مجموعه اشعار بهترین اشعار ابوالقاسم فردوسی | حکیمانه، حماسی

[مینا طویلی زاده]

دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود

 

[مینا طویلی زاده]

به یزدان چنین گفت کای دادگر
تو دادی مرا دانش و زور و فر



چو دیدار یابی به شاخ سخن
بدانی که دانش نیاید به بن



اگر چند بخشی ز گنج سخن
بر افشان که دانش نیاید به بن

 

[مینا طویلی زاده]

اگر دانشی مرد گوید سخن
تو بشنو که دانش نگردد کهن



به رنج اندر ار تنت را رواست
که خود رنج بردن به دانش سزاست



بیاموز و بشنو ز هر دانشی
بیابی ز هر دانشی رامشی
ز خورد و ز بخشش میاسای هیچ
همه ی دانش و داد دادن بسیچ

 

[مینا طویلی زاده]

میاسای از آموختن یک زمان
ز دانش میفکن دل اندر گمان



همیشه یکی دانشی پیش دار
ورا چون روان و تن خویش دار



فزون است ازآن دانش اندر جهان
که بشنود گوش آشکار و نهان

 

[مینا طویلی زاده]

کسی کو به دانش توانگر بود
ز گفتار و کردار بهتر بود



خرد باید و دانش و راستی
که کژی بکوبد ار کاستی

 

[مینا طویلی زاده]

بر ما شکیبائی و دانش است
ز دانش روان هاي‌ پر از رامش است

شکبیائی از ما نشاید ستد
نه ک.س را ز دانش رسد نیز بد



نگه کن به جاییکه دانش بود
ز داننده کشور به رامش بود

 

[مینا طویلی زاده]

نمانیم که این بوم ویران کنند
همی تاراج از شهر ایران کنند
نخوانند بر ما کسی آفرین
چو ویران بود بوم ایران زمین



بیارای دل رابه دانش که ارز
به دانش بود چو بدانی بورز



به دانش بود مرد را ایمنی
ببندد ز بد دست آهرمنی



به دانش بود بیگمان زنده مرد
خنک رنجبردار پایند مرد



چنین گفت داننده دهقان پیر
که دانش بود مرد را دستگیر



هر آن مغز کو را خرد روشنست
ز دانش به گرد تنش جوشنست



یک فارسی بود هشیار نام
که بر چرخ کردی به دانش لگام

 

[مینا طویلی زاده]

چه ناخوش بود دوستی با کسی
که بهره ندارد ز دانش بسی



که بیکاری او ز بی دانشی است
به بی دانشان بر بباید گریست

 

[مینا طویلی زاده]

ز دانش بود جان و دل را فروغ
نگر تا نگردی به گرد دروغ
سخنگوی چون بر گشاید سخن
بمان تا بگوید تو تندی مکن

 

[مینا طویلی زاده]

مگو آن سخن کاندرو سود نیست
کزان آتشت بهره جز دود نیست