ادبیات نوشتاری بستنی سخنگویی که ارزو داشته به ماه بره

[Nella]

روزی روزگاری، توی یک فریزر شاد، یه بستنی کوچولوی وانیلی زندگی می‌کرد. اسمش "وانی" بود و همیشه با بستنی‌های شکلاتی و توت‌فرنگی بازی می‌کرد. ولی وانی یه آرزو داشت... می‌خواست بره ماه! چون شنیده بود ماه پر از نور و خنکیه، درست مثل دل خودش.

 

[Nella]

وانی هر شب کنار پنجره‌ی فریزر می‌نشست و به ماه زل می‌زد. با خودش می‌گفت: "آخ که اگه می‌تونستم پرواز کنم، می‌رفتم ماه رو بغل کنم!" دوستاش می‌خندیدن و می‌گفتن: "تو که آب می‌شی، چطوری می‌خوای بری اون بالا؟"

 

[Nella]

وانی ناراحت شد ولی ناامید نشد. تصمیم گرفت از همه‌ی خوراکی‌های توی یخچال کمک بگیره. اول رفت سراغ کیک اسفنجی. کیک گفت: "من فقط می‌تونم نرم و تکیه‌گاه باشم، پرواز بلد نیستم عزیزم."

 

[Nella]

بعدش وانی پیش نوشابه رفت. نوشابه گفت: "اگه منو تکون بدی، یه عالمه گاز بیرون می‌زنم شاید پرتت کنه بالا!" ولی وانی می‌دونست این خطرناکه. نمی‌خواست مثل موشک وسط هوا بترکه!

 

[Nella]

در همین فکر بود که یک شب باد سردی از بیرون وارد فریزر شد. اون باد، مهربون و آروم بود و گفت: "من می‌تونم تو رو با خودم ببرم، ولی باید سبک و شجاع باشی." وانی چشم‌هاشو برق انداخت و گفت: "من آماده‌ام!"

 

[Nella]

باد سرد، وانی رو داخل یه برگ نعنا پیچید تا گرم نمونه و آب نشه. بعد با پرواز آرام، بستنی کوچولو رو از پنجره‌ی فریزر بیرون برد. همه‌ی بستنی‌ها با تعجب نگاهش می‌کردن و براش دست تکون می‌دادن!

 

[Nella]

وانی توی آسمون پرواز کرد، از روی ابرها گذشت، از کنار هواپیماهای بزرگ رد شد. یه لحظه ترسید، ولی باد سرد آرومش کرد و گفت: "به ماه نزدیک شدی کوچولوی دل‌نرم!" وانی لبخند زد و گفت: "من قهرمانم!"

 

[Nella]

وقتی رسیدن به ماه، نور سفید و لطیف دور وانی رو گرفت. ماه گفت: "خوش اومدی بستنی کوچولوی خوش‌قلب، تو اولین بستنی هستی که به من رسیدی!" وانی از خوشحالی ذوق‌زده شد.

 

[Nella]

ماه، وانی رو روی یک سنگ سرد و نرم نشوند تا آب نشه. همه‌ی ستاره‌ها دورش جمع شدن و براش قصه گفتن. وانی از قصه‌های فضایی خیلی خوشش اومد و گفت: "می‌تونم بمونم اینجا برای همیشه؟"

 

[Nella]

ماه گفت: "شاید نه برای همیشه، چون روی زمین کلی دوست منتظر تو هستن، ولی می‌تونی امشب اینجا بمونی." وانی چشم‌هاشو بست و در نور مهتاب خوابش برد.