آموزشی بایدها و نبایدهای آغاز داستان

[Tara Motlagh]

جمله‌ای که در حال خواندن آن هستید، این توانایی بالقوه را دارد تا نشانه‌ای پایدار از خود در فهم فرهنگی ما به‌جا بگذارد و تمدن را متحول کند. خب، شاید کمی اغراق کرده باشیم. ولی کدام نویسنده در مورد روشی عالی برای شروع یک داستان رویاپردازی نمی‌کند.

 

[Tara Motlagh]

شروعی که به شکل نمادین در خاطرِ خوانندگان باقی بماند، مانند «مرا اسماعیل بنامید» از رمان وال سفید ملویل، یا جمله‌ای به ماندگاریِ «در آغاز خداوند بهشت و زمین را خلق کرد…» از سفر پیدایش. در نویسندگی هم مانند همه قرارهای تجاری واکنشِ اولیه مهم است و فرصت دومی در کار نخواهد بود.

 

[Tara Motlagh]

بیشترِ اهل قلم دوست دارند در جمله یا پاراگراف ابتدایی، ظرافت‌های شخصیت‌سازی یا طرح کلی را نشان بدهند. برخی نیز علاقه به ارائه‌ی یک درس آموزنده در ابتدای داستان دارند. اکثر مخاطبان درصورتی که در همان جملات آغازین داستان، تحت‌تاثیر قرار نگیرند، برای ادامه آن هم تمایلی نخواهند داشت. شروع داستان باید با یک «قلاب» خواننده را به دام بیندازد.

 

[Tara Motlagh]

به هر جمله‌ی ابتدایی که می‌نویسید به عنوان سنگریزه‌ای نگاه کنید که از سراشیبیِ کوه به پایین می‌لغزد. با افزایش نیرو، شاید سنگ بزرگی در این میان به پایین سرازیر شود و جاده‌ را ببندد. کل نوشته‌ی شما شبیه به این جاده است. جملات ابتدایی مسیر شما تا حد زیادی می‌تواند کیفیت کل مسیر را نشان بدهد. فراموش نکنید کل داستان یا رمان مانند بهمنی که به پایین سرازیر می‌شود، از همان ثانیه‌های ابتدایی‌اش تعریف می‌شود. برای نوشتن داستانی جذاب، باید آن را در مسیر درستی قرار دهید.

 

[Tara Motlagh]

● نبایدها
۱. استفاده از کلیشه‌ها
شروع داستان باید خاص و جذاب باشد و کلیشه‌ها جذابیت کافی را از آغاز داستان می‌گیرند. تلاش کنید تا از جملات پیش پا افتاده استفاده نکنید. خط اول یک داستان کوتاه یا رمان اساساً اولین تأثیر را بر خواننده شما می‌گذارد. به جای نوشتن “یک شب تاریک و طوفانی بود” جمله آغازینی را انتخاب کنید که لحن خاصی را برای داستان شما ایجاد کند.

 

[Tara Motlagh]

● چه مواردی باعث آغازی کلیشه‌ای می‌شوند؟

۱. توضیح بیش از اندازه : نویسندگان جدید اغلب احساس می‌کنند که باید داستان خود را با حجم زیادی از اطلاعات تشریحی _تفسیری شروع کنند تا خوانندگان خود را هماهنگ و همسو کنند و داستان خود را شروع نمایند. واقعیت این است که شروع با توضیح بیش از حد می‌تواند خوانندگان را گیج کند.

 

[Tara Motlagh]

یک داستان عالی به طور کلی دارای یک شروع قدرتمند است که خواننده را جذب می‌کند و به دنبال آن توضیح تدریجی می‌دهد. آوردن شرح‌حالی از قهرمان داستان و خانواده‌اش و یا وضعیتی که در آن گرفتار شده میزان جذابیت داستان را عمیقا پایین می‌آورد.

 

[Tara Motlagh]

۲. توصیف بیش از اندازه: نویسندگان تازه وارد تصور می‌کنند برای شروع داستان و هدایت کردن خوانندگانشان باید داستانشان را با اطلاعات بمباران کنند. واقعیت آن است که شروع داستان با توصیفات بیش از اندازه در مورد یک کاراکتر ساده یا صحنه‌ای از داستان خواننده را سردرگم می‌کند. یک داستان خوب دارای آغاز مستقل قدرتمند است که خواننده را جذب می‌کند و توصیفات در ادامه آورده می‌شوند.

 

[Tara Motlagh]

توصیفات اضافه نیز می‌توانند ایجاد کلیشه کنند. مانند توصیفاتی از برگ‌های خشک به‌زیر پا افتاده پاییزی یا آفتابی که آرام‌آرام از پشت کوه بیرون می‌آید و یا در زمینه شخصیت‌پردازی نگاه در آینه و توصیفات مستقیم شخصیت از خودش و...

 

[Tara Motlagh]

۳. آغاز کردن با صحنه‌ها یا اتفاقات تکراری: برخی از نویسندگان ممکن است وسوسه شوند تا اولین فصل رمان را توسط صحنه‌ای هیجان‌انگیز که با صدای زنگ ساعت و صدایی که فریاد می‌کشد « بیدار شو» نصفه و نیمه می‌ماند، شروع کنند. سکانس خواب نمونه‌ای از آغازهای کلیشه‌ای است که باید به هر قیمتی از آن دوری کرد. سکانس‌های خواب و رویا برای تنظیم مخاطرات واقعی رمان شما مناسب نیستند.