مجموعه اشعار اشعار ملک الشعرای بهار

[Mr. Sarmast]

امروز نه ک.س ‌ز عشق آگه چو من است
کز شکّر عشقم‌ همه‌ شیرین ‌سخن‌ است
در هر مژه من به ره خسرو عشق
نیروی هزار تیشه کوهکن است

 

[Mr. Sarmast]

امشب ز فراق دوست خوابم نبرد
هم دل به سوی شمع و کتابم نبرد
از بس که دو دیده آب حسرت بارد
بیدار نشسته‌ام که آبم نبرد

 

[Mr. Sarmast]

خوش باش که گیتی نه برای من و تست
وین کار برون ز ماجرای من و تست

 

[Mr. Sarmast]

دیشب من و پروانه سخن می‌گفتیم
گاه از گل و گه ز شمع‌، می آشفتیم
شد صبح نه پروانه به جا ماند و نه من
گل نیز پر افشاند که ما هم رفتیم

 

[Mr. Sarmast]

آن شمع دل افروز من از خانه من رفت
پروای گلم نیست که پروانه من رفت

دارم‌ صدف آسا کف‌ خالی و لب خشک
تا از کفم آن گوهر یک دانه من رفت

چون باغ خزان دیده ز پیرایه فتادم
زبن شاخه پر گل که ز گلخانه من رفت

******

 

[Mr. Sarmast]

خانم آن نیست که جانانه و دلبر باشد
خانم آنست که باب دل شوهر باشد

 

[Mr. Sarmast]

زن بود شعر خدا، مرد بود نثر خدا
مرد نثری سره و زن غزلی تر باشد

نثر هر چند به تنهایی خود هست نکو
لیک با نظم چو پیوست نکوتر باشد

******

 

[Mr. Sarmast]

هر آن چیزکان زی تو نبود نکو
به دیگر کسانش مکن آرزو

 

[Mr. Sarmast]

مشو خویشتن بنده در زندگی
مکن پیش همچون خودی بندگی

 

[Mr. Sarmast]

رود هرکه با تو به خشم و به کین
از او دور باش و به رویش مبین