فایل شده [امید هرگز نمی‌میرد] اثر«فاطمه ثنا کریمی کاربر انجمن رمان بوک»

[Sanai_paiiz]

- اونایی که خودکشی می‌کنن امیدشون مرده؟

+ نه! روحشون مرده.

- دوستم امروز خودکشی کرد... ‌.

+ می‌دونی، مسئله مردن روح خیلی‌وقته زیاد شده! چون نمی‌تونن درک کنن یه قسمتیشون زنده قسمت دیگه مرده باشه تعادل برقرار می‌کنن.

 

[Sanai_paiiz]

- من اگه بمیرم، امیدم با من میمیره؟

+ نه، اون‌جا تبدیل میشه به حسرت!

- حسرت چطوری؟

+ حسرت استفاده از روزهای خوب، حسرت مقاوم بودن در برابر زمان سخت... حسرت خندیدن!

 

[Sanai_paiiz]

- اما خب من چیزی از این زندگی ندیدم که بخوام امیدوار باشم.

+ درواقع ما همیشه برعکس فکر می‌کنیم، تو باید امیدوار باشی که چیزی ببینی!

- به نظرم کلمه بی‌معنیه.

+ درسته، تا زمانی که اثر کلمه رو نبینی.

 

[Sanai_paiiz]

- تا کی می‌خوای به زندگی امید داشته باشی؟

+ تا همون موقعی که تو یاد بگیری سؤالات جوابشون واضحه.

- آخه من به چی امید داشته باشم؟ هیچی ندارم.

+ به این‌که یه روز یه چیزی داری که بهش امید داشته باشی!

 

[Sanai_paiiz]

- می‌خوای بری؟

+ آره.

- ولی تو همیشه حرف از امید می‌زدی، حالا چرا خودت داری فرار می‌کنی؟

+ رفتن و نبود ترجیح من شده، با تمام حرفای انگیزشیم، با تمام امیدهام... می‌خوام دیگه ثبت نشم جایی که اسم اون هنوز هست... ‌.