دلنوشته {به مرگ فکر کنم یا نبودنت} اثر •DLNZ کاربر انجمن رمان بوک•

[DLNZ]

گفتي كه رسيدنمان به يك‌ديگر، محال است.
تو از محال بودن آرزوهايم حرف مي‌زني و من، نگران تار سپيد لابه‌لايِ موهايِ مشكي‌ات هستم كه امروز چشمم را مي‌آزارد!

 

[DLNZ]

تمام آن‌چه دارم، تو هستي.
تمام آن‌چه كه ندارم هم، تو هستي!

 

[DLNZ]

تنها يك سؤالم را پاسخ بده.
چرا بعد از اين همه سال بايد عاشق تويي شوم كه، اين‌گونه تنهايم مي‌گذاري؟!
چرا بايد عاشق تويي شوم كه، اين‌گونه مرا مي‌آزاري؟!
چرا بايد عاشق تويي شوم كه، مرا ناديده مي‌گيري و قلبم را مي‌شكني؟!
بايد بعد از تو، ترك عشق گويم! بايد توبه كنم از عشقي كه، بي‌مهابا به جانم چنگ مي‌اندازد.

 

[DLNZ]

محبوب من!
تا که می‌خواهم ذره‌ای نبودنت را فراموش کنم،
نشانه‌ای از خود برایم می‌فرستی!
مگر این دل بی‌تاب و رنجور من چه‌قدر توان دارد، که این‌گونه آن را به بازی گرفته‌ای؟!

 

[DLNZ]

گم می‌شوم در خاطراتمان.
آن‌چنان که جسمم را با تمام ناتوانی‌اش فراموش می‌کنم!
تنها تویی را می‌بینم که دستانت را برای به آغوش کشیدن، به سمتم دراز کرده‌ای!
اما زمانی که پر می‌گشایم تا تورا به آغوش بکشم.
هم‌چون گردبادی سهمگین از خاطراتم رخت می‌بندی.
بگذار در رویاهایم تویی را ببینم، که سخت عاشقم هستی!

 

[DLNZ]

دستانش را بر گلویم فشار می‌دهد.
دلتنگی را می‌گویم!

 

[DLNZ]

یک روز باید جواب تمام دلتنگی‌هایم را بدهی.
باید جواب‌گوی تک‌تک لحظات تلخ زندگی‌ام باشی!
قلب شکسته‌ام تنها با یاد تو آرام می‌گیرد، و تو انگار نه انگار!

 

[DLNZ]

نبودنت را خوب می‌دانم.
همان که چشمانم را بارانی، دستانم را لرزان و پاهایم را ناتوان می‌کند.
همان که غرورم را له می‌کند.
همان که وجودم را به آتش می‌کشد.
آری! نبودنت را خوب بلد شده‌ام؛ تو استاد خوبی بودی...!

 

[DLNZ]

برای آمدنت، لحظه‌ها را شمردم!
یک، دو، سه
آمدی!
گفتی بودنمان کنار یک‌دیگر کافی‌ست!
رفتی... .
باز هم شمردم!
یک، دو، سه
تا هزار هم شمردم اما نیامدی!
پس این شوخی بچه‌گانه‌ات کی تمام می‌شود؟ چرا نمی‌آیی؟!

 

[DLNZ]

تو که نباشی
امیدی نیست!
فردایی نیست!
زندگی‌ای نیست!
اصلا تو که نباشی، من هم دیگر آن آدم سابق نیستم...!