آموزشی اصول مطالعه موثر برای نویسنده‌ها | تندخوانی یا کندخوانی؟ | نکاتی دربارۀ کتاب خریدن و کتاب خواندن+معرفی کتاب

[-pariya-]

ممکن است حین مطالعۀ اول یک کتاب خوب سرشار از ذوق بشویم و بگوییم که من این کتاب را بیست بار می‌خوانم. اما کافی است که مطالعۀ کتاب را تمام کنیم و ببینیم که گاهی سال‌ها طول می‌کشد و هرگز سراغ آن کتاب را نمی‌گیرم.

 

[-pariya-]

وسوسۀ رفتن سراغ چیزهای جدید و تازه پررنگ‌تر از چیزی است که تصور می‌کنیم.

پس شاید جدی‌ترین مسئله یک کتابخوان حرفه‌ای این باشد:

چگونه می‌توانم علیرغم تمام حواسپرتی‌ها، یک کتاب خوب را حداقل ۳ بار بخوانم

 

[-pariya-]

مرحله چهارم:

فکر کردن به کتاب

اسم این مرحله را می‌توان قدم زدن با کتاب یا بلند فکر کردن دربارۀ کتاب دانست.

اگر یاد دادن بهترین روش یاد گرفتن است پس کار ما در این مرحله، آموزش دادن محتوای کتاب به خودمان و یا شاید دیگران است.

 

[-pariya-]

یک روش خوب برای آموزش دادن کتاب‌ها

حرف زدن و ضبط کردن. وقتی ضبط میکنی حتی اگر هرگز به آن گوش نکنی، نفسِ کار، جدیت بیشتری به تو می‌دهد و باعث میشود نظام‌مندتر صحبت کنی.

در کتاب «چرا باید زیادتر حرف بزنیم»، که چاپ آن تمام شده و فعلاً قصد تجدید چاپ آن را ندارم، تمام تلاشم این بود تا از ایدهای بگویم که آن را یکی از راههای شکوفایی خلاقیت میدانم،

 

[-pariya-]

اینکه:

ما وقتی حرف می‌زنیم، توانایی بیشتری برای تجزیه‌وتحلیل ایده‌ها و افکار پیدا می‌کنیم. طوری که حتی خودمان هم غافلگیر می‌شویم.

بنابراین با گفتن از هر چیزی حتی، می‌توانیم مواد لازم برای نوشته‌هایمان را نیز فراهم کنیم.

 

[-pariya-]

تسری کتاب به تمام زندگی و تجربیات گذشته و حال

نکتۀ بسیار بسیار بسیار مهم دیگری که حین فکر کردن به کتاب اهمیت دارد فعال کردن ذهن مصداق‌یاب است.

گشتن دنبال مصادیق، مثالها و تمام نمونههایی دیگری که به محتوای کتاب مربوط است؛ یعنی فراتر از رفتن از کتاب و اضافه کردن ایده‌های خودمان به کتاب.

 

[-pariya-]

فکر کردن دربارۀ کتاب یعنی اگر کتاب یک مثال دربارۀ هر موضوع زده، ما سه مثال دیگر هم به آن اضافه کنیم و مصادیق محتوای کتاب را در حداقل ۳ جای دیگر هم ببینیم.

 

[-pariya-]

مرحلۀ پنجم:

نوشتن دربارۀ کتاب

نوشتن به‌عنوان نظام‌مندترین نوع فهم و تدریس

من گمان می‌کنم راه هر کتابخوانی درنهایت به کتاب‌نویسی کشیده میشود. البته بسیاری از افراد این میل را خودشان خفه می‌کنند یا تلاش‌های نیم‌بندشان به سرانجام نمی‌رسد.

 

[-pariya-]

اما در این مرحله بحث ما نوشتن کتاب نیست. حرف از برون‌ریزی ذهنی و آزادنویسی دربارۀ کتاب‌هایی است که می‌خوانیم.

اگر در مرحلۀ قبلی با کتاب‌ها قدم می‌زدیمو به بیان شفاهی آنها اکتفا می‌کردیم. این بار به مستندترین و دقیق‌ترین روش بیان افکار می‌پردازیم.

 

[-pariya-]

کتاب‌ها با واژه‌های مکتوب پدید آمده‌اند، پس شاید بهترین راه حقیقی هم‌صحبتی با آن‌ها واژه‌های مکتوب باشد.

نوشتن از کتاب از همان مطالعۀ اول آغاز می‌شود، یعنی با کار مهم و مؤثرِ حاشیه‌نویسی در گوشه و کنار کتاب. من با مداد می‌نویسم. های‌لایت کردن با ماژیک و خط کشیدن زیرِ متن یا یادداشت‌برداری و هیچ‌کدام جای حاشیه‌نویسی را نمی‌گیرند. به خاطر همین حاشیه‌نویسی‌های ارزشمند است که ایده‌هایی مثل تندخوانی در فرایند مطالعۀ عمیق، مهمل به نظر می‌رسند.