دلنوشته {اوهام بی فرجام} اثر •kiana.taheri کاربر انجمن رمان بوک•

[.Moon.]

«بسم رب خالق»

نام دلنوشته: اوهام بی‌فرجام
ژانر: تراژدی - عاشقانه
اثر: kiana.taheri
عضو دفتر نظارت ادبی دوم​

مقدمه:
درد بی درمان شنیده‌ای؟
من بعد از تو به آن مبتلا شده‌ام.
درد بی درمان من، وهم بودن تو است.
دردی‌ بی‌انتها که سال‌هاست گریبانگیر آن شده‌ام.
هر شامگاه زمانی که به هلال ماه خیره می‌شوم، توهمی دلنشین به سراغم می‌آید.
توهمی که بودن تورا، بسان روز‌های سابق یادآور می‌شود.
روز‌هایی که در جانب تو بودم.
روزهایی که دیگر گذشته است، اما اوهام بی فرجام و بی‌انتهای آن روزها همراه و یار من است.

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانی
در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[.Moon.]

ثانیه به ثانیه زندگی‌ام پر از وهم دل‌پذیر توست. به این شب‌های پر از وهم تو عادت کرده‌ام و همانا که چاره‌ای جز این نیست، باید پایداری کنم تا روزی که اجل به سراغم بیاید یا که منِ بی‌جان به سراغش بروم.

 

[.Moon.]

در دریای مواج خاطرات‌مان غوطه‌ور می‌شوم و خاطرات همانند فیلمی، بی کم‌وکاست در دیده‌ام نقش می‌بندد.
آخ که از چشم‌هایم دیگر خون تراوش می‌کند، هربار که به گوشه‌ای دنج و خلوت پناه می‌برم و خاطرات‌مان را دوباره بازنگری می‌کنم.

 

[.Moon.]

آن روزها را یادت هست؟!
آن روزها که دست‌ در دست یکدیگر خیابانی خلوت از این شهر پر هیاهو را طی می‌کردیم و صدای خنده‌هایمان سکوت خیابان را می‌شکست؟
آه که دیگر آن روز‌ها بر نمی‌گردد.
آه که تحسر آن روزها مرا در برگرفته است.

 

[.Moon.]

***
چقدر زود تمام شد!
آن ساعت‌هایی را می‌گویم که در کنار تو بودم.
همان ساعت‌هایی که خاطره‌ها برای من ساختند و اکنون من در وهم همان خاطره‌ها هستم!
خاطره‌هایی که یا لبخندی را بر روی لب‌هایم شکل می‌دهد و یا اشک را مهمان چشم‌های عسلی‌ام می‌کند.

 

[.Moon.]

یادت هست که چشم‌هایم را دوست داشتی و می‌گفتی چشمان عسلی‌ات را می‌پرستم؟
حال این چشم‌های عسلی برای نبودن تو اشک می‌ریزند و سفیدی‌شان سرخ می‌شود.
عسلی‌هایی که دیگر فروغی ندارند، از ذوق برق نمی‌زنند و بی‌روح شده‌اند.

 

[.Moon.]

آخر من آن‌قدر به تو مبتلا شده‌ام که درمانی نیست!
تو هم درمان نیستی، همین تویی که مبتلایت هستم.
مرگ درمان من است.
مرگی که پایان دهد به این درد و رنج، مرگی که پایان دهد به این اوهام، به این اوهام بی‌فرجام و بی‌سرانجام.

 

[.Moon.]

***
وهم و تصویر چشم‌هایت در دیدگانم نقش می‌بندد و همان روز را به یاد می‌آورم که تو را دیدم و عاشق چشم‌های کال¹ تو شدم.
همان رنگ چشم‌هایی که دیگر تکراری شده برای اکثر مردم ولی برای من تکراری نیست.
..
¹کال: به زبان لری یعنی قهوه‌ای.

 

[.Moon.]

**
روزها و شب‌هایم با اوهام تو سپری می‌شود.
من چه؟! من هم در گوشه‌ای از خیال تو هستم؟
آن روزها که می‌گفتی شب و روزت با اوهام خوش من می‌گذرد! حال چه؟ حال که از یکدیگر دور هستیم و فاصله‌ها بینمان است، آیا به من فکر می‌کنی؟ آیا در وهم من غرق می‌شوی حتی برای لحظه‌ای؟