مجموعه اشعار بابا افضل کاشاني

[mobina01]

مجموعه اشعار باباافضل کاشانی ​

 

[mobina01]

معشوقه عیان بود، نمی دانستم
با ما به میان بود، نمی دانستم

گفتم به طلب مگر به جایی برسم
خود تفرقه آن بود، نمی دانستم

 

[mobina01]

ای دل تو ز هیچ خلق یاری مطلب
وز شاخ برهنه سایه داری مطلب

عزت ز قناعت است و خواری ز طمع
با عزت خود بساز و خواری مطلب

 

[mobina01]

دنیا قفسی و ما در آن یک نفسی

تا چند توان زد نفس اندر قفسی ؟

شکرانهٔ آن که زنده‌‌ای خوش می‌باش

کاین عالم بیـوفا نماند به کسی

 

[mobina01]

از شبنم عشق خاک آدم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

چون نشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطره فرو چکید و نامش دل شد

 

[mobina01]

این شور ببین که در جهان افتاده‌ست
خلق از پی سود در زیان افتاده‌ست

بِه زآن نبُود که ما کناری گیریم
ای وای بر آنکه در میان افتاده‌ست ...

 

[mobina01]

از روی تو شاد شد دل غمگینم
من چون رخ تو به دیگری بگزینم؟

در تو نگرم، صورت خود می یابم
در خود نگرم، همه تو را می بینم

 

[mobina01]

عشق تو مرا زنده‌ی جاویدان کرد
سودای توام، بی سر و بی سامان کرد

لطف و کرم تو، جسم را چون جان کرد
در خاک عمل بهتر از این نتوان کرد

 

[mobina01]

ای دل، ز شراب جهل، مستی تا کی؟
وی نیست شونده، لاف هستی تا کی؟

ای غرقۀ بحــر غفلـت، ار ابــر نهـ‏ای
تـر دامنی و هــوا پـرستی تـا کـــی؟

 

[mobina01]

تا کی پی اسباب و تنعم گردی؟
تا چند دَرِ سرای مردم گردی؟

در دایرهٔ وجود تو دایره ای ست
زین دایره گر برون روی گم گردی