لینوکس اوبونتو (Ubuntu) چیست؟ معرفی کامل با کاربردها و ویژگی ها

[ممد صنوبر]

۳. خوبونتو (Xubuntu)​

Xubuntu از محیط دسکتاپ Xfce استفاده می‌کند که محیط دسکتاپ قدیمی است و گزینه‌های اصلی سفارشی‌سازی دسکتاپ را در‌اختیارتان می‌گذارد. خوبونتو ممکن است به‌خوبیِ سایر محیط‌های دسکتاپی نباشد؛ اما مطمئناً از‌نظر منابع سیستم بسیار سبک است. اگر از کامپیوتر شخصی قدیمی حتی با ۱ گیگابایت حافظه رم استفاده می‌کنید، Xubuntu گزینه جایگزین مطلوبی است. ممکن است با انتخاب این نسخه ظاهر و حس دسکتاپ مدرن را از دست بدهید؛ اما روان کار می‌کند.

 

[ممد صنوبر]

۴. لوبونتو (Lubuntu)​

مانند خوبونتو، لوبونتو (‌Lubuntu) نیز نیازهای سیستم‌های ضعیف را برآورده می‌کند. در نسخه‌های قدیمی‌تر، از LXQt به‌جای LXDE استفاده می‌شود. LXQt محیط دسکتاپ سبک و کم‌مصرفی است. اگر استفاده از ویندوز XP را تجربه کرده‌اید، حس مشابهی خواهید داشت. لوبونتو از همه سبک‌تر است؛ به‌طوری‌که حتی اگر سیستمی با کمتر از ۱ گیگابایت حافظه رم داشته باشید، لوبونتو از عهده آن برخواهد آمد. این نسخه انرژی را به‌طور‌مؤثر مدیریت می‌کند تا سیستمتان اغلب بیش‌از‌حد گرم نشود.


درواقع با استفاده از LXQt، ظاهری مدرن به‌دست می‌آورید؛ درحالی‌که می‌توانید با منابع سیستم کمتری کار کنید. همچنین، اگر می‌خواهید از حداکثر توان دستگاهتان استفاده کنید، این نسخه گزینه‌ای عالی است و به‌جای خودِ رابط دسکتاپ، در تمام قدرت پردازش برنامه‌ها و بازی‌ها صرفه‌جویی می‌شود. توسعه‌دهندگان LXQt از جعبه‌ابزار برنامه‌نویسی Qt استفاده می‌کنند؛ همان ابزاری که برای ایجاد رابط پلاسما به‌کار می‌رود. گنوم و بسیاری از نسخه‌های دیگر در این فهرست به‌جای Qt از جعبه‌ابزار GTK استفاده می‌کنند.

 

[ممد صنوبر]

۵. اوبونتو میت (Ubuntu Mate)​

اوبونتو میت از محیط دسکتاپ MATE استفاده می‌کند که از GNOME 2 جدا شده است. برخلاف گنوم فعلی (نسخه ۳)، گنوم ۲ رویکرد دسکتاپ سنتی‌تری دارد. بسیاری از افراد رابط جدید گنوم ۳ را دوست نداشتند و این باعث تولد محیط دسکتاپ MATE شد. اگر پیکربندی سخت‌افزاری ضعیف‌تری دارید و دسکتاپ سنتی‌تری را ترجیح می‌دهید، از Ubuntu MATE لذت خواهید برد.


در‌واقع، MATE از این‌ نظر متفاوت است که مزه ظاهر اوبونتو را در گذشته نشان می‌دهد. نصب این نسخه امروزی به استفاده از اوبونتو پیش‌فرض در سال ۲۰۱۰ بسیار شبیه است؛ زیرا میت در زمان انتقال بزرگ در دنیای لینوکس متولد شد. گنوم با انتشار نسخه ۳ همه‌چیز را دوباره طراحی کرد. Canonical تصمیم گرفت اوبونتو را با ایجاد یونیتی در مسیر جدیدی قرار دهد. MATE راهی برای ادامه استفاده از رابط GNOME 2 ارائه کرد که بسیاری از مردم آن را دوست داشتند. از آن روزها نسخه میت تغییر چندانی نکرده است؛ اما این باعث می‌شود که به توزیعی عالی در کامپیوتر‌های شخصی قدیمی‌تر تبدیل شود.

 

[ممد صنوبر]

۶. اوبونتو بادجی (Ubuntu Budgie)​

اوبونتو بادجی جدیدترین نسخه رسمی این توزیع به‌حساب می‌آید و همان‌طورکه از نامش مشخص است، از Budgie به‌عنوان محیط دسکتاپ استفاده می‌کند. بادجی را Solus Linux توسعه‌ داده است. این نسخه به‌لطف ظاهر مدرن و شیک خود، به‌سرعت طرفداران بسیاری پیدا کرده است. بادجی ناحیه اعلانی مانند macOS و لانچری جانبی شبیه GNOME در‌اختیارتان قرار می‌دهد. درمجموع، رابط کاربری ازنظر زیبایی‌شناسی دلپذیر است. اگر می‌خواهید دسکتاپ مدرنی داشته باشید، این نسخه گزینه‌ای عالی است. توسعه‌دهندگان بادجی از سیستم‌عامل کروم و دستگاه‌های تلفن‌همراه الهام گرفته‌اند. Ubuntu Budgie ممکن است در آینده نزدیک دستخوش تغییرات اساسی شود؛ زیرا توسعه‌دهندگان در حال تغییر رابط کاربری از GTK به Qt هستند.

 

[ممد صنوبر]

۷. اوبونتو کیلین (Ubuntu Kylin)​

این طعم اوبونتو به‌طورخاص کاربران چینی را هدف قرار داده است و پشتیبانی از زبان چینی و چند قابلیت دیگر را ارائه می‌دهد که بیشتر برای این دسته از کاربران مناسب است.

 

[ممد صنوبر]

۸. اوبونتو استودیو (Ubuntu Studio)​

اوبونتو استودیو از محیط دسکتاپ Xfce استفاده می‌کند و ابزارهای صوتی و تصویری از‌پیش‌نصب‌شده دارد. این طعم از اوبونتو نیازهای سازندگان صدا و ویدئو و گرافیک را برآورده می‌کند. اگر در این زمینه‌ها فعالیت می‌کنید، این طعم می‌تواند انتخاب مناسبی برایتان باشد.

 

[ممد صنوبر]

کدام اوبونتو را انتخاب کنیم و چگونه؟​

به‌طورخلاصه، به‌عنوان کاربر معمولی دسکتاپ تمرکزتان باید روی Ubuntu ،Kubuntu ،Lubuntu ،Xubuntu ،Ubuntu Mate و Ubuntu Budgie باشد و باتوجه‌به نیازتان، نسخه مدنظر خود را نصب کنید. اگر هنوز درباره انتخاب طعم اوبونتو سردرگم هستید، پیشنهاد می‌کنیم آن‌ها را امتحان کنید. با ایجاد یواس‌بی‌های زنده از طعم‌های یک‌به‌یک می‌توانید شروع و سپس آن‌ها را حتی بدون نصب امتحان کنید.

 

[ممد صنوبر]

ویژگی‌های سیستم‌عامل اوبونتو​

طبق آمارهای وب‌سایت رسمی اوبونتو، این توزیع به‌دلیل قابلیت‌ها و ویژگی‌هایش، از توزیع‌های محبوب‌ لینوکس در جهان به‌شمار می‌رود. در‌ادامه، شما را با این ویژگی‌ها بیشتر آشنا می‌کنیم و توضیح می‌دهیم که چرا اوبونتو هم برای کامپیوتر‌ها و هم برای سرورهای خصوصی لینوکس محبوب است.

 

[ممد صنوبر]

۱. کاربرپسندبودن​

برای مبتدیانی که می‌خواهند از لینوکس استفاده کنند، توزیع Ubuntu گزینه‌ای عالی است. درحالی‌که اوبونتو تفاوت چشمگیری با ویندوز و macOS دارد، یادگیری آن بسیار آسان است. اوبونتو از GNOME، یکی از محیط‌های دسکتاپ (DE) محبوب در دنیای لینوکس، استفاده می‌کند.

همان‌طورکه اشاره کردیم، گنوم تنها محیط دسکتاپی نیست که می‌توانید همراه با اوبونتو تهیه کنید. این توزیع در انواع مختلفی به نام «طعم» عرضه می‌شود که در بخش قبلی، هرکدام از آن‌ها را بررسی کردیم و باتوجه‌به نیازتان، می‌توانید هرکدام از آن‌ها را انتخاب کنید.


به‌طورکلی، نسخه Ubuntu Vanilla به‌همراه محیط دسکتاپ گنوم برای مبتدیان بسیار مناسب است. بااین‌حال، اگر کامپیوتر شخصی قدیمی دارید که در اجرای برنامه‌های مدرن مشکل دارد، ممکن است بخواهید MATE یا Lubuntu یا Xubuntu را امتحان کنید.

 

[ممد صنوبر]

۲. امنیت کم‌نظیر​

شاید شنیده باشید که می‌گویند لینوکس ایمن‌تر از سایر سیستم‌عامل‌هاست و به‌طورکلی، به ماهیت منبع‌باز و نداشتن ویروس‌های هدفمند لینوکس اشاره می‌کنند. وقتی می‌گوییم سیستم‌عامل یا نرم‌افزاری منبع‌باز است، یعنی کد منبع برای هرکسی که بتواند کد اضافه یا تغییراتی ایجاد کند، باز است. اوبونتو منبع‌باز است و اعضای انجمن خود آن را به‌طورمداوم بررسی و بازبینی می‌کنند؛ در‌نتیجه، هرگونه آسیب‌پذیری امنیتی را می‌توان به‌سرعت شناسایی و از بین برد. درمجموع، می‌توان گفت که توزیع‌های لینوکس در‌مقایسه‌با سایر سیستم‌عامل‌ها نقص‌های امنیتی کمتری دارند.


علاوه‌بر‌این، اوبونتو از AppArmor استفاده می‌کند؛ تقویت‌کننده هسته که نحوه رفتار برنامه‌ها و منابعِ آن‌ها را محدود و زمانی کار می‌کند که پروفایل‌هایی را در هسته وارد کرده باشید. این شامل فایل‌های متنی حاوی قوانین دسترسی برای هر برنامه است. AppArmor می‌تواند گستره نقض امنیتی را کاهش دهد؛ زیرا برنامه‌ها مجوزهای نامحدودی ندارند. همچنین، تعدادی از روش‌های امنیتی مانند نصب خودکار به‌روزرسانی‌های امنیتی، استفاده از sudo به‌جای کاربر ریشه لینوکس، پیاده‌سازی رمزهای عبور پیچیده، راه‌اندازی سرور VPN، پیکربندی فایروال با استفاده از UFW و فعال‌کردن IPtables در اوبونتو پشتیبانی می‌شوند.