حال گیاهان
که عاشق نورند
و دست منبسط نور روی شانه آنهاست