انشاء انشا درمورد صحبت مترسک و گنجشک‌ها

[Mahi.otred]

انشا درباره پیامبر اکرم حضرت محمد «ص»​

عموم سیره نویسان اتفاق دارند که تولد پیامبر گرامی اسلام «ص» در عام الفیل وسال 570 میلادی وماه ربیع الاول بوده است. ولی در روز تولد او اختلاف دارند.

مشهور میان محدثان شیعه این است که ان حضرت در هفده ربیع الاول روز جمعه پس ازطلوع فجر چشم به جهان گشود و مشهور میان اهل سنت این است که ولادت ان حضرت در روز دوشنبه 12 ربیع الاول اتفاق افتاده است.

حضرت‌محمد مصطفی«ص» در روز 27 رجبِ سالِ 40 عام الفیل، همزمان با سال 13 پیش از هجرتِ پیامبر اسلام، در غار حرا، توسط جبرئیل و از سوی خدا به پیامبری نایل امد و مامور شد که چند خداپرستی و بت‌ پرستی را از زمین بردارد وخدا پرستی را رواج دهد وپیام وحی رابه مردم برساندپیامبر اسلام حضرت‌محمد «ص» برترین پیامبران و رسولان و خاتم آنهاست و پس از او پیامبری نخواهد آمد.

نام مبارکش چهار بار درقرآنِ مجید در سورههای – آل عمران، محمد، فتح، احزاب – آمده است و نام دیگر ان حضرت«احمد» است که یکبار در قرآن در سورۀ صف آیه 6 ذکر شده است.

ولی القاب ان حضرت تحت عناوین – نبی، رسول، بشیر، نذیر، خاتم النبیین، الفاتح، نبی الرحمه، نبی التوبه، نبی الملحمه، رسول الله، الماحی، العاقب، المقفی، المصطفی، النبی الامی، طه، یس و…- ده‌ ها بار در قرآن ذکر شده است.

فرزندان پیامبر «ص» همۀ درعصر خودش از دنیا رفتند جز حضرت‌فاطمه زهرا «س» که یگانه یادگار پیامبراعظم «ص» است.پس از بازگشت از حجه الوداع و انتخاب جانشینی حضرت‌علی «ع» درغدیر خم، چند ماهی نگذشته بود که پیامبر اسلام «ص» دربستر بیماری قرار گرفتند اما گه گاهی به مسجد رفته وبا مردم نماز می‌خواندند وبرخی موضوعات را تذکر می‌دادند.

مخصوصاً حدیثِ ثقلین را بار دیگر برای مردم یادآوری مینمودند و تمسک به قرآن و عترت را بعنوان یگانه راه رستگاری بیان می‌فرمودند. به هرحال، مردم مدینه دراضطراب و نگرانی شدیدی به سر می‌بردند و سرانجام روح مقدس و بزرگ پیامبر گرامی اسلام«ص» ظهر روز دوشنبه 28 ماه صفر به ملکوت اعلی پیوست.

 

[Mahi.otred]

بهترین انشا درباره حضرت محمد​

 

[Mahi.otred]

حضرت علی «ع» پیکر مطهر پیامبر «ص» را غسل داد و کفن کرد و بر ان نماز خواند وسپس ان حضرت را در همان خانه‌ای که رحلت فرموده بود به خاک سپردند.با رحلت حضرت محمد باب نبوت و درهای وحی برای همیشه به روی بشر بسته شد و اوصیاء بعد از ایشان، رهبری و هدایت مردم را از طرف خداوند برعهده گرفتند.
انشا ادبی پیامبر اسلام حضرت محمد (ص)

انشا درمورد حضرت محمد «ص» به سبک ادبی​

ماه فرو ماند از جمال محمد

سرو نباشد به اعتدال محمد

قدر فلک را کمال و منزلتى نیست

در نظر قدر با کمال محمد

شهر مکه درظلمت وسکوت سنگینی فرو رفته بود و اثری از حیات وفعالیت به چشم نمیخورد، تنها ماه، مطابق معمول آرام آرام از پشت کوههای سیاه اطراف، بالا آمده و شعاع کمرنگ و لطیف خود را بر روی خانه‌های ساده و خالی از تجمل و هم چنین ریگزارهای دور شهر، پهن میکرد.

کم کم شب از نیمه گذشت و نسیم لذت بخش و مطبوعی سرزمین تفتیده حجاز را فرا گرفت و آن را برای مدت کوتاهی آماده استراحت ساخت، ستارگان هم در این هنگام به این بزم بی ریا رونق و صفا بخشیده و به روی ساکنان شهر مکه لبخند می‌زدند کرانه افق مکه در آستانه سپیده سحر بود، ولی هنوز سکوت ابهام آمیزی بر شهر حکومت می‌کرد و همۀ در خواب بودند.

 

[Mahi.otred]

انشا و احادیث زیبا درباره حضرت محمد «ص»​

فقط آمنه بیدار بود و دردی را که در انتظارش بود احساس میکرد… درد رفته رفته شدیدتر شد… ناگهان چند بانوی ناشناس و نورانی را در اطاق خویش دید که بوی خوشی از آنان به مشام می‌رسید. متحیر بود که ایشان کیانند و چگونه از در بسته داخل شده‌اند؟ طولی نکشید که نوزاد عزیزش به دنیا آمد و بدین ترتیب دیدگان آمنه پس از ماه‌ها انتظار در سحرگاه هفدهم ربیع الاول به دیدار فرزندش روشن شد.

همۀ از این ولادت خوشحال بودند، ولی در این هنگام که – محمد، صلی الله علیه وآله – شبستان تاریک و خاموش آمنه را روشن میکرد جای همسر جوانش – عبدالله – خالی بود چون او در بازگشت از سفر شام در مدینه درگذشته و در همانجا به خاک سپرده شده و آمنه را برای همیشه تنها گذاشته بود.

 

[Mahi.otred]

انشای زیبا در مورد حضرت محمد «ص»​

والا پیامبر! میخواهم صدایت کنم و درمانده‌ام که کدام نام را برانگیزم؟ می‌دانم ای نهر همیشه جاری، ای روشنایی بخش! نام‌ها در برابر تو، سنجاقکانی هستند که ذرات کوچکی از زلالی ات را می‌چشند و حلاوتش را فریاد می‌کنند. مقدّر ازلی، بشارت ابدی! فیض فراگیر را زمینیان در هر نقطه به نامی می‌خوانند؛ همان گونه که آب را؛ و نام تو ای ذره ذره دلدادگی و تعبد، عطش خداپرستی را می‌گستراند

و جوانه‌های طلوع را در اقصی نقاط جهان می‌پروراند. کودکان جاهل طائفند، آنان که هنوز پیشانی ات را سنگ می‌زنند که تو پیامبر آزادی و عدالت اجتماعی هستی؛ تو پیامبر تمام اصطلاحات زیبا و مدرن بشری هستی پیش از این‌که اختراع شوند. نام تو، امید رسیدن به کمال و انگیزه خلقت را دوباره زنده می‌کند. نام تو چراغ می شود و ذرات سیاهِ هوا را چون شمع، در برابر ما روشن می‌کند.

 

[Mahi.otred]

انشا در مورد پیامبر اسلام به زبان کودکانه​

حضرت محمّد«ص»؛ فرزند عبداللّه بن عبدالمطّلب بن هاشم بن عبدمناف، در مکه به دنیا آمد. پدرش عبد الله پیش از ولادتش درگذشته بود. او شش سال بیشتر نداشت که مادرش آمنه را نیز از دست داد.

تا هشت سالگى زیر سرپرستى جدّش عبدالمطّلب بود و پس از مرگ جدّش در خانه عمویش ابوطالب سُکنا گزید. رفتار و کردار او در خانه ابوطالب، نظر همگان رابه سوى خود جلب کرد و دیرى نگذشت که مهرش در دلها جاى گرفت.

او برخلافِ کودکانِ همسالش که موهایى ژولیده و چشمانى آلوده داشتند، مانند بزرگسالان موهایش را مرتب میکرد و سر و صورتِ خود را تمیز نگه میداشت. او به چیزهاى خوراکى هرگز حریص نبود، کودکان همسالش، چنان که رسم اطفال است، با دستپاچگى و شتابزدگى غذا مى خوردند و گاهى لقمه از دست یکدیگر مى ربودند، ولي او به غذاى اندک اکتفا و از حرص ورزى در غذا خوددارى میکرد.

در همۀ احوال، متانت بیش از حد سن و سال خویش از خود نشان مى داد. بعضى روزها همین که از خواب برمیخواست، به سر چاه زمزم مىرفت و از آب ان جرعه اى چند مى نوشید و چون به وقت چاشت به صرف غذا دعوتش مى نمودند، مى گفت: احساس گرسنگى نمی‌کنم. او نه در کودکى و نه در بزرگسالى هیچ گاه از گرسنگى و تشنگى سخن به زبان نمی آورد.

عموى مهربانش ابوطالب او را همیشه در کنار بستر خود مى خوابانید او گوید: من هرگز کلمه اى دروغ از او نشنیدم و کار ناشایسته و خنده بیجا از او ندیدم. او به بازیچههاى کودکان رغبت نمی کرد و گوشه گیرى و تنهایى را دوست میداشت و در همۀ حال متواضع بود. ان حضرت در سیزده سالگى، ابوطالب را در سفر شام، همراهي کرد. در همین سفر بود که شخصیت، عظمت، بزرگوارى و امانتدارى خود را نشان داد.

 

[Mahi.otred]

موضوع انشا درباره حضرت محمد​

 

[Mahi.otred]

25 سال داشت که با خدیجه دختر خویلد ازدواج کرد. در میان مردم مکه به امانتدارى و صداقت مشهور گشت تا آنجا که همه ی، او را محمد امین می خواندند. در همین سن و سال بود که با نصب حجرالاسود و جلوگیرى از فتنه و آشوب قبایلى، کارداني و تدبیر خویش را ثابت کرد و با شرکت در انجمن جوانمردان مکه «= حلف الفضول» انسان دوستى خود رابه اثبات رساند.

پاکى و درستکارى و پرهیز از شرک و بتپرستى و بى اعتنایى به مظاهر دنیوى و اندیشیدن در نظام آفرینش، او را کاملاً از دیگران متمایز ساخته بود. ان حضرت در 40 سالگى به پیامبرى برانگیخته شد و دعوتش تا سه سال مخفیانه بود. پس از این مدت، به حکم آیه وَ أَنذِرْ عَشیرَتَکَ الاَْقرَبینَ”; یعنى خویشاوندان نزدیک خود را هشدار ده رسالت خویش را آشکار ساخت و از بستگان خود آغاز کرد.

سپس دعوت به توحید و پرهیز از شرک و بتپرستى رابه گوشِ مردم رساند. از همین جا بود که سران قریش، مخالفت با او را آغاز کردند و به آزار ان حضرت پرداختند. پیامبر در مدت سیزده سال در مکه، با همه آزارها و شکنجه هاى سرمایه داران مشرک مکه و همدستان آنان، مقاومت کرد و از مواضع الهى خویش هرگز عقب نشینى ننمود. پس از سیزده سال تبلیغ در مکه، ناچار به هجرت شد

پس از هجرت به مدینه زمینه نسبتاً مناسبى براى تبلیغ اسلام فراهم شد، هر چند که در طى این ده سال نیز کفار، مشرکان، منافقان و قبایل یهود، مزاحمت هاى بسیاري براى او ایجاد کردند. درسال دهم هجرت، پس از انجام مراسم حج و ترک مکه و ابلاغ امامت علي بن ابیطالب «علیه السلام» در غدیر خم و اتمام رسالت بزرگ خویش، در بیست و هشت صفر سال یازدهم هجرى، رحلت فرمود.

 

[Mahi.otred]

زندگینامه حضرت محمد برای نوجوانان​

زندگی حضرت محمد «ص» از صدر اسلام مورد توجه و اهتمام مسلمانان قرار داشته است ؛ با اینهمه ؛ روایات بی‌شمار موجود در بیشتر جزئیات همداستان نیستند و به ویژه آگاهیهای ما در باب زندگی ان بزرگوار ؛ پیش از بعثت ؛ به تفصیل شرح سیره ایشان پس از بعثت نیست.

زندگینامه حضرت محمد «ص» به صورت انشا​

به هرحال ؛ انچه از مطالعه و بررسی زندگی وی درطول 63 سال در ذهن نقش می‌بندد، بازتابی از تصویر ظهور پیامبری الهي و سرگذشت شخصیتی است که با پشت سر نهادن دشواری های بسیار ؛ بی‌هیچ خستگی و ناامیدی به اصلاح جامعه ؛ دست زد و توانست جزیره العرب را متحد کند و آماده گستردن اسلام در بیرون از مرزهای عربستان شود و از آن مهم تر دیانتی را بنیاد نهد که اینک یکی از مهم‌ترین ادیان جهان به شمار می‌رود.

از تولد تا بعثت حضرت محمد «ص»​

تولد حضرت محمد «ص» بنابر بسیاری از روایات در 17 ربیع الاول عام‌الفیل « 570 م » ؛ یا به روایتی 12 همان ماه در تقویم عربی روی داد. پدر پیامبر‌«ص»‌؛ عبدالله فرزند عبدالمطلب و مادرش آمنه دختر وهب و هر دو از قبیله بزرگ قریش بودند ؛ قبیله‌ای که بزرگان ان از نفوذ فراوانی در مکه برخوردار بودند و بیشتر به بازرگانی اشتغال داشتند.

عبدالله ؛ پدر پیامبر «ص» اندکی پیش از تولد فرزندش برای تجارت با کاروانی به شام رفت و در بازگشت بیمار شد و درگذشت. بنابر رسمی که در مکه رایج بود ؛ محمد «ص» رابه زنی بنام حلیمه سپردند تا در فضای ساده و پاک بادیه پرورش یابد. وی ۶ ساله بود که همراه مادر برای دیدار خویشان به یثرب « مدینه » رفت‌؛ اما آمنه نیز در بازگشت ؛ بیمار شد و درگذشت و او را در ابواء نزدیک مدینه به خاک سپردند.

محمد «ص» از این پس در کنف حمایت جدش عبدالمطلب قرار گرفت ؛ اما او نیز در ۸سالگی وی درگذشت و سرپرستی محمد « ص» بر عهده عمویش ابوطالب گذارده شد. ابوطالب در سرپرستی برادر زاده اش کوششی بلیغ میکرد. در سفری تجارتی به شام او را با خود همراه برد و هم در این سفر ؛ راهبی بَحیرا نام ؛ نشانه های پیامبری را در او یافت و ابوطالب را از آن امر مطلع ساخت.

 

[Mahi.otred]

انشا درباره حضرت محمد «ص»​

از وقایع مهم پیش از ازدواج پیامبر « ص » ؛ شرکت در پیمانی بنام – حلف الفضول – است که در ان جمعی از مکیان تعهد کردند – از هر مظلومی حمایت کنند و حق او را بستانند -. پیمانی که پیامبر «ص» بعدها نیز آن را می‌ستود و می‌فرمود اگر بار دیگر او را به چنان پیمانی باز خوانند ؛ به ان می‌پیوندد.

شهرت پیامبر به محمد امین​

شهرت محمد «ص» به راستگویی و درستکاری چنان زبانزد همگان شده بود که « امین » لقب گرفت و همین صداقت و درستي توجه خدیجه دختر خویلد را جلب کرد و او را با سرمایه خویش برای تجارت به شام فرستاد ؛ سپس چنان شیفته درستکاری « محمد امین‌» شد که خود برای ازدواج با وی گام پیش نهاد ؛ در حالی‌که بنابر مشهور ؛ دست‌کم 15 سالی از او بزرگ تر بود.

خدیجه برای محمد «ص» همسری فداکار بود و تا زمانی که حیات داشت ؛ پیامبر همسر دیگری برنگزید. او برای پیامبر « ص » فرزندانی آورد که پسران همگی در کودکی در گذشتند و در میان دختران ؛ از همۀ نامدارتر ؛ حضرت فاطمه‌ «ع» است. از جزئیات این دوره از زندگی پیامبر « ص» تا زمان بعثت آگاهی چندانی در دست نیست.

جز آنکه می‌دانیم نزد مردمان بعنوان فردی اهل تأمل و تفکر شناخته شده ؛ و از خوی و رفتارهای ناپسند قوم خود سخت ناخشنود بود. از آداب و رسوم زشت آنان چشمگیرتر از همۀ بت پرستی بود و پیامبر «ص» از آن روی بر می‌تافت. محمد «ص» اندکی پیش از بعثت ؛ دیر زمانی رابه تنهایی در غار حرا، در کوهی نزدیک مکه به سر میبرد و زمان رابه خاموشی و اندیشه می‌گذرانید.