مشاعره اَشعار شهریار:)

[آراد]

‌


زمانه دوخت لبم را به ریسمان سکوت
که قیمتم بشناسد به امتحان سکوت

منی که خاک نشین بودم از تجلی عشق ...
گذشته‌ام از فلک هم به نردبان سکوت

نهفته باید و بنهفتم آنچه را دیدم
که عهد عهد غم است و زمان زمان سکوت

- #شهریار

‌

 

[.Moon.]

در تماشای تو قانع نشوم من به دو چشم
همه چشـمان جهان گو به سرم بشتابند.

- شهریار

 

[za-wrde]

یک عمر در شرار محبت گداختم
تا صیرفی عشق چه سنجد عیار من

 

[.Moon.]

در تماشای تو قانع نشوم من به دو چشم
همه چشـمان جهان گو به سرم بشتابند.

- شهریار

 

[za-wrde]

راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای
مگر ای شاهد گمراه به راه آمده ای

 

[.Moon.]

اهل دردی که زبانِ دلِ من داند نیست
دردمندم من و یاران همه بی‌دردانند..

- شهریار

 

[za-wrde]

از من گذشت
ومن هم از اوبگذرم ولی
با چــون مــنی بہ غــــیر
محبت روا نبود

 

[.Moon.]

از غم جدا مشو که غنا می‌دهد به دل
اما چه غم؟ غمی که "خدا" می‌دهد به دل

- شهریار

 

[za-wrde]

از عشق من به هر سو در شهر گفتگویی است
من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد

 

[.Moon.]

خندهٔ بیگانگان دیدم نگفتم درد دل
آشنایا با تو گویم گریه دارد حالِ من

- شهریار