مجموعه اشعار اقبال لاهوری

[آیناز]

نه هر ک.س از محبت مایه دار است
نه با هر ک.س محبت سازگار است

بروید لاله با داغ جگر تاب
دل لعل بدخشان بی شرار است

 

[آیناز]

رمز عشق تو به ارباب هوس نتوان گفت
سخن از تاب و تب شعله به خس نتوان گفت
تو مرا ذوق بیان دادی و گفتی که بگوی
هست در سی*ن*ه من آنچه به ک.س نتوان گفت
از نهانخانه دل خوش غزلی می‌خیزد
سر شاخی همه گویم به قفس نتوان گفت
شوق اگر زنده جاوید نباشد عجب است
که حدیث تو درین یک دو نفس نتوان گفت

 

[آیناز]

بر خیز که آدم را هنگام نمود آمد

این مشت غباری را انجم به سجود آمد

آن راز که پوشیده در سی*ن*هٔ هستی بود

از شوخی آب و گل در گفت و شنود آمد​

 

[آیناز]

ای که نزدیک تر از جانی و پنهان ز نگه
هجر تو خوش ترم آید ز وصال دگران

 

[آیناز]

زندگی در صدف خویش گهر ساختن است
در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است

عشق ازین گنبد در بسته برون تاختن است
شیشه ی ماه ز طاق فلک انداختن است

 

[mobina01]

هر که پیمان با هوالموجود بست
گردنش از بند هر معبود رست

مومن از عشق است و عشق از مومن‌ست
عشق را ناممکن ما ممکن است

 

[mobina01]

دیوانه و دلبسته‌ی اقبال خودت باش!
سرگرم خودت عاشق احوال خودت باش!

یک لحظه نخور حسرت آن را که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش!

دنبال کسی باش که دنبال تو باشد!
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش!

پرواز قشنگ است ولی بی‌غم و منت
منت نکش از غیر و پر و بال خودت باش!

صد سال اگر زنده بمانی گذرانی
پس شاکر هر لحظه و هر سال خودت باش!

 

[mobina01]

نه در اندیشه‌ی من کار زار کفر و ایمانی

نه در جان غم اندوزم هوای باغ رضوانی

اگر کاوی درونم را خیال خویش را یابی

پریشان جلوه‌یی چون ماهتاب اندر بیابانی

 

[mobina01]

شنیدم در عدم پروانه می‌گفت
دمی از زندگی تاب تبم بخش

پریشان کن سحر خاکسترم را
ولیکن سوز و ساز یک شبم بخش

 

[mobina01]

به برگ لاله رنگ آمیزی عشق
به جان ما بلا انگیزی عشق

اگر این خاکدان را وا شکافی
درونش بنگری خونریزی عشق