مجموعه اشعار اقبال لاهوری

[mobina01]

گر خدا داری ز غم آزاد شو
از خیال بیش و کم آزاد شو

 

[mobina01]

جز خدا ک.س خالق تقدیر نیست
چاره تقدیر از تدبیر نیست

 

[mobina01]

.
گذشتی تیز گام ای اختر صبح
مگر از خواب ما بیزار رفتی


من از ناآگهی گم کرده راهم
تو بیدار آمدی بیدار رفتی

 

[mobina01]

نه هر ک.س از محبت مایه دار است
نه با هر ک.س محبت سازگار است

بروید لاله با داغ جگر تاب
دل لعل بدخشان بی شرار است

دل من روشن از سوز درون است
جهان بین چشم من از اشک خون است

ز رمز زندگی بیگانه تر باد
کسی کو عشق را گوید جنون است

 

[mobina01]

عشق را نازم که از بیتابی روز فراق
جان ما را بست با درد تو پیوندی دگر

تا شوی بیباک تر در ناله ای مرغ بهار
آتشی گیر از حریم سی*ن*ه ام چندی دگر

 

[mobina01]

ای خوش آن صبح که با عطر ﺗو بیدار شدن

سرخوش از هرم نفسهای ﺗو دلدار شدن

خوش بود عاشقی و خواستنت از دل‌ و جان

باده از جام تو نوشیدن و خمار شدن

 

[mobina01]

رمز عشق تو به ارباب هوس نتوان گفت
سخن از تاب و تب شعله به خس نتوان گفت
تو مرا ذوق بیان دادی و گفتی که بگوی
هست در سی*ن*ه من آنچه به ک.س نتوان گفت
از نهانخانه دل خوش غزلی می‌خیزد
سر شاخی همه گویم به قفس نتوان گفت
شوق اگر زنده جاوید نباشد عجب است
که حدیث تو درین یک دو نفس نتوان گفت

 

[mobina01]

شنیدم در عدم پروانه میگفت
دمی از زندگی تاب تبم بخش
پریشان کن سحر خاکسترم را
ولیکن سوز و ساز یک شبم بخش

 

[mobina01]

نقطه نوری که نام او خودی است
زیر خاک ما شرار زندگی است
از محبت می شود پاینده تر
زنده تر سوزنده تر تابنده تر
از محبت اشتعال جوهرش
ارتقای ممکنات مضمرش
فطرت او آتش اندوزد ز عشق
عالم افروزی بیاموزد ز عشق
عشق را از تیغ و خنجر باک نیست
اصل عشق از آب و باد و خاک نیست