دانستنی افسانه های معروف ایرانی؛ از بختک سیاه تا سیمرغ خاکسترنشین

[Trodi]

#4 ؛ جانوری چهارچشم با رخساری سرخ
طبق افسانه های ایرانی، این موجود یه جنه که بدنش نیمی از اعضای انسان رو داره؛ اون یه دست، یه پا و یه چشم داره و مثه انسان دارای دو جنس نر و ماده‌ست. تو بعضی از حکایت‌ها به عنوان جانوری با چهرۀ سرخ، چهار چشم، قد بلند با موی سبز معرفی شده که در نواحی هندوستان زندگی می‌کرده و اهالی هندوستان این موجود را مثل گوسفند می‌کشتند و می‌خوردند. اگرچه این موجود شکل و شمایلی شبیه انسان داره اما سرشت و خویِ انسانی در اون نیست.

 

[Trodi]

#5 سیمرغ؛ معروف ترین افسانه ایرانی
سیمرغ شاید مشهورترین موجود افسانه ای ایرانیه؛ مرغی با بدن عقاب، پنجه‌های شیر و دُم طاووس که نقش کلیدی در داستان‌های شاهنامه ایفا می‌کنه. محل زندگی سیمرغ که موجودی خردمند و داناست، کوه قافه. قدمت این مرغ افسانه‌ای به دوران باستان می‌رسه. سام دستور میده که فرزند سفیدمو و سفید روی خودش زال رو توی بیابان رها کنن تا بمیره. سیمرغ زال رو با خودش به آشیانه‌ش می‌بره و ازش نگه‌داری می‌کنه و پرورشش میده. سیمرغ علاوه بر شاهنامه در کتابای دیگه‌ای مثل منطق‌الطیر عطار هم نقش مهمی داره.

 

[Trodi]

#6 مرغ آمین؛ پرنده‌ی حاجت روا کُن!
این موجود افسانه‌ای، فرشته‌ایه که در حال پرواز دائما آمین می‌گه. طبق افسانه، اگه کسی حاجتی داشته باشه و حاجتشو بیان کنه و همون لحظه، مرغ آمین از بالای سرش بگذره، حاجت و خواسته‌ش برآورده میشه. همچنین از طرف دیگه برخی هم معتقدن که حین گفتن نفرین هم اگه مرغ آمین از بالای سر فردی که داره نفرین می‌کنه بگذره، اون نفرین هم مستجاب میشه.

 

[Trodi]

قُقنوسِ خاکسترنشین
از این پرندۀ مقدس افسانه‌ای توی اساطیر ایران هم نام برده شده. این افسانه هم مثل سایر افسانه های جادویی واقعی کم‌نظیره. ققنوس یه مرغ کمیاب و تنهاست که هیچ جفتی نداره و مطابق با اون زایشی هم نداره.

 

[Trodi]

اما نکتۀ ویژه دربارۀ ققنوس اینه که گفته میشه این پرنده هر هزار سال یک بار، روی کوهی از هیزم می‌شینه و آواز سر میده و هنگامی که از آواز خودش به وجد میاد، آتشی برپا می‌کنه و وقتی در آتش می‌سوزه از خاکسترش تخمی به وجود میاد که از این تخم یه ققنوس دیگه متولد میشه. این پرنده تو فرهنگ ایران، نماد عمر دوباره و جاودانگیه. همونطوری که افسانه درخت ساکورا در ژاپن چنین هویتی داره.